Wolfgang Sawallisch

Wolfgang Sawallisch
	; Wolfgang Sawallisch, 1988
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1923 ; Monachium
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	22 lutego 2013 ; Grassau
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, pianista
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wolfgang Sawallisch (ur. 26 sierpnia 1923 w Monachium^[1]^[2], zm. 22 lutego 2013 w Grassau^[3]) – niemiecki dyrygent i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat^[2]. Uczył się prywatnie w Monachium u Wolfganga Ruoffa (fortepian) i Hansa Sachsego (teoria)^[1]. W 1942 roku został zmobilizowany do Wehrmachtu, po zakończeniu II wojny światowej kształcił się w monachijskiej Hochschule für Musik^[2] u Waltera Georgii’ego (fortepian) i Josepha Haasa (kompozycja), uzyskując dyplom w 1946 roku^[1]. Karierę dyrygenta rozpoczął w operze miejskiej w Augsburgu w 1947 roku^[1]^[2]. W latach 1951–1953 był asystentem Igora Markevitcha na festiwalach w Salzburgu, w 1953 roku debiutował z Berliner Philharmoniker^[1]. Pełnił funkcję generalnego dyrektora muzycznego w Akwizgranie (1953–1958), Wiesbaden (1958–1960) i Kolonii (1960–1963)^[1]^[2]. Od 1957 do 1961 roku dyrygował na festiwalach w Bayreuth^[1]^[2]. W latach 1960–1970 był pierwszym dyrygentem Filharmoników Wiedeńskich^[1]^[2]. Był również dyrektorem artystycznym Symphoniker Hamburg (1961–1972), Orchestre de la Suisse Romande w Genewie (1973–1980) i Bayerische Staatsoper w Monachium (1971–1992, od 1981 także dyrektorem generalnym)^[1]. Od 1992 do 2003 roku był dyrektorem artystycznym Philadelphia Orchestra, z którą odbył liczne tournée koncertowe, a w sezonie 1999/2000 świętował stulecie jej istnienia^[1].

Odznaczony został austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę, Bawarskim Orderem Zasługi, Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Orderem Maksymiliana, japońskim Orderem Wschodzącego Słońca klasy Złote Promienie ze Wstęgą, orderem kawalera Legii Honorowej, komandorią francuskiego Orderu Sztuki i Literatury oraz wielkim krzyżem Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[4].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Ceniony był jako wykonawca utworów Ludwiga van Beethovena, Johannesa Brahmsa, Roberta Schumanna i Richarda Straussa^[1]. Od 1955 roku współpracował z wytwórnią płytową EMI^[1]. W 1993 roku otrzymał Gramophone Classical Music Award i Toscanini Gold Baton^[1].

Występował też jako pianista kameralista i akompaniator, współpracując z takimi wykonawcami jak Dietrich Fischer-Dieskau, Elisabeth Schwarzkopf, Peter Schreier, Hermann Prey i Margaret Price^[1]. W 1949 roku, występując w duecie ze skrzypkiem Gerhardem Seitzem, otrzymał II nagrodę (I nie przyznano) na międzynarodowym konkursie muzycznym w Genewie^[1].

Opublikował autobiografię Im Interesse der Deutlichkeit: Mein Leben mit der Musik (wyd. Hamburg 1988) i pracę Kontrapunkt – Herausforderung Musik (wyd. Hamburg 1993)^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 49–50. ISBN 978-83-224-0865-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3155. ISBN 0-02-865530-3.
↑ Gerhard Rohde: Der vollkommene Maestro ist ein alter Capellmeister. Frankfurtet Allgemeine Zeitung, 2013-02-24. [dostęp 2020-01-15]. (niem.).
↑ International Who’s Who in Classical Music 2009. London: Routledge, 2009, s. 724. ISBN 978-1-85743-513-9.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 49–50. ISBN 978-83-224-0865-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3155. ISBN 0-02-865530-3.

[faz-3] Gerhard Rohde: Der vollkommene Maestro ist ein alter Capellmeister. Frankfurtet Allgemeine Zeitung, 2013-02-24. [dostęp 2020-01-15]. (niem.).

[who-4] International Who’s Who in Classical Music 2009. London: Routledge, 2009, s. 724. ISBN 978-1-85743-513-9.

[1]

[2]

[3]

[4]