Watu Kobese

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Watu Kobese
Ilustracja
Watu Kobese, St.Helier 2005
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1973
Soweto

Obywatelstwo

Południowa Afryka
Niemcy
Południowa Afryka

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1995)

Ranking FIDE

2324

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Watu Kobese (ur. 27 czerwca 1973 w Soweto) – południowoafrykański szachista, w latach 1991–1994 reprezentant Niemiec[1], mistrz międzynarodowy od 1995 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

W szachy gra od 4. roku życia, a jego pierwszym nauczycielem był ojciec, Arthur Kobese (zawodnik z tytułem mistrza FIDE, jako działacz pełnił m.in. funkcję prezydenta Południowoafrykańskiej Federacji Szachowej). Pod koniec lat 90. wyjechał na 3,5 roku do Niemiec (aby studiować ekonomię) i w tym okresie trenował wspólnie z arcymistrzami Ludkiem Pachmanem, Miroslavem Filipem i Lotharem Vogtem, w krótkim czasie awansując do ścisłej czołówki szachistów południowoafrykańskich. W latach 1992–2010 ośmiokrotnie (w tym dwa razy na I szachownicy) uczestniczył w olimpiadach szachowych[2][3], w 1998 r. (wspólnie z Markiem Ruberym) podzielił I-II m. w finale indywidualnych mistrzostw RPA, był również dwukrotnym wicemistrzem kraju (2003[4]; 2007[5]), był dwukrotnym medalistą mistrzostw Afryki (Kair 1998 – brązowym[6]; Kair 2001 – srebrnym[7]), był również uczestnikiem trzech turniejów o mistrzostwo świata (Groningen 1997 – porażka w I rundzie z Andriejem Sokołowem[8]; Las Vegas 1999 – porażka w I rundzie z Joëlem Lautierem[9]; Moskwa 2001 – porażka w I rundzie z Peterem Leko[10]) oraz startował w dwóch turniejach o Puchar Świata (Hajdarabad 2002 – VI miejsce w grupie B[11]; Chanty-Mansyjsk 2005 – porażka w I rundzie z Borysem Gelfandem[12]). W 2007 r. zdobył w Algierze srebrny medal igrzysk afrykańskich[13].

Odniósł kilka indywidualnych sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. II-III m. w Nowym Jorku (2001)[14] oraz II-III m. w Luandzie (2010, za Robertem Gwaze, wspólnie z Luisem Galego, a przed Olegiem Korniejewem)[15].

Pod koniec lat 90. uważany był za kandydata na pierwszego arcymistrza w historii południowoafrykańskich szachów, posiadał wówczas na swoim koncie zwycięstwa nad m.in. Peterem Leko, Judit Polgár i Kevinem Spraggettem[16].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 2005 r., z wynikiem 2419 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za George’em Michelakisem) wśród szachistów Republiki Południowej Afryki[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]