Valvata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zawójka
Valvata
O.F. Müller, 1773[1]
Ilustracja
Zawójka pospolita (Valvata piscinalis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

przodoskrzelne

(bez rangi) Heterobranchia
Nadrodzina

Valvatoidea

Rodzina

zawójkowate

Rodzaj

Valvata

Typ nomenklatoryczny

Valvata cristata O.F. Müller, 1774

Valvata (zawójka) – rodzaj obejmujący drobne, słodko- i słonowodne ślimaki z rodziny zawójkowatych (Valvatidae). Zasięg obejmuje Europę, Amerykę Północną, część Azji i Afryki. W Polsce w różnych typach wód śródlądowych występują dwa (w dawnych ujęciach systematycznych cztery) gatunki z tego rodzaju.

Etymologia nazwy[edytuj | edytuj kod]

Nazwa rodzaju jest pochodną łacińskiego słowa oznaczającego muszlę (valva, -ae łac. – muszla, skorupka[3]).

Cechy morfologiczne[edytuj | edytuj kod]

Szkic muszli zawójki pospolitej.

Muszle o zróżnicowanym kształcie, od płasko zwiniętych do szerokostożkowatych, kulisto-stożkowatych, stożkowato-wieżyczkowatych. Wielkość muszli nie przekracza na ogół 10 mm. Liczba skrętów: od 3 do 6. Skręty gładkie lub pokryte prążkami poprzecznymi lub/i spiralnymi, czasami u niektórych gatunków lekko żeberkowane lub z ostrymi krawędziami. Szew muszli zwykle mocno wcięty. Dołek osiowy u większości gatunków szeroki i dobrze widoczny. Ujście muszli najczęściej koliste, o połączonych brzegach. Wieczko rogowe, cienkie, o spiralnej budowie[4][5]. Występuje para szczęk i krótka radula. Krawędzie tnące wszystkich rodzajów zębów piłkowane. Oczy położone u podstawy czułków. Czułki długie, cienkie[4][6].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Obszar występowania obejmuje Europę, północną i centralną Azję, północną Afrykę i Amerykę Północną[4][7][8]. W Polsce występują dwa gatunki: zawójka pospolita (Valvata piscinalis) i zawójka płaska (Valvata cristata), rozpowszechnione w całym kraju z wyjątkiem obszarów górskich; wykazywana z Polski zawójka przypłaszczona (Valvata pulchella) jest obecnie synonimizowana z Valvata piscinalis[9], natomiast zaliczana dawniej do tego rodzaju zawójka rzeczna (Valvata (Borysthenia) naticina)[4] jest obecnie wydzielana do osobnego rodzaju Borysthenia[10].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zajmowane siedliska[edytuj | edytuj kod]

Poszczególne gatunki występują w różnych typach zbiorników wodnych i cieków, na dnie piaszczystym, piaszczysto-mulistym, mulistym, głównie w płytkim litoralu. Niektóre gatunki (V. piscinalis f. antiqua) występują także w głębszych partiach wód, w sublitoralu i profundalu[4][7].

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Filtratory i zdrapywacze. Odżywia się detrytusem, peryfitonem, zeskrobywanymi radulą fragmentami tkanek roślin wodnych[4].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Obojnaki. Jaja składane w kokonach jajowych. Rozwój prosty[4].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

W rodzaju Valvata wyróżnia się następujące współczesne gatunki[2]:

oraz gatunki wymarłe, znane tylko ze szczątków kopalnych[2]:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Müller, O.F. 1773. Vermivm terrestrium et fluviatilium, seu animalium infusoriorum, helminthicorum, et testaceorum, non marinorum, succincta historia. Voluminis primi, pars prima. Str. 198, pp. 214. Havniæ & Lipsiæ.
  2. a b c MolluscaBase eds., Valvata O. F. Müller, 1773, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-05-09] (ang.).
  3. Kumaniecki 1975 ↓.
  4. a b c d e f g Piechocki 1979 ↓.
  5. Kołodziejczyk i Koperski 2000 ↓.
  6. Fretter, V. & A. Graham. 1978. The prosobranch mollusks of Britain and Denmark; Part 3: Neritacea, Viviparacea, Valvatacea, terrestrial and fresh water Littorinacea and Rissoacea. J. Molluscan Stud. Suppl. 5: 101–150.
  7. a b Glöer 2002 ↓.
  8. Anistratenko O., Degtiarenko E., Anistratenko V. 2010. Сравнительная морфология раковины и радулы брюхоногих моллюсков семейства Valvatidae из Северного Причерноморья. Ruthenica 20(2): 91–101. pdf
  9. MolluscaBase eds., Valvata pulchella S. Studer, 1789, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-05-09] (ang.).
  10. MolluscaBase eds., Borysthenia naticina (Menke, 1845), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-05-09] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Piechocki: Mięczaki (Mollusca) : ślimaki (Gastropoda). T. 7: Fauna słodkowodna Polski. Warszawa ; Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 187. ISBN 83-01-01143-2.
  • Peter Glöer: Süßwassergastropoden Nord- und Mitteleuropas. T. Die Tierwelt Deutschlands. Hackenheim: ConchBooks, 2002. ISBN 3-925919-60-0.
  • Kazimierz Kumaniecki: Słownik łacińsko-polski. Warszawa: PWN, 1975, s. 546.
  • Andrzej Kołodziejczyk, Paweł Koperski: Bezkręgowce słodkowodne Polski: klucz do oznaczania oraz podstawy biologii i ekologii makrofauny. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, s. 249. ISBN 83-235-0192-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]