Wydział Nawigacyjny Uniwersytetu Morskiego w Gdyni

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wydział Nawigacyjny
Faculty of Navigation
Uniwersytet Morski w Gdyni
Ilustracja
Hall wejściowy wydziału
Data założenia

1920

Typ

publiczna

Państwo

 Polska

Adres

Al. Jana Pawła II 3
Gdynia

Dziekan

dr hab. inż. Tomasz Neumann, prof. UMG

Członkostwo

Międzynarodowe Stowarzyszenie Uczelni Morskich IAMU

Położenie na mapie Gdyni
Mapa konturowa Gdyni, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wydział Nawigacyjny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Wydział Nawigacyjny”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wydział Nawigacyjny”
Ziemia54°31′07″N 18°33′19″E/54,518611 18,555278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wydział Nawigacyjny Uniwersytetu Morskiego w Gdyni – jednostka naukowo-dydaktyczna, będąca jednym z czterech wydziałów Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. Kształci studentów na dwóch kierunkach (Nawigacja oraz Transport) w sześciu specjalnościach, przygotowując do pracy w transporcie morskim w charakterze oficerów na statkach oraz osoby do pracy w portach i przedsiębiorstwach związanych z logistyką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od otwarcia Szkoły Morskiej w Tczewie w 1920 miała ona dwa wydziały: Wydział Nawigacyjny i Mechaniczny. 8 grudnia 1920, gdy nastąpiło uroczyste otwarcie Szkoły, na Wydziale Nawigacyjnym było 49 uczniów. Pierwsi absolwenci ukończyli Szkołę Morską w 1923, jednak dopiero po następnych trzech latach znaleźli oni zatrudnienie pod polską banderą, kiedy powstało Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga Polska. W 1929 po raz pierwszy absolwenci Wydziału Nawigacyjnego Szkoły Morskiej zostali kapitanami (Leon Rusiecki na SS Wilno i Zbigniew Deyczakowski na SS Robur I)[1].

W 1930 cała szkoła została przeniesiona do specjalnie zbudowanej siedziby w Gdyni. W czasie II wojny światowej szkoła morska, pod nazwą Państwowa Szkoła Morska w Gdyni działała w Southampton, a później w Londynie, podlegając Ministerstwu Przemysłu i Handlu rządu emigracyjnego[1].

Państwową Szkołę Morską w Gdyni reaktywowano po wojnie, ale w roku 1947 Wydział Nawigacyjny przeniesiono do nowo utworzonej Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie. W 1953 w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni odtworzono Wydział Nawigacyjny[1].

W 1969 Państwowa Szkoła Morska została przekształcona w Wyższą Szkołę Morską. Od tego czasu absolwenci Wydziału Nawigacyjnego uzyskiwali tytuł inżyniera nawigatora morskiego. W 1975 rozpoczęto pięcioletnie studia magisterskie. W tym samym roku uruchomiono studia zaoczne. W 1984 otwarto inżynierskie studia wieczorowe w specjalności eksploatacja portów[1].

Struktura wydziału zmieniała się przez lata. W latach 90. XX wieku Wydział Nawigacyjny liczył 8 katedr, a w roku 2006 zreorganizowano je, tworząc pięć katedr. W roku 2007 wprowadzono studia dwustopniowe: inżynierskie (3,5 roku) i magisterskie (2 lata)[1].

Od 2010 Wydział Nawigacyjny ma uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w dyscyplinie transport[1].

Współczesność[edytuj | edytuj kod]

Audytorium
Jeden z symulatorów mostka kapitańskiego

W skład Wydziału wchodzą:

  • Katedra Nawigacji
  • Katedra Eksploatacji Statku
  • Katedra Geodezji i Oceanografii
  • Katedra Transportu i Logistyki
  • Katedra Matematyki (Katedra Matematyki obejmuje nauczaniem matematyki wszystkich studentów Uniwersytetu Morskiego)

W roku akademickim 2016/2017 Wydział Nawigacyjny prowadził studia stacjonarne i niestacjonarne na dwóch kierunkach:

  • Nawigacja, w specjalnościach transport morski, technologie offshorowe, zarządzanie bezpieczeństwem w transporcie morskim, żegluga arktyczna
  • Transport, w specjalnościach: transport i logistyka oraz morskie systemy transportowe i logistyczne[2].

Na wydziale prowadzone są też studia podyplomowe[3].

