Taszilunpo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tashilunpo)
Taszilunpo
བཀྲ་ཤིས་ལྷུན་པོ་
Ilustracja
Państwo

 Chiny

Region Autonomiczny

Tybet

Miejscowość

Xigazê

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Założyciel klasztoru

Gendun Drup

Data budowy

1447

Położenie na mapie Tybetańskiego Regionu Autonomicznego
Mapa konturowa Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, na dole znajduje się punkt z opisem „Taszilunpo”
Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Taszilunpo”
Ziemia29°16′03″N 88°52′52″E/29,267500 88,881111

Taszilunpo (tyb.: བཀྲ་ཤིས་ལྷུན་པོ་, Wylie: bkra shis lhun po, ZWPY: Zhaxilhünbo; chiń. upr. 扎什伦布寺; chiń. trad. 扎什倫布寺; pinyin Zhāshílúnbù Sì) – buddyjski zespół klasztorny, położony w pobliżu miasta Xigazê, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny. Należy do szkoły Gelug.

Mnisi w klasztorze Taszilunpo

Został zbudowany przez w roku 1447 przez Gendun Drupa, pierwszego Dalajlamę[1]. Klasztor ten stanowił tradycyjną siedzibę kolejnych Panczenlamów[2]. W okresie największej świetności w klasztorze mieszkało 4000 mnichów, obecnie zaledwie kilkuset[3].

W północnej części kompleksu klasztornego znajduje się świątynia Jamkhang Chenmo, która mieści pozłacany posąg Maitrei wysokości 26 m. Kolejny budynek zawiera złoty, ozdobiony klejnotami grobowiec X Panczenlamy z 1994 r. Obok jest 11-metrowy czorten, w którego wnętrzu pochowany został IV Panczenlama. Naprzeciw czortenu znajduje się rozległy budynek Kelsang Lhakhang, gdzie w sali zgromadzeń stoi tron panczenlamy, a w kaplicy są grobowe czorteny z ciałami m.in. Gendun Drupa i kilku pierwszych panczenlamów.[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tashilhunpo Monastery,Ancient Tashilhunpo Monastery of Tibet,Tashilhunpo Monastery in Xigatse,Attractions of Tashilhunpo Monastery [online], www.tibettours.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  2. About Tashi Lhunpo Monastery. [dostęp 2011-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)].
  3. Robert Strauss: Tibet. Wyd. 2. Lonely Planet Publications, 1994, s. 59. ISBN 3-85639-06-3.
  4. David Leffman i in.: Chiny. Przewodnik Pascala. Bielsko-Biała: Pascal, 2006, s. 820. ISBN 83-7304-657-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Strauss: Tibet. Travel Survival Kit. Lonely Planet Publications, 1992. ISBN 0-86442-139-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]