120 mm armata wz. 1878/09/31
| ||
 Armata wz. 1878/09/31 w Fińskim Muzeum Artylerii w Hameenlinna | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Historia | ||
| Wyprodukowano | 32 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Kaliber | 120 mm | |
| Długość lufy | 27 kalibrów | |
| Donośność | 6,7 - 12,3 km | |
| Prędkość pocz. pocisku | 313 - 604 m/s | |
| Masa | 2700kg - 3300kg | |
| Kąt ostrzału | -17°, +30° (w pionie) +/- 3° (w poziomie) | |
| Szybkostrzelność | 1,5 do 2 strz./min | |
Armata wz. 1878/09/31 i bardzo blisko spokrewniona Armata wz. 1878/10/31 – polska armata powstała z połączenia lufy francuskiej armaty 120 mm mle 1878 z łożami rosyjskich haubic 152 mm wz. 1909 i wz. 1910. Ta dosyć dziwna kombinacja okazała się całkiem dobrym działem, choć nie mogła być uznana za konstrukcję nowoczesną. Broń wprowadzono do służby w 1934. W momencie wybuchu wojny Wojsko Polskie miało 32 działa wz. 1878/09/31 i 6 wz. 1878/10/31. Działa były na stanie 46 i 47 dywizjonu artylerii ciężkiej i zmotoryzowanego 6 dywizjonu artylerii ciężkiej z 1 pułku artylerii motorowej w Stryju.
Jednostka ognia (JO): 40 nabojów, w tym z granatem wydłużonym 20, z granatem stalowym 20, ład.miotaj. 40, zapalniki 45. Masa 1 JO: 1044 kg.
24 działa zdobyte przez Niemców w 1939 zostały zakupione przez Finlandię i dotarły tam na jesieni 1940. Były użyte w wojnie kontynuacyjnej w latach 1941-1944, następnie pozostały w rezerwie gotowe do użytku aż do późnych lat 60. Działa miały fińskie oznaczenie 120 K/78-31 i cieszyły się dobrą opinią.
Źródło lufy - francuskie działo 120 mm wz. 1878.
Źródło łoża - rosyjska haubica 152 mm wz. 1909
Źródło łoża - rosyjska haubica 152 mm wz. 1910
Armata wz. 1878/10/31 zmodernizowana przez Finów w Fińskim Muzeum Artylerii w Hameenlinna
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||
