Hiszpania w Formule 1
Hiszpania w najwyższej klasie sportów motorowych ma tradycje sięgające okresu przedwojennego, kiedy organizowano Grand Prix Hiszpanii, między innymi w cyklu Mistrzostw Europy, a po II wojnie światowej – w Mistrzostwach Świata Formuły 1. Ponadto mistrzem świata Formuły 1 w latach 2005–2006 był Hiszpan, Fernando Alonso.
Kierowcy[edytuj | edytuj kod]
Przed II wojną światową uprawianie sportu samochodowego w Hiszpanii było utrudnione, stąd niewielu zawodników uczestniczyło w międzynarodowych wyścigach Grand Prix[1]. Do kierowców takich należeli m.in. bracia Enaro i Genaro Léoz-Abad czy Jose Maria de Texidor i Catasus, ale nie odnosili oni za granicą sukcesów[2][3]. Przed rozpoczęciem Mistrzostw Świata Formuły 1 w 1950 roku, niektórzy kierowcy – jak Salvador Fàbregas czy Enrique Tintore – rywalizowali w wyścigach organizowanych według przepisów Formuły 1[4][5].
Pierwszym[6] hiszpańskim kierowcą, który wziął udział w wyścigu zaliczanym do cyklu Mistrzostw Świata, był Francisco Godia, który zajął dziesiąte miejsce w Grand Prix Hiszpanii 1951; w Grand Prix tym nie wzięli ponadto udziału zgłoszeni do niego Joaquín Palacio i Juan Jover[7]. Pierwsze punkty, a zarazem pierwsze podium zdobyte przez hiszpańskiego kierowcę stało się udziałem Alfonso de Portago[6], który ścigając się Ferrari D50, zajął drugie miejsce w Grand Prix Wielkiej Brytanii 1956, współdzielone z Peterem Collinsem[8].
W 2001 roku w Minardi zadebiutował Hiszpan Fernando Alonso. Po roku przerwy przeszedł do Renault, gdzie wywalczył pierwsze zwycięstwo na Węgrzech. W latach 2005–2006 Alonso zdobywał tytuły mistrza świata. Ponadto trzykrotnie w barwach Ferrari (2010, 2012–2013) został wicemistrzem, a raz, ścigając się dla McLarena, zajął trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej (2007)[9].
Lista kierowców[edytuj | edytuj kod]
Tabela nie uwzględnia tzw. kierowców piątkowych oraz kierowców, którzy nie wystartowali w żadnym ze zgłoszonych Grand Prix.
Stan po Grand Prix Abu Zabi 2018
Sezon | Kierowca | Konstruktor | GP | Zw. | Pod. | Pkt. | NU | NZ | Źródło |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1951 1954 1956–1958 |
Francisco Godia | Maserati | 14 | 0 | 0 | 6 | 5 | 1 | [10] |
1951 | Juan Jover | Maserati | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | [11] |
1956–1957 | Alfonso de Portago | Ferrari | 5 | 0 | 1 | 4 | 3 | 0 | [10] |
1960 | Antonio Creus | Maserati | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | [12] |
1970–1972 | Alex Soler-Roig | Lotus, March, BRM | 10 | 0 | 0 | 0 | 6 | 4 | [13] |
1976 | Emilio Zapico | Williams | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | [14] |
1976–1978 1981–1982 |
Emilio de Villota | Brabham, McLaren, Williams, March | 16 | 0 | 0 | 0 | 2 | 11 | [15] |
1987–1988 | Adrián Campos | Minardi | 21 | 0 | 0 | 0 | 14 | 4 | [16] |
1988–1989 | Luis Pérez-Sala | Minardi | 32 | 0 | 0 | 1 | 14 | 6 | [17] |
1999–2002 2005–2006 2010–2012 |
Pedro de la Rosa | Arrows, Jaguar, McLaren, BMW Sauber, Sauber, HRT | 107 | 0 | 1 | 35 | 49 | 1 | [18] |
1999–2000 2003–2004 |
Marc Gené | Minardi, Williams | 36 | 0 | 0 | 5 | 14 | 0 | [19] |
2001 2003–2018 |
Fernando Alonso | Minardi, Renault, McLaren, Ferrari | 314 | 32 | 97 | 1899 | 62 | 0 | [9] |
2009–2011 | Jaime Alguersuari | Toro Rosso | 46 | 0 | 0 | 0 | 11 | 0 | [20] |
2015– | Carlos Sainz Jr. | Toro Rosso, Renault, McLaren | 81 | 0 | 2 | 171 | 21 | 0 | [21] |
2015 | Roberto Merhi | Marussia | 14 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | [22] |
Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]
W Grand Prix Hiszpanii 1954 planowany był start Pegaso. Konstruktor ten otrzymał zgodę na start i zamierzał wystawić oparty na Alfie Romeo 512 model Pegaso Z-105, napędzany silnikiem o pojemności 2,5 litra. Samochód nie został jednak zbudowany[23].
