Tami
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1981 |
| Ideologia polityczna |
reprezentowanie interesów Żydów sefardyjskich i mizrachijskich |
Tami (hebr. תַּמִ"י, akronim od nazwy תנועת מסורת ישראלית, Tnuat Masoret Jisra’elit, czyli Ruch Izraelskiego Dziedzictwa) – izraelska, sefardyjska partia polityczna powstała w 1981 roku.
Powstanie partii[edytuj | edytuj kod]
W 1977 roku zwycięstwo Likudu było w dużej mierze zasługą głosów Żydów sefardyjskich i mizrachijskich. Wiązali oni dużą nadzieję z partią Menachema Begina na zmianę polityki rządowej wobec nich. Jednak już na początku lat 80. XX wieku rzeczywistość polityczna utwierdziła ich w tym, że nowy rząd nie jest w stanie zaoferować im nic nowego. W wyniku tego w Izraelu narodziły się ruchy mające wywrzeć oddolny wpływ na politykę względem tzw. „Żydów orientalnych”. W rezultacie w polityce pojawiło się wielu polityków z silną tożsamością i samoświadomością pochodzenia mizrachijskiego lub sefardyjskiego. Radykalizacja postaw tych grup społecznych sprawiła, że politycy tacy jak Aharon Abuchacira czy Dawid Lewi musieli zacząć postępować tak jak oni. W rezultacie doszło do starć na tle personalnym i ambicjonalnym[1]. Tami powstało w przededniu wyborów w 1981 roku, kiedy Abuchacira opuścił Mafdal (Narodowa Partia Religijna), który nie chciał go poprzeć w procesie o korupcję, co postrzegane było za dyskryminację sefardyjskich członków partii[2].
Ideologia partii[edytuj | edytuj kod]
Mimo radykalizmu swojego lidera Tami była partią nawołującą do poszanowania praw i przywilejów wszystkich obywateli bez względu na religię czy pochodzenie etniczne[2]. Abuchacira dążył do udowodnienia, że Mizrachijczycy i Sefardyjczycy są dojrzali politycznie i mogą decydować o kraju na równi z Izraelczykami pochodzenia aszkenazyjskiego. Mimo postulatów odwołujących się do ogółu społeczeństwa, to największe poparcie Tami uzyskiwała wśród „Żydów orientalnych”[3].
Historia partii[edytuj | edytuj kod]
Początki partii były bardzo imponujące. Program Tami i osoba jej lidera sprawiły, że partia w wyborach w 1981 roku uzyskała aż 3 mandaty. Abuchacira zdobył poparcie wśród różnych grup zawodowych Sefardyjczyków i Mizrachijczyków. Ideologicznie partia umiejscowiła się w centrum, pomiędzy lewicą i prawicą, imigrantami a sabrami, religijnymi i świeckimi. Mimo obiecującego początku Tami nie potrafiła stworzyć silnej i realnej alternatywy dla aszkenazyjskiej dominacji w izraelskiej polityce. Abuchacira nie był w stanie zaproponować zmian społecznych i ekonomicznych dla reprezentowanych społeczności[4]. Mimo swojej słabości partia Tami przygotowała grunt pod działanie społeczno-polityczne Szasu, który w kolejnych wyborach przejął dużą część wyborców Abuchaciry[2][5]. Po 1984 roku Abuchacira i działacze Tami dołączyli do Likudu[5].
Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]
| Data | Liczba mandatów | Politycy | Liczba głosów | Procent głosów |
|---|---|---|---|---|
| 1981[2] | 3/120
|
Aharon Abuchacira, Ben-Cijjon Rubin, Aharon Uzan[5] | 44.466 | 2,3% |
| 1984[2] | 1/120
|
Aharon Abuchacira[5] | 31.103 | 1,5% |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sami Shalom Chetrit, Mizrahi Politics in Israel: Between Integration and Alternative, „Journal of Palestine Studies”, 29 (4), 2000, s. 54-55.
- ↑ a b c d e Israel Democracy Institute, Tami [online] [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Sami Shalom Chetrit, dz. cyt., s. 56.
- ↑ Sami Shalom Chetrit, dz. cyt., s. 56-57.
- ↑ a b c d Kneset, Movement for the Heritage of Israel (Tami) [online] [dostęp 2019-05-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sami Shalom Chetrit, Mizrahi Politics in Israel: Between Integration and Alternative, „Journal of Palestine Studies” 2000, vol. 29, no. 4. (ang.)
