Zenon Wachnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Wachnik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1921
Zamość (powiat piotrkowski)

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1981
Wrocław

profesor doktor habilitowany nauk biologicznych
Specjalność: parazytologia
Alma Mater

Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu

Doktorat

1959parazytologia
Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu

Habilitacja

1964parazytologia
Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu

Profesura

1972 (ndzw.) 1979 (zw.)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Medal 30-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Zenon Wachnik (ur. 6 grudnia 1921 w Zamościu, zm. 19 grudnia 1981 we Wrocławiu) – polski parazytolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1952 ukończył studia na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu i uzyskał dyplom lekarza weterynarii, a następnie rozpoczął pracę w Katedrze Epizootiologii WSR we Wrocławiu. W 1959 uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, a w 1964 habilitował się. W 1972 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1979 profesorem zwyczajnym. W 1974 zorganizował Dolnośląski Zespół ds. Zoonoz, był koordynatorem weterynaryjnych i medycznych laboratoriów diagnostycznych. Należał do inicjatorów nowych kierunków badań i popularyzował ich wyniki w środowisku lekarsko-weterynaryjnym. Od 1976 do śmierci w 1981 był dyrektorem Instytutu Chorób Zakaźnych i Inwazyjnych Wydziału Weterynarii Akademii Rolniczej we Wrocławiu[1].

Dorobek naukowy Zenona Wachnika liczy ponad 200 prac, z czego większą część stanowią opracowania dotyczące patologii drobiu. Wprowadził system doszkalania drobiarzy przez organizowanie co 3 lata sympozjów drobiarskich oraz doprowadził do uruchomienia na Akademii Rolniczej we Wrocławiu podyplomowego studium technologii chowu, profilaktyki i zwalczania chorób w wielkotowarowym drobiarstwie. Zenon Wachnik był kuratorem ZSP, w latach 1966-1974 pełnił funkcję prorektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu, był wiceprzewodniczącym Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz członkiem Międzyuczelnianego Ośrodka Metodycznego Akademii Rolniczej we Wrocławiu[2].

Zmarł w 1981, pochowany na cmentarzu w Czarnocinie, k. Piotrkowa Trybunalskiego.

Członkostwo[edytuj | edytuj kod]

  • Komitet Nauk Weterynaryjnych PAN;
  • Komitet Nauk Rolniczych Oddziału Wrocławskiego PAN;
  • Rada Techniczno-Ekonomiczna Centralnego Zarządu Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej;
  • Rada Naukowo-Techniczna (przewodniczący Zespołu ds. Profilaktyki Weterynaryjnej) COBRD w Poznaniu;
  • Polskie Towarzystwo Nauk Weterynaryjnych;
  • Polskie Towarzystwo Mikrobiologów;
  • Światowe Stowarzyszenie Wiedzy Drobiarskiej.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Honorowa Odznaka ZSP;
  • Odznaka XX-lecia ZSP;
  • medal „Za Zasługi dla Rozwoju Studenckiego Ruchu Naukowego”.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu”,
  • Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego,
  • Medalem 30-lecia Polski Ludowej,
  • brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
  • odznaką „Za Wzorową Pracę w Służbie Weterynaryjnej”,
  • Odznaką Budowniczego Wrocławia,
  • Odznaką Honorową „Za zasługi dla Województwa Zielonogórskiego”,
  • Złotą Odznaką ZNP,
  • Złotą Odznaką Honorową Zrzeszenia Lekarzy i Techników Weterynarii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]