Baza dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Wydział Nawigacyjny dysponuje wieloma laboratoriami i symulatorami umożliwiającymi studentom poznawanie budowy i działania różnych systemów, urządzeń i procesów. Najbardziej złożonymi są symulatory mostka do trenowania wachty nawigacyjnej i manewrowania statkiem oraz planetarium (uruchomione w 1979[4], przebudowane w 2011)[1].

Studenci Wydziału Nawigacyjnego odbywają praktyki na statkach Dar Młodzieży oraz Horyzont II.

Współpraca[edytuj | edytuj kod]

Wydział Nawigacyjny współpracuje z IMO i Nautical Institute z Londynu oraz z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Uczelni Morskich (IAMU). Pracownicy Wydziału biorą udział w Międzynarodowym Projekcie Inwestycyjnym „Projekt budowy i organizacji Akademii Rybołówstwa w Namibe (Angola)”, do którego to programu opracowują także podręczniki[1].

Od 2015 we współpracy z Politechniką Gdańską i Akademią Marynarki Wojennej oraz Polską Agencją Kosmiczną i Centrum Badań Kosmicznych PAN tworzony jest międzyuczelniany kierunek Technologie kosmiczne[5].

Siedziba Wydziału: dawny Dom Żeglarza Polskiego (z 1937 roku), obok budynki planetarium i basenu pływackiego

Wydziałem kierowali[1][edytuj | edytuj kod]

Kierownicy wydziału:

  1. kmdr por. kpt.ż.w. Gustaw Kański (1920-1934)
  2. kpt. mar. kpt.ż.w. Antoni Ledóchowski (1934-1939)
  3. kpt.ż.w. Józef Giertowski (1953-1957)
  4. kpt.ż.w. mgr Józef Miłobędzki (1957-1958)
  5. kpt.ż.w. mgr Józef Gurbisz (1958 i 1960-1962)
  6. kpt.ż.w. Mieczysław Kazibut (1962-1969)

Dziekani:

  1. kpt.ż.w. dr Daniel Duda (1969-1972)
  2. kpt.ż.w. inż. Bohdan Borowski (1972-1975)
  3. kpt.ż.w. dr inż. Zdzisław Chuchla (1975-1981 i 1984-1990)
  4. kpt.ż.w. inż. Stanisław Bester (1982-1984)
  5. kpt.ż.w. mgr Eugeniusz Kazanecki (1990-1995)
  6. kpt.ż.w. Andrzej Królikowski (1992-1993)
  7. kmdr ppor. rez. dr inż. Andrzej Niewiak (1996-2002)
  8. dr hab. kmdr Michał Holec (2002-2008)
  9. prof. dr hab. inż. kpt.ż.w. Adam Weintrit (2008-2016)
  10. dr hab. Leszek Smolarek (od 2016)
  11. dr hab. inż. Tomasz Neumann[6]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Wydział Nawigacyjny AMG. W: Małgorzata Sokołowska (red): Profesorowie Wydziału Nawigacyjnego Akademii Morskiej w Gdyni. Gdynia: Verbi Causa, 2016, s. 7-18. ISBN 978-83-60494-61-5.
  2. ↑ Wydział Nawigacyjny Akademii Morskiej w Gdyni | Informacje [online], wn.am.gdynia.pl [dostęp 2017-03-03].
  3. ↑ Wydział Nawigacyjny Akademii Morskiej w Gdyni | Studia podyplomowe [online], wn.am.gdynia.pl [dostęp 2017-03-03].
  4. ↑ Wydział Nawigacyjny Akademii Morskiej w Gdyni | PLANETARIUM IM. ANTONIEGO LEDÓCHOWSKIEGO [online], wn.am.gdynia.pl [dostęp 2017-03-05].
  5. ↑ Technologie kosmiczne i satelitarne – nowy kierunek studiów w Gdańsku i Gdyni | Akademia Morska w Gdyni [online], www.am.gdynia.pl [dostęp 2017-03-05] (pol.).
  6. ↑ Władze | Wydział Nawigacyjny Uniwersytetu Morskiego w Gdyni [online], wn.umg.edu.pl [dostęp 2021-02-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wydziały Uniwersytetu Morskiego w Gdyni
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wydział_Nawigacyjny_Uniwersytetu_Morskiego_w_Gdyni&oldid=71559001”