Henryk Piątkowski (generał): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodano kategorię "Internowani w Rumunii w czasie II wojny światowej" za pomocą HotCat |
Carcharoth (dyskusja | edycje) Dodaj zdjęcie grobu Henryka Piątkowskiego |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
Po [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] przedostał się do [[Rumunia|Rumunii]], tam internowany. Po ucieczce działał w [[Stambuł|Stambule]], a następnie w sztabie [[Wojsko Polskie na Środkowym Wschodzie|Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie]]. Od lutego służył w dowództwie [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich]], od października 1942 do sierpnia 1943 był jej szefem sztabu. Awansował na [[podpułkownik]]a dyplomowanego w maju 1943. Do maja 1944 był szefem sztabu [[3 Dywizja Strzelców Karpackich|3 Dywizji Strzelców Karpackich]], brał udział w [[Bitwa o Monte Cassino|bitwie o Monte Cassino]]. |
Po [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] przedostał się do [[Rumunia|Rumunii]], tam internowany. Po ucieczce działał w [[Stambuł|Stambule]], a następnie w sztabie [[Wojsko Polskie na Środkowym Wschodzie|Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie]]. Od lutego służył w dowództwie [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich]], od października 1942 do sierpnia 1943 był jej szefem sztabu. Awansował na [[podpułkownik]]a dyplomowanego w maju 1943. Do maja 1944 był szefem sztabu [[3 Dywizja Strzelców Karpackich|3 Dywizji Strzelców Karpackich]], brał udział w [[Bitwa o Monte Cassino|bitwie o Monte Cassino]]. |
||
[[File:Gravestone for Polish general Henryk Piatkowski.JPG|thumb|Grób Henryk Piątkowski]] |
|||
Od czerwca do listopada 1944 dowodził [[5 Wileńska Brygada Piechoty|5 Wileńską Brygadą Piechoty]], m.in. w [[Bitwa o Ankonę|bitwie o Ankonę]]. Od września 1944 [[pułkownik]] dyplomowany. Od listopada 1944 do września 1946 I zastępca Szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Później w [[Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia|Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia]]. [[Pozbawienie obywatelstwa polskiego 76 oficerów|Pozbawiony obywatelstwa polskiego]] dekretem [[Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej|Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej]] z 6 września 1946, uchylonym w 1971 roku. Członek [[Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie|Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie]]. |
Od czerwca do listopada 1944 dowodził [[5 Wileńska Brygada Piechoty|5 Wileńską Brygadą Piechoty]], m.in. w [[Bitwa o Ankonę|bitwie o Ankonę]]. Od września 1944 [[pułkownik]] dyplomowany. Od listopada 1944 do września 1946 I zastępca Szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Później w [[Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia|Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia]]. [[Pozbawienie obywatelstwa polskiego 76 oficerów|Pozbawiony obywatelstwa polskiego]] dekretem [[Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej|Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej]] z 6 września 1946, uchylonym w 1971 roku. Członek [[Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie|Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie]]. |
||
Wersja z 02:10, 16 mar 2015
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich |
Stanowiska |
szef sztabu brygady piechoty |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
Odznaczenia | |
Henryk Tadeusz Piątkowski (ur. 11 lipca 1902 w Brzezince, zm. 1 kwietnia 1969 w Penley w Walii) – generał brygady Wojska Polskiego.
Biografia
W 1917 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W listopadzie 1918 walczył w obronie Lwowa jako szef kompanii sztabowej.
Od stycznia 1919 służył w 5 Pułku Piechoty Legionów, następnie w Brygadzie Strzelców Lwowskich. Od 1 czerwca 1919 podporucznik. Słuchacz Szkoły Podchorążych Piechoty, następnie w kadrze tej szkoły. Awans na stopień porucznika uzyskał 1 czerwca 1921.
