Zbigniew Bruna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Bruna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1934
Jabłonowo, II Rzeczpospolita

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, profesor

Powiązania

Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku

Zbigniew Bruna (ur. 24 marca 1934 w Jabłonowie[1]) – dyrygent operowy i symfoniczny, profesor zwyczajny Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy i Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1934 r. w Jabłonowie k. Stanisławowa. Tradycje muzyczne wyniósł z domu rodzinnego. Ojciec adwokat grał na skrzypcach, matka śpiewała i grała na fortepianie. Kształcił się muzycznie w Liceum Muzycznym w Sopocie w klasie fortepianu Olgi Ilwickiej. Ukończył dyrygenturę symfoniczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie prof. Stanisława Wisłockiego.

Był długoletnim dyrygentem Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, Teatru Muzycznego w Gdyni i Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. Sprawował kierownictwo muzyczne około 50 premier operowych, operetkowych i baletowych. Dyrygował około 2500 spektakli. Prowadził około 50 koncertów symfonicznych z orkiestrami w kraju i za granicą.

Od 1965 r. pracował w wyższym szkolnictwie muzycznym. W 1983 r. otrzymał tytuł naukowy profesora, a w 1993 r. został mianowany przez Ministra Kultury profesorem zwyczajnym. W Akademii Muzycznej w Gdańsku pełnił przez wiele lat (1971-1981) funkcje dziekana Wydziału Wokalnego i prowadził jako dyrygent: orkiestrę, studenckie przedstawienia operowe i chór akademicki.

Od 1990 r. pracował w bydgoskiej Akademii Muzycznej. Wykładał przedmioty: dyrygowanie i czytanie partytur. W 1993 r. powierzono mu funkcję kierownika Katedry Prowadzenia Zespołów Muzycznych, działającej przy Wydziale Dyrygentury Chóralnej i Edukacji Muzycznej. Był inicjatorem licznych przedsięwzięć np. organizacji Wydziałowego Konkursu Dyrygentów Chóralnych, seminariów i warsztatów poświęconych muzyce dawnej, interpretacji współczesnej muzyki chóralnej itp. Jego studenci zdobywali wyróżnienia na ogólnopolskich konkursach dyrygenckich akademii muzycznych w Polsce. Zapraszany był jako recenzent promotor w przewodach kwalifikacyjnych I i II stopnia oraz recenzent wniosków o nadanie tytułu profesora sztuk muzycznych w zakresie dyrygentury. Był zapraszany jako juror do ogólnopolskich i regionalnych konkursów chóralnych.

Obok pracy pedagogicznej, prowadził działalność artystyczną. Prowadził m.in. koncerty galowe z okazji 45-lecia Teatru Muzycznego w Gdyni (1998) i 50-lecia Opery Bałtyckiej (2000).

W 1964 r. poślubił śpiewaczkę operetkową Longinę Kozikowską.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku (pod redakcją Katarzyny Janczewskiej-Sołomko), Kraków 2008, s. 37.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]