Wenezuela w Formule 1
W Mistrzostwach Świata Formuły 1 rywalizowało trzech wenezuelskich kierowców.
Pierwszym wenezuelskim kierowcą w Formule 1 był Ettore Chimeri. Został zgłoszony do wyścigu o Grand Prix Argentyny 1960, gdzie w kwalifikacjach zajął przedostatnie, 21. miejsce ze stratą 13,6 sekund do Stirlinga Mossa, wyprzedzając jedynie Antonio Creusa[1]. Wyścig dla kierowcy zakończył się na 23. okrążeniu z powodu wycieńczenia[2]. Był to jedyny wyścig Chimeriego w Formule 1, gdyż dwa tygodnie później zginął w treningu do wyścigu Gran Premio Libertad w Hawanie[2].
Johnny Cecotto był drugim reprezentantem Wenezueli w Formule 1. Po zdobyciu tytułu mistrzowskiego w Motocyklowych mistrzostwach świata w 1975 i wicemistrzostwa w Formule 2 w 1982, zadebiutował podczas Grand Prix Brazylii 1983 razem z zespołem Theodore Racing[3]. W następnym wyścigu zajął szóste miejsce, zdobywając pierwszy i ostatni punkt w karierze. Został jednocześnie pierwszym wenezuelskim kierowcą, który zdobył punkty do klasyfikacji. W kolejnym sezonie jeździł w ekipie Toleman, razem z debiutującym wówczas Ayrtonem Senną. W dziesięciu wyścigach, tylko raz (w Kanadzie) ukończył wyścig. Po poważnym wypadku podczas kwalifikacji do Grand Prix Wielkiej Brytanii 1984, w którym złamał obie nogi, zaprzestał dalszego ścigania się w Formule 1.
Ostatnim wenezuelskim kierowcą, który ścigał się w najważniejszej serii wyścigowej był Pastor Maldonado. W sezonach 2011-2015 reprezentował on barwy Williamsa i Lotusa. Jego kariera była silnie uzależniona od koncernu PDVSA, który finansował jego starty. W sezonie 2016 miał reprezentować reaktywowany zespół Renault, jednak niewywiązywanie się sponsora z warunków zawartych w umowie sprawiło, że utracił miejsce w zespole, a jego miejsce zajął Kevin Magnussen[4]. Maldonado odniósł swoje jedyne zwycięstwo podczas Grand Prix Hiszpanii 2012, startując z pole position[5]. Tym samym stał się pierwszym i jedynym Wenezuelczykiem, który zdobył pole position i wygrał wyścig Formuły 1.
Dwóch wenezuelskich kierowców pełniło funkcję kierowcy testowego. Pierwszym był Ernesto Viso, który jeździł w piątkowych treningach do Grand Prix Brazylii 2006 razem z ekipą Spyker MF1 Racing[6]. Kolejnym był Rodolfo González, który jeździł w dziewięciu pierwszych piątkowych sesji treningowych, pełniąc jednocześnie funkcję kierowcy rezerwowego zespołu Marussia w sezonie 2013[7].
Kierowcy[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Kierowca | Zespół | Wygrane | Podium | Punkty | PP | NU | NZ | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1960 | Ettore Chimeri | Ettore Chimeri | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | [8] |
| 1983-1984 | Johnny Cecotto | Theodore, Toleman | 0 | 0 | 1 | 0 | 10 | 5 | [9] |
| 2011-2015 | Pastor Maldonado | Williams, Lotus | 1 | 1 | 76 | 1 | 28 | 0 | [10] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gran Premio de la Republica Argentina 1960 – Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2018-03-05]. (pol.).
- ↑ a b Ettore Chimeri – Biography. f1rejects.com. [dostęp 2018-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ DRIVERS: JOHNNY CECOTTO. grandprix.com. [dostęp 2018-03-06]. (ang.).
- ↑ Mateusz Szymkiewicz: Maldonado potwierdził utratę posady w Renault. f1wm.pl, 2016-02-01. [dostęp 2018-03-05]. (pol.).
- ↑ Nataniel Piórkowski: Pastor Maldonado sensacyjnym zwycięzcą GP Hiszpanii. f1wm.pl, 2012-05-13. [dostęp 2018-03-06]. (pol.).
- ↑ Marek Roczniak: Ernesto Viso poprowadzi trzeci bolid Midland w Brazylii. f1wm.pl, 2006-09-18. [dostęp 2018-03-05]. (pol.).
- ↑ Mateusz Szymkiewicz: Rodolfo Gonzalez kierowcą rezerwowym Marussi. f1wm.pl, 2013-03-14. [dostęp 2018-03-05]. (pol.).
- ↑ Ettore Chimeri. statsf1.com. [dostęp 2018-03-05]. (ang.).
- ↑ Johnny Cecotto. statsf1.com. [dostęp 2018-03-05]. (ang.).
- ↑ Pastor Maldonado. statsf1.com. [dostęp 2018-03-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona Formuły 1. formula1.com. [dostęp 2010-12-19]. (ang.).