Wandalin Beringer

Wandalin Beringer
	; Wandalin Beringer (przed 1910)
Data urodzenia	15 marca 1839
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1923 ; Kraków
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	architekt
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wandalin Beringer (ur. 15 marca 1839, zm. 9 czerwca 1923 w Krakowie) – polski architekt, przedsiębiorca budowlany, architekt miejski oraz krakowski radny miejski, członek honorowy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie^[1], działacz Towarzystwa Tatrzańskiego^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działał od lat 70. XIX wieku. Projektował oraz nadzorował budowę i konserwację wielu obiektów w Krakowie i Małopolsce. Przedstawiciel eklektyzmu w architekturze, chociaż projektował i w stylu zakopiańskim.

W 1914 odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy^[3].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim, kwatera Kb.

Niektóre prace[edytuj | edytuj kod]

Pałac Dembińskich, zbudowany w stylu eklektycznym, Kraków ul. Wiślna 7, (1878)
Przebudowa klasztorku przy ul. Pijarskiej 6 oraz kamienic przy ul. św. Jana 19 i 21 na Muzeum xx. Czartoryskich według planów M. Ouradou (1879-1894)
Kościół Zmartwychwstania Pańskiego, zbudowany na miejscu garbarni, Kraków ul. Łobzowska 10, (1885-1891)
Dom własny, Kraków ul. Łobzowska 12-14 (1887)
adaptacja izby na piętrze bramy Floriańskiej w Krakowie na kaplicę rodowa książąt Czartoryskich, (1882-1886)
Pałacyk Juliusza Jutkiewicza, zbudowany w stylu eklektycznym, Kraków ul. Westerplatte 9, (1890-1892)
drugi budynek schroniska nad Morskim Okiem (1891, spłonął wraz z poprzednim w 1898)^[2]
Willa Goplana, dom własny, zbudowana w stylu tyrolskim, Zakopane ul. Zamoyskiego 26, (1893)
rozbudowa „wozowni” nad Morskim Okiem (obecne Stare Schronisko, 1899)^[2]
konserwacja hejnalicy Kościoła Mariackiego w Krakowie, wspólnie z Janem Sas Zubrzyckim, (1902)
Dworzec Tatrzański w Zakopanem, odbudowany po pożarze, jedna z pierwszych prób oddania zasad stylu zakopiańskiego w budynku murowanym (1903)