Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej
Obiekt zabytkowy nr rej. 606309 A/701 z 10.12.1975
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Łęczna

Dzielnica

Podzamcze

Powierzchnia

ok. 8 ha

Data założenia

ok. XVII w.

Położenie na mapie Łęcznej
Mapa konturowa Łęcznej, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej”
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego
Mapa konturowa powiatu łęczyńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej”
Położenie na mapie gminy Łęczna
Mapa konturowa gminy Łęczna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej”
Ziemia51°18′35,7″N 22°52′56,8″E/51,309917 22,882444

Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu w Łęcznej – zespół dworsko-pałacowy położony w Łęcznej. Na terenie zespołu znajduje się łęczyński zamek, XIX-wieczny dwór, oficyna, spichlerz i liczne pomniki przyrody.

Teren parku[edytuj | edytuj kod]

Zespół dworsko-parkowy położony na wzniesieniu, przy ujściu rzeki Świnki do Wieprza. Park został założony prawdopodobnie w XVII w. Zajmuje powierzchnię ok. 8 ha i liczy blisko 2 tysiące drzew[1].

Północną część Podzamcza zajmują pola i ogrody oraz dziedziniec z zabudowaniami gospodarczymi folwarku (zwanego Podzamcze na mapach z końca XIX w.), natomiast południową zajmuje park z drzewostanem z końca XIX w. i starszymi szpalerami lip ocenianych na 200 lat. W południowo-zachodniej części parku zlokalizowany jest łęczyński zamek. W skład zespołu wchodzą: XIX-wieczny dwór, oficyna, spichlerz oraz pozostałości po zabudowaniach gospodarczych[1].

Zespół dworski został wpisany do rejestru zabytków 10 grudnia 1975 r. razem z dworem, parkiem i zabudowaniami gospodarczymi.

Wiosną 2017 roku rozpoczęto prace remontowe. Planowano wówczas, że onad 2 hektary parku, który jest zdegradowany zostaną wyremontowane. Przedsiębiorstwo „Kanska” (we współpracy z pracownią architektoniczną „Piotr Hardecki Architekt”) zakładało odtworzenie XVIII-wiecznego ogrodu włoskiego wraz z historycznym układem parku ukształtowanym przez szpalery starych lip. We wschodniej części parku planowano utworzyć strefa zdrowego wypoczynku, czyli tzw. „ścieżka zdrowia”. Zrewitalizowany miał być również układ komunikacyjny. Miały powstać m.in. aleja dojazdowa, ścieżki i place. Uzupełnieniem parku miały być elementy małej architektury, czyli ławki parkowe, kosze na śmieci, drogowskazy oraz oświetlenie. Wartość I etapu jest szacowana na 2 miliony 936 tys. zł. Drugi etap projektu, dotyczy zabezpieczenia ruin zabudowań folwarcznych. Koszt jest szacowany na 2 mln 384 tys. zł[2].

W 2020 roku rewitalizacja Parku Podzamcze otrzymała drugą nagrodę w konkursie Towarzystwa Urbanistów Polskich na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w Polsce w kategorii „Zrewitalizowana przestrzeń publiczna w zieleni”[3].

Pomniki przyrody[edytuj | edytuj kod]

W dawnym zespole dworskim zachowało się osiem drzew, które uznano za pomniki przyrody. Większość z nich to gatunki pochodzące z Ameryki Północnej, nie występujące naturalnie w Polsce. Klon srebrzysty, strączyn żółty, sosna wejmutka i dąb wielkoowocowy, a także iglicznia trójcierniowa i platan klonolistny. Z Bałkanów sprowadzono sosny czarne, z których dwie osiągnęły pomnikowe rozmiary[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Powiat Łęczyński – Przewodnik trasy rowerowe. Lublin: Drukarnia ER-ART Poligrafia, 2005, s. 10. ISBN 83-088281-55-0.
  2. Dziennik Wschodni, Park w Łęcznej zakwitnie po włosku. To będzie całkowita metamorfoza – Dziennik Wschodni, „Dziennik Wschodni” [dostęp 2017-04-04].
  3. Łęczna: rewitalizacja parku z nagrodą polskich urbanistów. Radio Lublin, 2021-01-03. [dostęp 2021-02-14].
  4. Wieprz żywa rzeka – Towarzystwo dla Natury i Człowieka, Rafał Jasiński.