W tym czasie uprawiał lekkoatletykę. Był mistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1925, wicemistrzem w biegu na 110 metrów przez płotki i w sztafecie 4 × 100 metrów w 1924, a także brązowym medalistą w biegu na 100 metrów w 1924 i w biegu na 200 metrów w 1923. Dwukrotnie ustanawiał rekordy Polski: w biegu na 200 metrów przez płotki czasem 29,4 s (30 września 1923 w Warszawie)[1] i w sztafecie 4 × 100 metrów wynikiem 45,4 s (12 września 1925 w Warszawie)[1][2]. Był zawodnikiem Polonii Warszawa.
Podczas przewrotu majowego wraz ze Szkołą Podchorążych Piechoty opowiedział się po stronie wojsk rządowych. Oddział pod jego dowództwem obsadził Most Poniatowskiego. Por. Piątkowski był obecny podczas rozmowy marszałka Józefa Piłsudskiego z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim i to on na pytanie Piłsudskiego, czy będzie do niego strzelał, odpowiedział, że tak, bo taki otrzymał rozkaz.
Od września 1927 do do września 1930 był dowódcą plutonu i kompanii w 1 batalionie strzelców w Chojnicach. 1 stycznia 1930 otrzymał awans na kapitana. Od października 1930 do października 1932 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Następnie służył jako I oficer sztabu w Dowództwie 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie (do kwietnia 1934) oraz Dowództwie 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie (do do maja 1935). Do stycznia 1936 dowodził kompanią w 27 Pułku Piechoty w Częstochowie.
Od stycznia 1936 był oficerem do zleceń w Sztabie Głównym Wojska Polskiego (major dyplomowany z 10 marca 1937).
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Rumunii, tam internowany. Po ucieczce działał w Stambule, a następnie w sztabie Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie. Od lutego służył w dowództwie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, od października 1942 do sierpnia 1943 był jej szefem sztabu. Awansował na podpułkownika dyplomowanego w maju 1943. Do maja 1944 był szefem sztabu 3 Dywizji Strzelców Karpackich, brał udział w bitwie o Monte Cassino.
Od czerwca do listopada 1944 dowodził 5 Wileńską Brygadą Piechoty, m.in. w bitwie o Ankonę. Od września 1944 pułkownik dyplomowany. Od listopada 1944 do września 1946 I zastępca Szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Później w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Pozbawiony obywatelstwa polskiego dekretem Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z 6 września 1946, uchylonym w 1971 roku. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Naczelny Wódz, generał broni Władysław Anders awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964. Zmarł w Penley, pochowany na cmentarzu South Ealing w Londynie.
Publikacje
- Bitwa o Monte Cassino (Rzym 1944)
- Kampania wrześniowa w Polsce 1939 r. (Londyn 1946)
- Wkład Polaków do II wojny światowej (Rzym-Londyn 1945)
Awanse
- podporucznik – ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
- porucznik – ze starszeństwem z 1 czerwca 1921
- kapitan – ze starszeństwem z 1 stycznia 1930
- major – ze starszeństwem z 19 marca 1937
- podpułkownik – ze starszeństwem z 3 maja 1943
- pułkownik – ze starszeństwem z 7 września 1944
- generał brygady – ze starszeństwem z 1 stycznia 1964
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Medal Niepodległości
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- ↑ a b Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 169. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 173.
Bibliografia
- Henryk Piotr Kosk: Generaicja polska. T. 2: M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2001, s. 81. ISBN 83-87103-81-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Tadeusz Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991, s. 146.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 169. ISBN 83-9136-63-9-1.
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Oficerowie dyplomowani II RP
- Oficerowie piechoty II RP
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Orlęta lwowskie
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie
- Lekkoatleci Polonii Warszawa
- Odznaczeni Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Polscy sprinterzy
- Polscy płotkarze
- Pozbawieni obywatelstwa polskiego przez władze Polski Ludowej 1944-1989
- Urodzeni w 1902
- Zmarli w 1969
- Internowani w Rumunii w czasie II wojny światowej