Wirkowice Drugie
50°52′43″N 23°03′15″E/50,878611 23,054167| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
368[2] |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-375[3] |
| Tablice rejestracyjne |
LKS |
| SIMC |
0889947[4] |
Położenie na mapie gminy Izbica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krasnostawskiego  | |
| 50°52′43″N 23°03′15″E/50,878611 23,054167[1]
| |
Wirkowice Drugie (wcześniej Wirkowice) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Izbica[4][5].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0889953 | Górecko | część wsi |
Wieś stanowi sołectwo[6]. Podział wsi Wirkowice na Wirkowice Pierwsze i Wirkowice Drugie nastąpił 3 listopada 1952[7].
W latach 1954–1961 miejscowość należała do gromady Wirkowice – 1 stycznia 1962 gromadę zniesiono, następnie w latach 1962–1972 do gromady Tarzymiechy, która przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wirkowice dawniej także zwane Wieprzkowice. Według opisu Wiesława Bondyry autora „Słownika historycznego miejscowości województwa zamojskiego”– wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1392 r., kiedy to miała być nadana przez króla Władysława Jagiełłę Jakubowi Śmietance. W początkach XVI wieku należała do starostwa krasnostawskiego. Wraz z kilkoma innymi wsiami w 1539 r. znalazła się w zastawie u Stanisława Rzeszowskiego wojskiego chełmskiego, który w tymże roku zamienił je z hetmanem Janem Tarnowskim za inne dobra. W 1552 ów zastaw hetman odstąpił kanclerzowi Janowi Ocieskiemu, od którego syna, również Jana, odkupił hetman i kanclerz Jan Zamoyski co stało się w roku 1582[9]. W 1578 wieś miała 10 łanów (168 ha) gruntów uprawnych. W 1604 r. Zamoyski wydzierżawił ją i tutejszy folwark Jerzemu Cieciszewskiemu staroście grabowieckiemu. W 1792 przynależała do ordynackiego klucza starozamojskiego. W 1827 r. było tu 100 domów i 674 mieszkańców[10][9].
Według spisu z roku 1921 (wówczas w gminie Nielisz) znajdowały się we wsi 183 domy z 1080 mieszkańcami, w tym Żydów było 3 a prawosławnych 5.
- II wojna światowa
W początkach grudnia (między 3 a 8) 1942 r. wieś została wysiedlona przez hitlerowców[9]. W maju 1944 r. oddziały AK „Podkowy” i BCh „Głaza” urządziły tu udaną zasadzkę na silny oddział żandarmerii niemieckiej.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- W XVI stuleciu znajdować się tu miała cerkiew prawosławna.
- Zachowały się dwie kapliczki: murowana barokowa z XVIII w., oraz inna drewniana z XIX stulecia.
Od ok. 1937 r. istniała tu drewniana kaplica, przerobiona z dużej stodoły. W 1972 r. w jej miejsce powstał drewniany kościół.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 168175
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2021. Liczba ludności w dniu 31 grudnia 2021 s.8-9
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1458 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c d GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Sołectwa : Gmina Izbica [online], www.gminaizbica.pl [dostęp 2022-01-04].
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie. 1952, nr 17, poz. 117
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
- ↑ a b c Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu miejscowości.
- ↑ Wirkowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 566.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Czopek: Nazwy miejscowe dawnej Ziemi Chełmskiej i Bełskiej (W granicach dzisiejszego państwa polskiego). Wyd. Ossolineum 1988. Wrocław..
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin – Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
