Władysław Wenzel
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Stopień instruktorski |
harcmistrz |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Jan Wenzel (ur. 25 kwietnia 1903 we Lwowie, zm. 30 lipca 1996) – harcmistrz, oficer Wojska Polskiego II RP.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Jan Wenzel urodził się 25 kwietnia 1903 we Lwowie[1][2]. Od młodości był zaangażowany w harcerstwo. Od 1917 należał do I Lwowskiej Drużyny Harcerzy[3]. U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[4]. W 1921 ukończył VII klasę i 11 czerwca 1921 zdał egzamin dojrzałości w XI Państwowym Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie[1]. W czasie nauki szkolnej równolegle brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. W okresie II Rzeczypospolitej był harcerzem. W 1928 mianowany podharcmistrzem[5]. Od 1928 do 1934 był kierownikiem administracyjnym lwowskiego czasopisma „Skaut”, od 1931 do 1939 był członkiem zarządu Oddziału Lwowskiego ZHP, pełnił funkcję kierownika wydawnictwa „Skaut”, w 1936 był redaktorem naczelnym czasopisma, później do 1939 znów był kierownikiem wydawnictwa[5]. Podczas Jubileuszowego Zlotu Związku Harcerstwa Polskiego w Spale w lipcu 1935 z ramienia Chorągwi Lwowskiej był zastępcą kierownika działu prasy i propagandy w Podobozie IV[6]. W latach 30. mianowany harcmistrzem (1934[3], lub 1937[5]). W Wojsku Polskim II RP został awansowany na stopień podporucznika rezerwy w korpusie oficerów intendentów ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[2].
Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej wydostał się z ziem polskich i od 1939 do 1940 był sekretarzem Przedstawicielstwa ZHP na Węgrzech[5]. Później przedostał się na Zachód i od 1940 do 1943 był członkiem Komitetu Harcerskiego w Wielkiej Brytanii, od 1943 do 1945 sekretarzem Komitetu Naczelnego ZHP na czas wojny w Londynie[5][5]. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji[5]. Od 1945 do 1946 był członkiem Niezależnego Ruchu Harcerskiego poza granicami Kraju (NRH pgK)[5]. Od 1955 do 1988 zasiadał w Głównej Komendzie Harcerzy poza granicami Kraju[5]. Był członkiem emigracyjnego Koła Harcerzy i Harcerek z lat 1911–1945, współzałożycielem Koła Lwowian w Londynie, od 1966 kierownikiem sekcji bibliograficznej w Harcerskiej Komisji Historycznej[5]. Zmarł 30 lipca 1996[5].
Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1978)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sprawozdanie Dyrekcji Państwowej Szkoły Realnej im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie za rok szkolny 1920-21. Lwów: 1921, s. 21, 32.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 210.
- ↑ a b Marian Miszczuk. Harcerska akcja „Szukajcie Przyjaciół”. Szkocja, Anglia 1941–1944. „Skaut”. Nr 1 (9), s. 11, marzec 2007. ISSN 1898-7729.
- ↑ O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Władysław Wenzel ukończył 75 lat. „Biuletyn”. Nr 34, s. 57, czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e f g h i j k Marek Popiel. O konkursie na harcerską nowelę w lwowskim „Skaucie”. „Skaut”. Nr 4 (39), s. 13, grudzień 2015. ISSN 1898-7729.
- ↑ Jubileuszowy Zlot Związku Harcerstwa Polskiego. Spała 11–25 lipca 1935 r.. Warszawa: 1935, s. 27.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 28, 31 grudnia 1978.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Harcmistrzowie
- Londyńska Polonia
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Orlęta lwowskie (1918–1919)
- Podporucznicy intendenci II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1903
- Zmarli w 1996
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej