Wilgotnica mała
_Murrill_638120.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wilgotnica mała |
| Nazwa systematyczna | |
| Hygrocybe parvula (Peck) Murrill N. Amer. Fl. (New York) 9(6): 378 (1916) | |
Wilgotnica mała (Hygrocybe parvula (Peck) Murrill) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1876 r. Charles Horton Peck nadając mu nazwę Hygrophorus parvulus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1916 r. William Alphonso Murrill[1].
- Hygrophorus parvulus Peck 1876
- Pseudohygrocybe parvula (Peck) Kovalenko 1988
Nazwę polską nadała w 1997 r. Barbara Gumińska[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 0,7–2 cm, początkowo hełmiasto sklepiony, później rozpostarty lub nieco na środku wklęsły. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym brzeg prążkowany od prześwitujących blaszek, powierzchnia lepka, ochrowopomarańczowa, czasem z czerwonym odcieniem, w stanie suchym sucha i gładka, jaśniejsza – piaskowa[4].
Zbiegające, z blaszeczkami, szerokie, białe lub żółtawe (czasem z pomarańczowoczerwonym odcieniem). Ostrza równe[4].
Wysokość 2–5 cm, średnica od 0,1 do 0,3 cm, zwężający się ku podstawie, prosty, czasem pofalowany, w środku pusty. Powierzchnia gładka, jedwabista, sucha[4].
Cienki, kruchy, ochrowożółty lub pomarańczowy, niezmienny, bez zapachu, o łagodnym smaku[4].
Biały, zarodniki elipsoidalne, gładkie[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Opisano występowanie wilgotnicy małej na nielicznych stanowiskach w Ameryce Północnej i Środkowej, w Europie i Australii[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 3 stanowiska[3]. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą utrzymywać się czynniki zagrożenia[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii i Niemczech[3].
Można ją spotkać wśród traw i mchów na łąkach, pastwiskach, rzadziej w lasach. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e f B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-10].
- ↑ Zbigniew Mirek, Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006, ISBN 83-89648-38-5.