Przejdź do zawartości

4E-BP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

4E-BP (białko wiążące czynnik inicjacji translacji 4E, ang. 4E Binding Protein) – białko wiążące się z eukariotycznym czynnikiem inicjującym translację eIF4E. Jest inhibitorem translacji zależnej od kapu (biosyntezy białek w komórkach). Jego masa wynosi ok. 12 kDa. Występuje w komórkach eukariotycznych; w komórkach ssaczych – w trzech izoformach: 4E-BP1, 4E-BP2 i 4E-BP3.

Oddziaływanie z eIF4E

[edytuj | edytuj kod]

Wolne 4E-BP w roztworze w zasadzie nie ma struktury drugorzędowej. Gdy wiąże się z eIF4E, jego fragment przyjmuje kształt helisy[1].

W procesie inicjacji translacji eIF4E przyłącza kap i eIF4G. Wraz z innymi białkami i podjednostką rybosomu 40S tworzą kompleks inicjacyjny. 4E-BP przyłącza się do eIF4E w tym samym miejscu co eIF4G i uniemożliwia powstanie kompleksu inicjacyjnego[2].

4E-BP, podobnie jak eIF4G, przyłącza się do eIF4E za pomocą charakterystycznej sekwencji aminokwasów: YXXXXLΦ (Y – tyrozyna, L – leucyna, X – dowolny aminokwas, Φ – dowolny aminokwas hydrofobowy). We wszystkich izoformach w komórkach ssaczych fragment ten ma postać: YDRKFLM (tyrozyna – kwas asparaginowyargininalizynafenyloalanina – leucyna – metionina)[3].

Hiperfosforylacja

[edytuj | edytuj kod]

4E-BP jest fosforylowane przez różne kinazy, m.in. FRAP/mTOR i PI3K. Fosforylowanie 4E-BP służy regulacji oddziaływania 4E-BP z eIF4E: reszty fosforanowe odpychają ujemnie naładowane aminokwasy białka eIF4E. Reszty aminokwasowe 4E-BP są fosforylowane w określonej kolejności (numeracja według ludzkiego 4E-BP)[4]:

  1. treonina 37 i treonina 46;
  2. treonina 70;
  3. seryna 65.

Oprócz nich fosforylowane są seryna 83 i seryna 112[5].

Rola w komórce

[edytuj | edytuj kod]

4E-BP odgrywa ważną rolę w rozwoju organizmu, spowalniając lub zatrzymując syntezę białek, które nie powinny powstawać na danym etapie rozwoju. Spowalnia wzrost nowotworów, w komórkach których występuje nadmiar eIF4E. Fosforylacja 4E-BP prawdopodobnie odgrywa rolę w regulacji przepływu sygnałów przez synapsy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joseph Macrotrigiano i inni, Cap-Dependent Translation Initiation in Eukaryotes is Regulated by a Molecular Mimic of eIF4G, „Molecular Cell”, 3, 1999, s. 707–716, DOI10.1016/S1097-2765(01)80003-4, PMID10394359 (ang.).
  2. T.A. Brown, Genomy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001.
  3. a b Joel D. Richter, Nahum Sonenberg, Regulation of cap-dependent translation by eIF4E inhibitory proteins, „Nature”, 433, 2005, s. 477–480, DOI10.1038/nature03205 (ang.).
  4. Anne-Claude Gingras i inni, Hierarchical phosphorylation of the translation inhibitor 4E-BP1, „Genes & Development”, 15, 2001, s. 2852–2864, DOI10.1101/gad.912401, PMID11691836, PMCIDPMC312813 (ang.).
  5. Nathalie Oulhen i inni, A Variant Mimicking Hyperphosphorylated 4E-BP Inhibits Protein Synthesis in a Sea Urchin Cell-Free, Cap-Dependent Translation System, „PLoS ONE”, 4 (3), 2009, s. 1–11, DOI10.1371/journal.pone.0005070, PMCIDPMC2659438 (ang.).