Przejdź do zawartości

(433) Eros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z 433 Eros)
(433) Eros
Ilustracja
(433) Eros, okolice północnego bieguna w przybliżeniu w naturalnych barwach (NEAR)
Odkrywca

Carl Gustav Witt

Data odkrycia

13 sierpnia 1898

Numer kolejny

433

Oznaczenie tymczasowe

1898 DQ

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

grupa Amora

Półoś wielka

1,4581 au

Mimośród

0,2228

Peryhelium

1,1332 au

Aphelium

1,7830 au

Okres obiegu
wokół Słońca

1 rok 277 dni 21 godzin

Średnia prędkość

24,36 km/s

Inklinacja

10,83°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

34,4 × 11,2 × 11,2 km

Masa

7,2×1015 kg

Średnia gęstość

2,67 g/cm3

Okres obrotu

(5 h 16 min 12 s) h

Albedo

0,25

Jasność absolutna

11,16m

Typ spektralny

Typ S

Średnia temperatura powierzchni

~227 K

Satelity naturalne

brak

(433) Erosplanetoida z grupy Amora.

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Planetoida została odkryta 13 sierpnia 1898 roku w Berlinie przez astronoma Carla Gustava Witta. Tej samej nocy planetoidę tę sfotografował również w Nicei[1] Auguste Charlois, jednak odkrycie jest przyznawane wyłącznie Carlowi Wittowi.

Obiekt ten nosi imię mitologicznego boga miłości i namiętności seksualnej Erosa[2]. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (433) 1898 DQ.

Orbita

[edytuj | edytuj kod]

Orbita Erosa nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 10,83°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje około 1 roku i 278 dni, krążąc w średniej odległości 1,46 au. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 24,36 km/s.

Eros należy do grupy Amora, planetoid zbliżających się w obiegu wokół Słońca do orbity Ziemi.

Planetoida (433) Eros sfotografowana podczas przelotu sondy NEAR, 19 września 2000

31 stycznia 2012 planetoida znalazła się w odległości 26,7 milionów kilometrów (0,178 au) od Ziemi, było to jej najbliższe przejście od 1975. Podobnie blisko Ziemi znajdzie się ponownie w 2056[3].

Właściwości fizyczne

[edytuj | edytuj kod]
Eros – mozaika zdjęć

(433) Eros ma bardzo nieregularny kształt, jego rozmiary to 34,4 × 11,2 × 11,2 km. Jego albedo wynosi 0,25, a jasność absolutna to 11,2m. Średnia temperatura na powierzchni to ok. 227 K (> 100 °C po stronie nasłonecznionej, −150 °C po stronie nocnej). Planetoida ta zaliczana jest do typu S. Zawiera 20 mld ton aluminium, a także sporą ilość innych metali, jak złoto, platyna i cynk[4]. Jej powierzchnia jest pokryta regolitem, którego grubość i skład pozostaje tematem badań. Większość regolitu na powierzchni Erosa powstała prawdopodobnie w wyniku licznych, małych zderzeń z innymi planetoidami[5]. Jest też wiele kraterów uderzeniowych.

Badania bezpośrednie

[edytuj | edytuj kod]
Planetoida Eros z wysokości około 250 metrów (obszar na zdjęciu ma 12 metrów szerokości). Zdjęcie wykonane przez NEAR Shoemaker tuż przed lądowaniem.

Eros był celem wyprawy sondy NEAR, która dokonała lądowania na powierzchni planetoidy 12 lutego 2001 roku. Sonda zebrała sporo informacji o planetoidzie, m.in. przesłała na Ziemię około 160 tysięcy fotografii obiektu[1]. Ostatnie zdjęcia wykonane przez tę sondę pokazują szczegóły wielkości rzędu kilkunastu centymetrów.

Lista tworów geologicznych

[edytuj | edytuj kod]

Regiony

[edytuj | edytuj kod]

Regiony na Erosie zostały nazwane na cześć współodkrywców tej planetoidy.

Region Nazwa pochodzi od
Charlois Regio Auguste Charlois
Witt Regio Gustav Witt

Grzbiety górskie

[edytuj | edytuj kod]

Formacje te nazwano na cześć astronomów, którzy zajmowali się badaniem Erosa.

Grzbiet górski Nazwa pochodzi od
Finsen Dorsum William Stephen Finsen
Hinks Dorsum Arthur Robert Hinks

Kratery

[edytuj | edytuj kod]

Kratery uderzeniowe na Erosie noszą imiona słynnych kochanków z legend, mitologii i literatury. Jeden z kraterów nosi nazwę od święta zakochanych – Walentynek (krater Valentine), inny – postaci historycznej (Casanova)[1].

Krater Nazwa pochodzi od
Abelard Piotr Abelard
Aida Aida, bohaterka opery Aida
Avtandil Awtandil z gruzińskiej epopei narodowej Szoty Rustaweliego Rycerz w tygrysiej skórze
Bovary Madame Bovary
Casanova Casanova
Catherine Cathy z Wichrowych wzgórz
Cupid Kupidyn
Don Juan Don Juan
Don Quixote Don Kiszot
Dulcinea Dulcynea
Eurydice Eurydyka
Fujitsubo Fujitsubo z Opowieści o księciu Promienistym
Galatea Galatea
Gamba Marina Gamba, matka dzieci Galileusza
Genji Hikaru no Genji z Opowieści o księciu Promienistym
Heathcliff Heathcliff z Wichrowych wzgórz
Himeros Himeros
Hios Chios
Jahan Szach Jahan
Kastytis Kastytis, kochanek Juraty (folklor litewski)
Leander Leander
Leylie Lajla z Lajla i Madżnun autorstwa Maulana Dżami
Lolita Lolita
Mahal Mumtaz Mahal
Majnoon kochanek Lajli z Lajla i Madżnun
Mélisande Melisanda
Narcissus Narcyz
Orpheus Orfeusz
Pao-yu Jia Baoyu z powieści Sen czerwonego pawilonu
Pelléas Peleasz
Psyche Psyche
Pygmalion Pigmalion
Radames Radames
Selene Selene
Tai-yu Lin Daiyu z powieści Sen czerwonego pawilonu
Tutanekai Tutanekai (mitologia polinezyjska)
Valentine Święty Walenty

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Krzysztof Czart: Kosmos. Planetoida Eros. T. 22. Poznań: Oxford Educational, 2011, s. 24. ISBN 978-83-252-1256-8.
  2. (433) Eros. W: Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg, 2007, s. 50. DOI: 10.1007/978-3-540-29925-7_434. ISBN 978-3-540-00238-3.
  3. Asteroid To Make Closest Approach Since 1975. Universe Today. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  4. BBC: Gold rush in space?. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  5. Regolit asteroidy Eros w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]