Terencjusz O’Brien de Lacy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Terencjusz O’Brien de Lacy
Ilustracja
Terencjusz O’Brien de Lacy
tytularny pułkownik kawalerii tytularny pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1885
Augustówek

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1932
Augustówek

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

10 pułk ułanów
13 pułk ułanów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Terencjusz O’Brien de Lacy (ur. 30 kwietnia 1885 w majątku Augustówek, zm. 9 listopada 1932 tamże) – tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego II RP, hrabia de Lacy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 kwietnia 1885 w rodzinnym majątku Augustówek, w ówczesnym powiecie grodzieńskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Aleksandra. Był starszym bratem Patryka (1888–1964) i Maurycego (1891–1978).

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Samodzielnego Oddziału Floty Bałtyckiej przy Kaukaskiej Tubylczej Dywizji Kawalerii, awansując na starszego porucznika i kapitana 2. rangi[1]. Był przedstawiony przez dowódcę rosyjskiej 9 Armii do odznaczenia Orderem Świętego Jerzego 4. stopnia i Bronią Świętego Jerzego[1].

30 czerwca 1921 minister spraw wojskowych gen. por. Kazimierz Sosnkowski zwolnił ppłk. Seweryna Grabowskiego ze stanowiska dowódcy 10 Pułku Ułanów Litewskich i polecił ppłk. Terencjuszowi O’Brien de Lacy z 13 Pułku Ułanów Wileńskich tymczasowo objąć dowództwo 10 puł. Podpułkownik Grabowski miał bezzwłocznie zdać dowództwo pułku swemu zastępcy i odejść do Dowództwa 2 Armii, gdzie miano wdrożyć przeciwko niemu dochodzenie honorowe dotyczące zarzutów wysuniętych przez ppłk. Antoniego Somssicha. Jednocześnie minister przeniósł rtm. Henryka Grabowskiego z 10 do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich[2].

21 lipca 1921 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej i korpusów wschodnich, zaliczony do rezerwy z równoczesnym powołaniem do służby czynnej[3], a 1 sierpnia tego roku wcielony do 13 puł.[4]

Od 21 lipca 1921 dowodził 10 puł. w Białymstoku[5][6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 51. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[7].

W 1922 pełnił obowiązki dowódcy 13 puł., stacjonującym wówczas w Głębokiem.

W grudniu 1927 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 10 puł. z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii i oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[8]. W styczniu 1928 został przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Grodnie[9][10]. W lipcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i ponownie oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[11]. Z dniem 30 listopada 1928 przeniesiony został w stan spoczynku[12].

9 listopada 1932 zmarł w majątku Augustówek i tam trzy dni później został pochowany w grobie rodzinnym[13].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : О`Бриен де Ласси Терентий Александрович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-11-14]. (ros.).
  2. ↑ Pismo L. I-11099/E.G. ministra spraw wojskowych do Dowództwa 2 Armii z 30 czerwca 1921.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 6 sierpnia 1921, s. 1263.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 sierpnia 1921, s. 1297.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 619, 676.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 560, 598.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927, s. 362.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928, s. 6.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 327, 337.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 214.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 382.
  13. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 314, s. 3, 1932-11-013. Warszawa. .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Terencjusz_O’Brien_de_Lacy&oldid=72003330”