Vehbi Gavoçi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vehbi Gavoçi
Ilustracja
Vehbi Gavoçi (2013)
Kraj działania

Syria

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1923
Szkodra

Data i miejsce śmierci

19 lutego 2013
Zjednoczone Emiraty Arabskie

Wyznanie

islam

Hodża Vehbi Sulejman Gavoçi (ur. 17 maja 1923 w Szkodrze, zm. 19 lutego 2013 w Zjednoczonych Emiratach Arabskich) – albański teolog oraz duchowny muzułmański, nauczyciel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 maja 1923 roku w szkoderskiej dzielnicy Garuc[1]. W 1936 roku ukończył szkołę podstawową[2][3]. Rok później Vehbi wraz z ojcem z powodów politycznych wyemigrował do Syrii; przyczyną emigracji były sprzeczne z zasadami islamu reformy wprowadzone przez króla Zoga I[2], zgodnie z którymi muzułmanki były zobowiązane do niezasłaniania swoich twarzy[3]. Latem 1937 Vehbi Gavoçi wraz z ojcem przybył do Damaszku[3], jednak niedługo potem został wysłany przez ojca do Kairu, gdzie kształcił się na Al-Azharze w dziedzinie szariatu[2][1][3].

W 1947 roku wrócił do Syrii[2]. Rok później uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu nauczyciela, a w latach 1949–1951 nauczał religii w dziewczęcej szkole w Aleppo[2][1][3]. Wrócił następnie do Damaszku, gdzie do 1965 roku pracował jako nauczyciel w różnych szkołach[4]; wykładał także w instytucie pedagogicznym oraz na Uniwersytecie Damasceńskim[2][3]. W latach 1958–1961 pełnił posługę imama[2] w zbudowanym przez swojego ojca meczecie[2].

W 1966 roku wyjechał do Arabii Saudyjskiej, gdzie przez 5 lat pracował jako profesor na Uniwersytecie Umm al-Qura w Medynie[2], a następny rok spędził w Rijadzie jako wykładowca na Uniwersytecie Króla Sauda[4][1][3].

W 1972 roku Wrócił do Syrii, gdzie do 1980 roku ponownie pracował w zawodzie nauczyciela[2], po czym przeszedł na emeryturę, jednak nie zakończył kariery naukowej[1]. W 1974 roku odwiedził położone w Jugosławii Skopje oraz Prisztinę[4], planował także odwiedzić Szkodrę, jednak nie zezwolono mu na wstęp na teren Albanii[1]; udało mu się odwiedzić ten kraj dopiero po 1991 roku[4][2][1].

Ponownie wyjechał do Arabii Saudyjskiej, gdzie był pracownikiem naukowym na Islamskim Uniwersytecie w Medynie, a przez trzy lata działał także na terenie Ammanu, biorąc udział w licznych badaniach naukowych oraz nauczając w szkołach[1][2]. Resztę życia spędził w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, w 1986 roku został wykładowcą na Uniwersytecie w Dubaju[2][1][3].

Był autorem około 50 książek[1] oraz ponad 400 artykułów naukowych, które publikował w czasopismach m.in. Menar, El Bejan, Zëri i arabëve, Shkopi i xhenetit, Përparimi Islam, Dauve oraz Menarul Islam[2].

Poza ojczystym językiem albańskim znał w stopniu biegłym języki arabski i angielski[4]; brał także udział w tłumaczeniu artykułów z języka arabskiego na albański[1].

Tytuły[edytuj | edytuj kod]

10 lutego 2012 roku rada miejska Szkodry przyznała Vehbiemu Gavoçiemu tytuł honorowego obywatela tegoż miasta[2][5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Sulejman oraz dziadek Halil także byli imamami oraz hafizami; obaj uczestniczyli w obronie Szkodry w czasie oblężenia tegoż miasta[2]. Jego ojciec miał brata Muhameda[1][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Muhamed Sytari: Haxhi Vehbi Sulejman Gavoçi (1923-2013) Dijetar nga dijetarët e ymmetit. zaninalte.al, 2013-11-02. (alb.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p Jeta dhe vepra e hoxhës Vehbi Sulejman Gavoçi. kohaislame.com, 2016-10-23. (alb.).
  3. a b c d e f g h i الشيخ وهبي سليمان غاوجي الألباني الحنفي. odabasham.net, 2013-03-02. [dostęp 2015-04-25]. (arab.).
  4. a b c d e HACI VEHBİ SULEJMAN GAVOÇİ. muslumanarnavutluk.com. [dostęp 2021-09-21]. (tur.).
  5. “Qytetar Nderi” i Shkodrës për dijetarin e shquar H. Vehbi S. Gavoçi. dritaislame.al. [dostęp 2012-09-05]. (alb.).