Władysław Bes

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 09:55, 22 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Władysław Bes
ilustracja
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1892
Maniowa

Data śmierci

?

Przebieg służby
Lata służby

1934–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 Pułk Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca plutonu
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

pracownik naukowy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Władysław Marian Bes (ur. 3 kwietnia 1914 w Maniowej, zm. ?) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Władysław Marian Bes urodził się 3 kwietnia 1914 w Maniowej[1]. Był synem Romana[2]. Jego starszym bratem był Stanisław Bes (ur. 1912). 20 czerwca 1934 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m. in. Kazimierz Boczar, Stanisław Haduch)[1][3]. Od 1934 do 1937 był słuchaczem Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia podporucznika piechoty ze starszeństwem z 1 października 1937 i zweryfikowany z lokatą 177 w Korpusie Oficerów Piechoty[4]. Otrzymał przydział do 6 Pułku Strzelców Podhalańskich, obejmując stanowisko dowódcy plutonu. Od 1938 do 1939 był dowódcą plutonu 5 kompanii w II batalionie pułku, stacjonującym w Drohobyczu.

Po wybuchu II wojnie światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej był dowódcą 4 kompanii II batalionu macierzystego 6 P. S. P., biorącego udział w walkach w składzie 22 Dywizji Piechoty Górskiej w ramach Armii Kraków. Podczas walk na szlaku bojowym pułku uczestniczył w zmaganiach pod Broniną k. Buska, pod Baranowem, w okolicach Zamościa. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w niemieckim obozie jenieckim Oflag II C Woldenberg (wraz z nim brat Stanisław)[5]. Bracia Besowie byli czynnymi aktywistami obozowej konspiracji. Obaj wraz innymi jeńcami latem 1941 budował podkop celem ucieczki z obozu[6] oraz byli w grupie kilkudziesięciu jeńców, którzy w tajności zdobywali materiał drzewny[7].

U kresu wojny w lutym 1945 został oswobodzony z Woldenbergu wraz z innymi tam przetrzymywanymi. Po wojnie ukończył studia techniczne z tytułem inżyniera i został pracownikiem naukowym na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie[8].

Publikacje

  • Możliwość wybierania pokładu podebranego (1956, współautor)[9]
  • Prawdopodobieństwo uszkodzenia podebranego pokładu węgla (1956, współautor)[9]

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b XLVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1934/1935. Sanok: 1935, s. 12.
  2. ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Poznaniu (1945) 1983-1990. Stanisław Bes. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2016-03-04].
  3. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 27 lutego 2014].
  4. ↑ Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Wacław Brzozowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 27 lutego 2015].
  5. ↑ Woldenberg. ltg.zg.pl. [dostęp 27 lutego 2015].
  6. ↑ Witold Stefan Wróblewski: Ucieczki. W: Oflag IIC Woldenberg. Wspomnienia jeńców. Warszawa: Książka i Wiedza, 1984, s. 153. ISBN 83-05-11162-8.
  7. ↑ Witold Stefan Wróblewski: Ucieczki. W: Oflag IIC Woldenberg. Wspomnienia jeńców. Warszawa: Książka i Wiedza, 1984, s. 155. ISBN 83-05-11162-8.
  8. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 116.
  9. ↑ a b Publikacje. teberia.pl. [dostęp 27 lutego 2015].
  10. ↑ Witold Stefan Wróblewski: Ucieczki. W: Oflag IIC Woldenberg. Wspomnienia jeńców. Warszawa: Książka i Wiedza, 1984, s. 169-170. ISBN 83-05-11162-8.

Zobacz też

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Bes&oldid=52117165”