Walproinian magnezu – organiczny związek chemiczny, sólmagnezowakwasu walproinowego, stosowany w leczeniu epilepsji[3]. Związek wydala się z ustroju głównie w postaci niezmetabolizowanej, częściowo w postaci metabolitów. Nie indukuje enzymów układu cytochromu P450. W porównaniu z innymi walproinianami wyróżnia się nieco silniejszym działaniem uspokajającym. Nie wywiera natomiast działania nasennego. Stosowany w opanowywaniu oraz zapobieganiu napadom padaczowym, rzadko: w psychiatrii (depresja w chorobie afektywnej).
↑Adam Członkowski, Leki przeciwpadaczkowe, [w:] WojciechW.Kostowski, Zbigniew StanisławZ.S.Herman (red.), Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, wyd. 3 popr. i uzup., t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 79, ISBN 978-83-200-4186-6, OCLC892586371.
