Zasłonak piękny
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak piękny |
| Nazwa systematyczna | |
| Calonarius splendens (Rob. Henry) Niskanen & Liimat. Fungal Diversity: 10.1007/s13225-022-00499-9, [48] (2022) | |
Zasłonak piękny (Calonarius splendens (Rob. Henry) Niskanen & Liimat.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Calonarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1939 r. Robert Henry, nadając mu nazwę Cortinarius splendens. Obecną nazwę nadali mu Tuula Niskanen i Kare Liimatainen w 2022 r.[1] Synonimy:
- Cortinarius splendens Rob. Henry 1939
- Cortinarius splendens var. majusculus Kühner 1953
- Cortinarius splendens var. papillatosporus Bidaud & Moënne-Locc. 2003
- Cortinarius splendens var. splendidissimus (Rob. Henry) Bidaud & Reumaux 2003
- Cortinarius splendidissimus Rob. Henry 1992
- Cortinarius sulphureus var. splendens (Rob. Henry) Melot 1986
- Phlegmacium splendens (Rob. Henry) M.M. Moser 1960
- Phlegmacium splendens (Rob. Henry) M.M. Moser, in Gams 1953[2]
Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1975 r., Władysław Wojewoda w 1999 r., opisywał ten gatunek pod nazwą zasłonak żółtawy[3]. Obydwie są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3–8 cm, za młodu półkulisty, potem płaski, a nawet nieco wklęsły na środku. Brzeg cienki, prosty, długo podwinięty. Powierzchnia gładka, w stanie wilgotnym bardzo lepka, śliska, błyszcząca, czerwonawa, w stanie suchym jedwabista, żółta z czerwonawobrązowymi łuseczkami[4].
Przyrośnięte, gęste, cienkie z międzyblaszkami. Początkowo mają tę samą barwę co kapelusz, później od zarodników stają się rdzawobrązowe lub ochrowe[4].
Cylindryczny, podłużnie włókienkowaty z resztkami osłony. U podstawy często występuje żółta grzybnia[4].
Zwarty, złotożółty. Zapach niewyraźny, smak słodkawy[4].
Elipsoidalne, brązowożółte, brodawkowane[4].
- Gatunki podobne
Najbardziej podobny jest Zasłonak złoty (Cortinarius elegantissimus)/ Może być też pomylony z gąską zielonką (Tricholoma equestre)[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane są jego stanowiska głównie w Europie. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony, nie podano stanowisk tylko w Europie Wschodniej. Ponadto znane są 3 stanowiska w Kanadzie i jedno w Australii[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko jedno stanowisko (1996 r. w Częstochowie)[3].
Rośnie na ziemi w lasach liściastych, rzadziej iglastych, szczególnie na podłożu wapiennym. Owocniki od lata do jesieni[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-15] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-15] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g h ''Cortinarius splenedns'' [online] [dostęp 2018-01-19].
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-01-19].