Wilhelm Kamienobrodzki

Wilhelm Kamienobrodzki

Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1899 Lwów
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1967 Wrocław
profesor nauk rolniczych
Specjalność: technologia rolnictwa
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Doktorat	1949
Profesura	1962
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Rolnicza w Dublanach Politechnika Wrocławska
Odznaczenia

Wilhelm Kamienobrodzki (ur. 7 lutego 1899 we Lwowie, zm. 9 lipca 1967 we Wrocławiu) – polski technolog rolnictwa, agrotechnik. Wybitny specjalista w dziedzinie gorzelnictwa i suszarnictwa.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej w 1917 rozpoczął studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej, w 1918 przerwał naukę i walczył w jednym oddziale z Aleksandrem Tychowskim podczas obrony Lwowa przed Ukraińcami, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Po jej zakończeniu kontynuował naukę, studia ukończył w 1925. Pracę zawodową rozpoczął w Chemicznym Instytucie Badawczym pod kierunkiem prof. Ignacego Mościckiego, kontynuował w lwowskim Urzędzie Probierczym, a następnie w prowadzonej przez prof. Tadeusza Chrząszcza Naukowej Organizacji Gorzelnictwa w Poznaniu. W 1929 powrócił do Lwowa i podjął pracę w Katedrze Technologii Rolniczej Politechniki Lwowskiej na Akademii Rolniczej w Dublanach.

Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik przymusowy w cukrowni, w 1945 znalazł się w Krakowie, gdzie przez krótki czas był inspektorem przemysłu spirytusowego. W 1946 - w wyniku wysiedlenia Polaków ze Lwowa - zamieszkał we Wrocławiu, na przeprowadzkę namówił mieszkającego w Warszawie ojca Adolfa Kamienobrodzkiego, ale ten zmarł kilka miesięcy później. Był współtwórcą Katedry Technologii Rolnej Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, a następnie w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu. W 1949 ukończył studia eksternistyczne na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, w tym samym roku obronił pod kierunkiem prof. Aleksandra Tychowskiego pracę doktorską pt. „Współczynnik czystości ziemniaczanych zacierów gorzelniczych”. Sześć lat później w 1955 otrzymał tytuł docenta, a w 1962 profesora nadzwyczajnego. Od 1952 do 1961 kierował w studium wieczorowym Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej specjalizacją fermentacji i węglowodorów, a od 1962 Katedrą Technologii Rolnej. Opracował trzydzieści dziewięć prac naukowych i jeden podręcznik akademicki. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi.

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi;
• Odznaka Honorowa „Orlęta”.

Linki zewnętrzne

• 60 lat polskiego środowiska akademickiego we Wrocławiu: Kamienobrodzki Wilhelm. W: CD z wystawy „Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie” zorganizowanej na Politechnice Wrocławskiej w dniach 12–18 listopada 2003 roku. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-14)].
• Przemysł Chemiczny nr. XII grudzień 1932