W roku 1993 planowany był debiut hiszpańskiego zespołu Bravo. Był to zespół założony przez Jeana-Pierre'a Mosnier'a, który planował użyć opartego na Modzie S921 samochodu Bravo S931-Judd i zatrudnić w charakterze kierowców Nicolę Lariniego i Jordiego Gené. Po śmierci Mosnier'a zespół został rozwiązany[24].
Jedynym hiszpańskim konstruktorem, który wystartował w Grand Prix Formuły 1, jest HRT. Powstałe na podstawie zespołu Campos Meta, a założone przez José Ramona Carabante HRT, startowało w Formule 1 w latach 2010–2012. Konstruktor wystartował w 58 Grand Prix, nie zdobywając ani jednego punktu. Najlepszą pozycją HRT było trzynaste miejsce, zajęte przez Vitantonio Liuzziego w Grand Prix Kanady 2011[25].
Sezon | Konstruktor | Silnik | Kierowcy | Zgł. | GP | Zw. | Pod. | Pkt. | NU | NZ | Źródło |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2010–2012 | HRT | Cosworth | Karun Chandhok, Bruno Senna, Sakon Yamamoto, Christian Klien, Narain Karthikeyan, Vitantonio Liuzzi, Daniel Ricciardo, Pedro de la Rosa | 116 | 58 | 0 | 0 | 0 | 11 | 4 | [25] |
Wyścigi[edytuj | edytuj kod]
Początek organizacji wyścigów samochodowych w Hiszpanii sięga 1908 roku, kiedy organizowano Puchar Katalonii w Sitges. Pierwsze Grand Prix Hiszpanii zorganizowano w 1913 roku według przepisów samochodów turystycznych, na 300-kilometrowym torze ulicznym w Guadarramie. Od 1926 roku Grand Prix Hiszpanii było organizowane na torze Circuito Lasarte. Rok później Grand Prix Hiszpanii stało się eliminacją Mistrzostw Świata Konstruktorów[26]. W 1935 roku Grand Prix Hiszpanii włączono do Mistrzostw Europy[27].
Od 1946 roku organizowano Grand Prix Penya Rhin na torze Pedralbes. W 1951 po raz pierwszy zorganizowano na tym torze Grand Prix Hiszpanii. W latach 60. i 70. organizacji wyścigu podejmowały się naprzemiennie tory Jarama oraz Montjuïc. W 1985 nowym torem, goszczącym Grand Prix Hiszpanii, został Jerez. Kiedy Barcelonie przyznano prawo organizacji igrzysk olimpijskich w 1992 roku, dokonano inwestycji w regionie. Na fali tego zbudowano tor Circuit de Catalunya, organizujący Grand Prix Hiszpanii od 1991 roku[26].
Najczęstszym zwycięzcą Grand Prix Hiszpanii jest Michael Schumacher (sześć razy)[26].
W latach 2008–2012 organizowano ponadto Grand Prix Europy na torze Valencia Street Circuit[28]. Ponadto Grand Prix San Sebastián w 1926 otrzymało honorowe miano Grand Prix Europy[29].
Zwycięzcy Grand Prix Hiszpanii[edytuj | edytuj kod]
Na różowym tle eliminacje niewliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Zwycięzcy Grand Prix Europy[edytuj | edytuj kod]
Na różowym tle eliminacje niewliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Sezon | Kierowca | Konstruktor | Tor | Wyniki |
---|---|---|---|---|
2012 | Fernando Alonso | Ferrari | Valencia | Wyniki |
2011 | Sebastian Vettel | Red Bull-Renault | Valencia | Wyniki |
2010 | Sebastian Vettel | Red Bull-Renault | Valencia | Wyniki |
2009 | Rubens Barrichello | Brawn-Mercedes | Valencia | Wyniki |
2008 | Felipe Massa | Ferrari | Valencia | Wyniki |
1926 | Jules Goux | Bugatti | Lasarte | Wyniki |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ DRIVERS (P). [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ DRIVERS (L). [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ DRIVERS (T). [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Salvador Fábregas. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Enrique Tintore. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ a b Spain. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Spain 1951. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Britain 1956. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ a b Fernando Alonso. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ a b Francisco Godia-Sales. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Juan Jover. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Antonio Creus. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Alex Soler-Roig. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Emilio Zapico. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Emilio de Villota. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Adrian Campos. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Luis Perez-Sala. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Pedro de la Rosa. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Marc Gene. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Jaime Alguersuari. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Carlos Sainz. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Roberto Merhi. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Mattijs Diepraam: The rear-engined revolution: horses pushing the cart. Part 2: Leading towards the post-war revolution. [w:] forix.autosport.com [on-line]. 2005-08-07. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Mattijs Diepraam, 'Uechtel', Rafael Reyna, Leo Breevoort, Jasper Heymans, Michael Sheard: Grand Prix cars that never raced (work in progress. [w:] forix.autosport.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ a b HRT. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ a b c History of the Spanish Grand Prix. [w:] enterf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ 1935. [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Europe. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).
- ↑ Hans Etzrodt: GRAND PRIX WINNERS 1895-1949. Part 2 (1919-1933). [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2016-07-06]. (ang.).