Thinocorus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thinocorus[1]
Eschscholtz, 1829[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – andówka mała (T. rumicivorus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Parvordo

Jacanida

Nadrodzina

Thinocoroidea

Rodzina

andówki

Rodzaj

Thinocorus

Synonimy
Gatunki
  • T. orbignyianus
  • T. rumicivorus

Thinocorusrodzaj ptaków z rodziny andówek (Thinocoridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej (Ekwador, Peru, Boliwia, Chile, Argentyna i Urugwaj)[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 16–24 cm; masa ciała 48–140 g[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Thinocorus (Tinocorus, Thinocorys): gr. θις this, θινος thinos „piasek, plaża, pustynia”; łac. corys „skowronek”, od gr. κορυδος korudos „dzierlatka zwyczajna”, od κορυς korus, κορυθος koruthos „kask, hełm”[8].
  • Ocypetes: gr. ωκυπετης ōkupetēs „szybko-latający, szybko-biegający”, od ωκυς ōkus „szybki”, rączy; πετομαι petomai „latać, spieszyć się”[9]. Gatunek typowy: Ocypetes torquatus Wagler, 1829 (= Thinocorus rumicivorus Eschscholtz); młodszy homonim Ocypetes Risso, 1826 (Arachnida).
  • Itys: w mitologii greckiej Itys (gr. Ἴτυς Itus), zabity w zemście przez swoją matkę, Prokne i podany do zjedzenia swojemu ojcu, Tereusowi[10]. Nazwa zastępcza dla Ocypetes Wagler, 1829.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Thinocorus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thinocorus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.F. von Eschscholtz: Zoologischer Atlas enthaltend Abbildungen und Beschreibungen neuer Thierarten während des Flottcapitains von Kotzebue zweiter Reise um die Welt auf der Russisch-Kaiserlichen Kriegesschlupp Predpriaetië in den Jahren 1823-1826. Berlin: G. Reimer, 1829, s. 2, ryc. 2. (niem.).
  3. J.G. Wagler. Beiträge und Bemerfungen zu dem ersten Bande seiness Systema Avium. „Isis von Oken”. 1829, s. kol. 762, 1829. (łac.). 
  4. R.-P. Lesson: 3.e Genre. Tinochore; Tinochorus. W: R.-P. Lesson: Centurie zoologique, ou, Choix d’animaux rares, nouveaux ou imparfaitement connus, enrichi de planches inédites, dessinées d’après nature par M. Prêtre, gravées et coloriées avec le plus grand soin. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1830, s. 132. (fr.).
  5. J.G. Wagler. Einige Mitheilungen über thiere Mexicos. „Isis von Oken”. Jahrgang 1831, s. 535, 1831. (niem.). 
  6. R.B. Sharpe: Handlist of the Genera and Species of Birds in the British Museum. Cz. 1. London: Trustees of the British Museum, 1899, s. 146. (ang.).
  7. a b J. Fjeldså: Family Thinocoridae (Seedsnipes). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 545. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  8. The Key to Scientific Names, Thinocorus [dostęp 2022-02-01].
  9. The Key to Scientific Names, Ocypetes [dostęp 2022-02-01].
  10. The Key to Scientific Names, Itys [dostęp 2022-02-01].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Thinocoridae Sundevall, 1836 - andówki - Seedsnipes (Wersja: 2015-02-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-01-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).