Titof
| |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Christof Junca[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Używane pseudonimy |
Christophe, Titoff |
| Lata aktywności |
1999-2018[3] |
| Narodowość | |
| Wzrost |
170 cm[1] |
| Masa ciała |
65 kg |
| Penis |
22 cm[4] |
| Kolor włosów |
czarny[5] |
| Kolor oczu |
niebieski[5] |
Titof (ur. 5 października 1973 w Lunéville[6]) – francuski aktor, reżyser i scenarzysta filmów pornograficznych[1]. Występował w produkcjach heteroseksualnych i gejowskich[7].
Kariera w branży porno[edytuj | edytuj kod]
Kiedy miał 26 lat, jego przyjaciel Sebastian Barrio zaproponował mu zastępstwo w scenie filmu porno[8]. Po występie w produkcji Freda Coppuli Suka (L’emmerdeuse, 1999), brał udział w serii Woodman Casting X oraz realizacjach Blue One, Video Marc Dorcel, Hustler Video, Climax Films, Helen Duval Entertainment, Wicked Pictures, Explicite-Art i Private[9].
W 2001 był gościem programu Stéphane’a Joffre’a na kanale XXL[8]. Wystąpił również w serii Evil Angel w reż. Rocco Siffrediego: Rocco Meats an American Angel in Paris (2000), Rocco Ravishes Prague 2 (2000), Rocco's True Anal Stories 13 (2000), Kelly's Way To Love (2001), Rocco Ravishes Prague 4 (2001) i Rocco's Best Gang Bangs (2005). Christoph Clark zaangażował go do trzech realizacji Evil Angel - Christoph’s Beautiful Girls 5 (2002) w scenie gang bang z Sharon Babe, Gregiem Centauro i Manuelem Ferrarą, Christoph’s Beautiful Girls 6 (2002) w scenie seksu grupowego z Andreą, Nomi i Gregiem Centauro oraz French Angels (2008) w scenie gang bangu z Cecilią Vegą, Stellą Delcroix, Davidem Perrym, Sebastianem Barrio i Tonym Carrerą.
Wyprodukował i wyreżyserował dwa gejowskie filmy porno JBR Media zatytułowane Ti’touch: Passage à l'acte (2003) i Ti’touch 2 (2007), w których występował zarówno jako aktyw, jak i pasyw. Wziął także udział w czterech innych filmach gejowskich w reżyserii Hervé Bodilisa (w napisach: Hervé Handsome): Na urlopie w Paryżu (La Permission à Paris, 1999), Pompa pożarowa (Titof, pompier en service, 2000), Wąż strażaka (Fireman’s Hose, 2005) oraz College Cocks 1 (Titof and the College Boys, 2006)[10].
W produkcjach heteroseksualnych porno, nazywany „Mistrzem tylko jednej piłki”, często odgrywał role romantyczne[11]. Został obsadzony w głównej roli męskiej w wielu filmach w reżyserii Johna B. Roota. W Elixir édition speciale (2000) grał scenę, w której penetruje go partnerka, ubrana jak transwestyta.
Obecność w kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]
Zagrał też w dramacie kryminalnym Virginie Despentes Gwałt (Baise-moi, 2000)[12] z Karen Lancaume, dramacie Gaspara Noé Nieodwracalne (2002) jako facet na łóżku na imprezie[13] z Monicą Bellucci, filmie fantastycznym So Long Mister Monore (2002) jako gość na przyjęciu u boku Pascala Greggory oraz dramacie erotycznym Bertranda Bonello Pornograf (Le pornographe, 2001) jako Franck w scenie seksu z Ovidie. Gościł w talk-show On ne peut pas plaire à tout le monde (2001), telewizyjnym filmie dokumentalnym Biseksualizm - nowa sztuka życia (La bisexualité: tout un art?, 2008) oraz filmach dokumentalnych - Gonzo mode d’emploi (2013) i Catégorie X (2014) .
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Inni wykonawcy | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|
| 2000 | Hot d’or (Cannes) | Największa nadzieja/Najlepszy nowy aktor[14] | – | – | Wygrana |
| 2003 | European X Festival (Bruksela, Belgia) | Najlepszy aktor[14] | – | – | Wygrana |
| 2004 | Najlepszy aktor francuski[15] | – | – | Wygrana | |
| 2005 | Najlepszy wkład w pornografię gejowską[16] | – | – | Wygrana | |
| AVN Award | Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[17] | Private Gold 67: Millionaire 1 (2004) | Claudia Ferrari, Rodolphe Antrim, Sebastian Barrio i Tony Carrera | Nominacja | |
| 2006 | Ninfa | Najlepszy aktor drugoplanowy[18] | Sex City (2006) | – | Nominacja |
| 2008 | European X Festival | Najlepszy aktor drugoplanowy[4] | – | – | Wygrana |
| Ninfa | Najlepszy aktor drugoplanowy[19] | Fetish De Luxe (2008) | – | Nominacja | |
| 2009 | Hot d’or | Najlepszy aktor francuski[20] | Montre-moi du rose (2009) | – | Nominacja |
| 2014 | AVN Award | Najlepsza scena seksu w produkcji zagranicznej[21] | Moja siostra i ja (Ma soeur et moi, 2013) | Michael Cheritto, Mike Angelo i Shana Lane | Nominacja |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Titof Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-03-22]. (ang.).
- ↑ a b Titof w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b Titof w serwisie IAFD
- ↑ a b Portrait: Titof. Hexagone Gay. [dostęp 2020-09-06]. (fr.).
- ↑ a b Titof w serwisie Adult Film Database
- ↑ Personalidade: Titof (França). InterFilmes.com. [dostęp 2020-03-22]. (port.).
- ↑ Eric Loret (2004-02-03): Recto verso. „Libération”. [dostęp 2020-03-22]. (fr.).
- ↑ a b Titof biographie. Skyrock.com. [dostęp 2020-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-22)]. (fr.).
- ↑ Titof životopis. FDb.cz. [dostęp 2020-03-22]. (cz.).
- ↑ Titof biographie. Premiere.fr. [dostęp 2020-03-22]. (fr.).
- ↑ John B. Root (2014-02-12): Ma rencontre avec Titof et sa carrière dans le X. johnbroot.com. [dostęp 2020-03-22]. (ang.).
- ↑ Titof. Listal. [dostęp 2020-03-22]. (ang.).
- ↑ Titof w bazie Filmweb
- ↑ a b Bio de Titof. Wanama. [dostęp 2020-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-22)]. (fr.).
- ↑ Festival De L‘Erotisme und European-X-Awards 2004. German-Adult-News. [dostęp 2020-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-04)]. (niem.).
- ↑ Résultats Award Européen du X à Bruxelles. El Père Vert. [dostęp 2020-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-22)]. (fr.).
- ↑ 2005 AVN Awards Nominations. AVN. [dostęp 2022-11-04]. (ang.).
- ↑ FICEB Award 2006. ficeb.com. [dostęp 2022-03-27]. (hiszp.).
- ↑ FICEB 2008 – Die Gewinner des Ninfa Awards. german-adult-news.com. [dostęp 2016-12-02]. (niem.).
- ↑ Paul Jérôme: Les catégories des Hot d’Or 2009. Hotvideo.fr, 21 sierpnia 2009. [dostęp 2021-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)]. (fr.).
- ↑ AM (2013-12-03): 2014 AVN Award Nominees (NSFW). Creative Loafing Tampa. [dostęp 2020-03-22]. (ang.).