Wacław Sidorowicz

Wacław Sidorowicz
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1905 ; Pierszamajsk
Data śmierci	5 października 1982
	Informacje klubowe
Klub	Strzelecki KS Grodno (1923–1925); AZS Wilno (1926–1932); Ogniwo Wilno (1932–1933); AZS Warszawa (1934–1935)
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Polski

Wacław Sidorowicz
	; Wacław Sidorowicz w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1905 ; Sobakińce
Data i miejsce śmierci	5 października 1982 ; Warszawa
	Doc. dr hab. nauk madycznych
	Specjalność: medycyna sportowa
Alma Mater	Uniwersytet Stefana Batorego
Doktorat	1937 – nauki medyczne ; Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1966 – nauki medyczne ; Akademia Medyczna w Krakowie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wacław Sidorowicz (ur. 4 stycznia 1905 w Sobakińcach, zm. 5 października 1982 w Warszawie^[1]^[2]) – polski lekarz, specjalista medycyny sportowej, lekkoatleta, specjalizujący się w biegach średniodystansowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Grodnie w 1926, a następnie medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w 1933^[1]. W tym czasie był czołowym polski lekkoatletą – średniodystansowcem. Zdobył srebrne medale mistrzostw Polski w biegu na 1500 metrów w 1930 i w sztafecie 3 × 1000 metrów w 1934 oraz brązowy medal w biegu na 1500 metrów w 1931^[3]. Wystąpił w akademickich mistrzostwach świata w 1930 w Darmstadt, gdzie odpadł w eliminacjach biegów na 800 metrów i na 1500 metrów^[2]. W latach 1931–1934 pięciokrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski, bez zwycięstw indywidualnych^[4].

Początkowo pracował w Szpitalu Kolejowym w Wilnie, a od 1935 w Krakowie, gdzie do 1939 był kierownikiem poradni sportowo-lekarskiej oraz (do 1936) pracował w wojskowym 6 Szpitalu Okręgowym. Od grudnia 1937 był asystentem II Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam obronił w 1937 doktorat (promotorem był Józef Latkowski). Wziął udział w kampanii wrześniowej jako podporucznik lekarz w 6 pułku artylerii lekkiej^[1].

Po wojnie pracował u Tadeusza Tempki w II Kliniki Chorób Wewnętrznych UJ oraz był kierownikiem poradni sportowo-lekarskiej. Od 1947 w Warszawie, początkowo na Akademii Wychowania Fizycznego, a od 1951 w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał habilitację w 1966 na Akademii Medycznej w Krakowie. Był m.in. dyrektorem Centralnej Poradni Sportowo–Lekarskiej oraz kierownikiem przychodni ogólnej Lecznicy Ministerstwa Zdrowia^[1].

Był uznanym specjalistą medycyny sportowej. Opiekował się polskimi sportowcami na letnich igrzyskach olimpijskich w 1936, 1952, 1960 i 1964^[1] oraz zimowych w 1948^[5].

Zmarł w 1982. Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-X-4-5-16)^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Medal Niepodległości (27 czerwca 1938)^[7]
Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[8]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Masaż sportowy (1946)
Sport zawodniczy. Fizjopatologia i higiena sportu (1946)
Higiena sportu i pierwsza pomoc (1947, 1950)
Wpływ uprawiania lekkiej atletyki na organizm (1959, 1962)
Żywienie sportowca i turysty (1962)
Zarys metodyki badań i poradnictwa sportowo-lekarskiego (1962, 1966)
Poradnictwo sportowo-lekarskie (1972)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jan W.J.W. Chojna Jan W.J.W., Wacław Sidorowicz 1905-01-04 – 1982-10-05 [online], Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2020-02-21] (pol.).
↑ ^a ^b Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 140–141. ISBN 83-9136-63-9-1.
↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 49 i 275. ISBN 978-83-61233-20-6.
↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 357.
↑ WacławW. Sidorowicz WacławW., Zdrowy rozsądek nie obowiązuje, Przegląd Sportowy, 1948, nr 15, s. 3, 19 lutego 1948 .
↑ Wyszukiwarka grobów. Cmentarze komunalne w Warszawie [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).
↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.

[PS-1] Jan W.J.W. Chojna Jan W.J.W., Wacław Sidorowicz 1905-01-04 – 1982-10-05 [online], Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2020-02-21] (pol.).

[Od-2] Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 140–141. ISBN 83-9136-63-9-1.

[3] Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 49 i 275. ISBN 978-83-61233-20-6.

[4] Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 357.

[5] WacławW. Sidorowicz WacławW., Zdrowy rozsądek nie obowiązuje, Przegląd Sportowy, 1948, nr 15, s. 3, 19 lutego 1948 .

[6] Wyszukiwarka grobów. Cmentarze komunalne w Warszawie [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).

[7] M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[8] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]