Wilhelm z Lüneburga
Wilhelm z Lüneburga, zwany także Wilhelm z Winchesteru lub Wilhelm Gruby (ur. 11 kwietnia 1184 r. w Winchesterze, zm. 13 grudnia 1213 r. w Lüneburgu) – książę Lüneburga z dynastii Welfów.
Życiorys
Wilhelm był najmłodszym synem potężnego księcia Saksonii i Bawarii Henryka Lwa oraz Matyldy, córki króla Anglii Henryka II Plantageneta. Urodził się (jako ostatnie dziecko Henryka) już po wygnaniu ojca z Niemiec przez cesarza Fryderyka I Barbarossę, w Anglii, na dworze Henryka II. Choć już w 1185 r. Henryk Lew powrócił do Niemiec, Wilhelm dorastał w Anglii i był wychowywany na dworze swego wuja, a potem kuzyna Ryszarda Lwie Serce. W 1193 r. został wysłany jako zakładnik na dwór nowego cesarza Henryka VI (było to związane z uwolnieniem przez cesarza pojmanego wcześniej Ryszarda Lwie Serce), ten przekazał go księciu Austrii Leopoldowi V, a wobec śmierci tego ostatniego trafił na dwór króla węgierskiego Beli III. Uwolniony został zapewne dopiero po śmierci ojca.
W testamencie ojca wyznaczony na jego dziedzica w Lüneburgu i Lauenburgu. Ostatecznie podział dóbr Welfów pomiędzy Wilhelma i jego starszych braci (Henrykiem i Ottonem) został potwierdzony układem w 1202 r. Wilhelm poślubił wówczas Helenę, siostrę ówczesnego króla duńskiego Kanuta VI, a córkę Waldemara I), co było elementem zawartego przez Ottona IV sojuszu z Danią. Aktywnie popierał w staraniach o koronę niemiecką swego starszego brata Ottona IV: stanowił jego łącznika w kontaktach z dworem angielskim, brał też udział w działaniach wojennych (m.in. w wyprawie na Turyngię w 1202 r.). Dbał też o rozwój swego księstwa (dzięki małżeństwu zyskał liczne posiadłości na Półwyspie Jutlandzkim), w celu usprawnienia handlu solą założył też Bleckede (wówczas nazwane Löwenstadt - "Miasto Lwa", dla upamiętnienia ojca Wilhelma). Nie używał jednak tytułu książęcego, a na swych pieczęciach tytułował się jedynie: Willehelmus de Luneburc filius Ducis Saxonie (Wilhelm z Luneburga, syn księcia Saksonii).
Jedynym dzieckiem Wilhelma był urodzony w 1204 r. syn Otto I Dziecię. Po śmierci Wilhlema kontrolę nad jego księstwami wobec małoletniości syna przejął Otto IV, dopiero kilka lat po śmierci tego ostatniego syn Wilhelma odzyskał Lüneburg, został też władcą Brunszwiku. Od Wilhelma i jego syna Ottona wywodzili się wszyscy późniejsi Welfowie.
Bibliografia
- Paul Zimmermann: Wilhelm von Lüneburg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 42. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1897, s. 727–729. [dostęp 2010-03-16]. (niem.).
Linki zewnętrzne
- Wilhelm (der Fette), Herzog von Braunschweig-Lüneburg. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2016-07-29].