Upiór górski
| Emballonura monticola[1] | |||
| Temminck, 1838[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
upiór górski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Upiór górski[6] (Emballonura monticola) – gatunek ssaka z podrodziny upiorów (Emballonurinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1838 roku holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck nadając mu nazwę Emballonura monticola[2]. Holotyp pochodził z góry Munara, na Jawie, w Indonezji[7].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Emballonura: gr. έμβάλλω emballō „rzucać się”; ουρα oura „ogon”[9].
- monticola: łac. monticola „mieszkaniec gór”, od mons, montis „góra”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”[10].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Upiór górski występuje na półwyspie tajsko-malajskim, Sumatrze, Borneo, Jawie, Celebes i kilku wyspach przybrzeżnych (Mergui, Adang, Rawi, Langkawi, Redang, Tioman, Aur i Wyspy Karimata); jego zasięg obejmuje także Simeulue, Babi, Nias, Wyspy Batu (Tanahbala), Wyspy Mentawai (Siberut i Sipora), Enggano, Wyspy Anambas, Wyspy Natuna, Archipelag Riau, Bangka i Belitung; być może wyspa Buton[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 40–47 mm, długość ogona 11–14 mm, długość ucha 12–13 mm, długość przedramienia 38–45 mm; masa ciała 4,5–7 g[11].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Występuje w wilgotnych lasach równikowych. Upiór górski przysypia dzień w dziuplach lub szczelinach skalnych, zwykle w zwartych grupach liczących około 12 osobników. O zmroku wszystkie jednocześnie wyruszają w poszukiwaniu pokarmu, i mniej więcej wraz ze wschodem słońca powracają na ich obyte miejsce. Polują na owady w koronach drzew, a ponadto zjadają również owoce i kwiaty.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
O rozrodzie tych zwierząt wiadomo niewiele, ale prawdopodobnie nie mają żadnego stałego okresu godowego. Samica zawsze rodzi 1 młode.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Emballonura monticola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b C.J. Temminck. Geslachten Taphozous, Emballonura, Urocryptus en Diclidurus. „Tijdschrift voor natuurlijke geschiedenis en physiologie”. 5, s. 25, 1838. (niderl.).
- ↑ G.S. Miller. List of bats collected by Dr. W. L. Abbott in Siam. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 50, s. 323, 1898. (ang.).
- ↑ M.W. Lyon. Mammals collected by Dr. W. L. Abbott on Borneo and some of the small adjacent islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 40 (1809), s. 132, 1911. (ang.).
- ↑ Bates, P.J.J., C.M. Francis & T. Kingston, Emballonura monticola, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-26] (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 99. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Emballonura monticola. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-26].
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 148. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, 1904. (ang.).
- ↑ monticola, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-06-26] (ang.).
- ↑ F. Bonaccorso: Family Emballonuridae (Sheath-tailed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 359. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).