A Plague Tale: Innocence

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
A Plague Tale: Innocence
Producent

Asobo Studio

Wydawca

Focus Home Interactive

Reżyser

David Dedeine
Kevin Choteau

Projektant

Kevin Choteau

Artysta

Olivier Ponsonnet

Główny programista

Alain Guyet

Scenarzysta

Sébastien Renard

Kompozytor

Olivier Derivière

Data wydania

PS4, Windows, Xbox One
14 maja 2019
Amazon Luna
24 listopada 2020
NS, PS5, XSXS
6 lutego 2021

Gatunek

przygodowa gra akcji, skradanka

Tryby gry

Single-player

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation 4
Microsoft Windows
Xbox One
Nintendo Switch
PlayStation 5
Xbox Series X/S

Strona internetowa

A Plague Tale: Innocence – komputerowa przygodowa gra akcji z elementami skradanki, wyprodukowana przez francuskie Asobo Studio i wydana przez Focus Home Interactive. Ukazała się na platformach PlayStation 4, Windows i Xbox One w maju 2019 roku. W listopadzie 2020 roku stała się dostępna poprzez usługę Amazon Luna. Wersje gry na PlayStation 5 i Xbox Series X/S zostały wydane w lipcu 2021 roku, wraz z wersją w chmurze na Nintendo Switch.

Osadzona w połowie XIV wieku w Akwitanii we Francji, podczas wojny stuletniej, gra skupia się na losach Amicii de Rune i jej chorego brata Hugo, którzy uciekają przed żołnierzami francuskiej inkwizycji oraz przed hordami szczurów rozprzestrzeniających czarną śmierć. Gracz kontroluje Amicię, dysponując zdolnością skradania się i ograniczonym doborem narzędzi, aby ukrywać się przed żołnierzami, odwracać ich uwagę, unikać hord szczurów oraz rozwiązywać zagadki. Gra zawiera elementy gatunku survival horror.

A Plague Tale: Innocence otrzymała ogólnie pozytywne recenzje od krytyków i sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy do lipca 2020 roku. Sequel, A Plague Tale: Requiem, został wydany w 2022 roku.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

W A Plague Tale: Innocence gracz przejmuje kontrolę nad Amicią de Rune z perspektywy trzeciej osoby. Przez większość czasu gry gracze muszą wykorzystywać umiejętność skradania się, aby unikać spotkań z wrogami, gdyż ci natychmiast zabijają Amicię, jeśli ją złapią. Amicia jest wyposażona w procę, której może używać do wystrzelenia kamieni, aby rozbijać łańcuchy, odciągać uwagę wrogów lub ogłuszać strażników na tyle długo, aby szczury mogły ich dopaść; może także zabijać wrogów strzałem w głowę, jeśli ich głowa jest niechroniona[1].

Gra składa się z serii zagadek survivalowych, które polegają głównie na wykorzystaniu przez gracza konkretnych metod, aby odstraszyć lub odwrócić uwagę hord głodnych szczurów, aby uzyskać dostęp do nowych obszarów lub skierować szczury w stronę wrogów. Główną metodą odstraszania szczurów jest ogień, ponieważ gryzonie rzadko zbliżają się do płonących pochodni i kaganków. Amicia może tworzyć specjalną amunicję i zapasy, np. używając siarki do zapalania kaganków, bomb chemicznych do przyciągania szczurów lub materiałów gaśniczych do gaszenia pochodni niesionych przez wrogów[2]. Młodszy brat Amici, Hugo, może wykonywać konkretne zadania, gdy Amicia jest zajęta. Hugo może również dostać się do niektórych miejsc, niedostępnych dla swej siostry[3]. Niesie to jednak ze sobą ryzyko, ponieważ Hugo zaczyna panikować, gdy zostanie sam i może przyciągać uwagę wrogów[4]. W dalszej fazie gry gracz może przejąć kontrolę nad Hugo, który nie może tworzyć przedmiotów, ale potrafi kontrolować szczury i przemykać przez małe przestrzenie[5].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja gry rozpoczyna się w 1438 roku[6]. Amicia de Rune to 15-letnia francuska dziewczyna szlachetnego pochodzenia, mieszkająca w Akwitanii podczas wojny stuletniej między Anglią a Francją[7]. Jej 5-letni brat, Hugo, jest chory od urodzenia; ich matka, alchemiczka Béatrice, ukryła go w swej posiadłości, próbując opracować lekarstwo[7][8]. Podczas polowania z ojcem Robertem w lesie Amicia napotyka na ziemi niezwykłą substancję, a jej pies, Lion, zostaje rozszarpany przez niewiadome siły[9]. Oddziały francuskiej inkwizycji pod wodzą Lorda Nicholasa przybywają do majątku de Rune w poszukiwaniu Hugo, mordują Roberta i służbę rodziny[9]. Béatrice pomaga swoim dzieciom uciec i instruuje Amicię, by zabrała Hugo do doktora Laurentiusa[10].

Dzieci uciekają do pobliskiej wioski, gdzie dowiadują się, że hordy szczurów rozprzestrzeniają czarną śmierć[7]. Są poszukiwani przez inkwizycję i muszą unikać mieszkańców wioski; Amicia i Hugo docierają ostatecznie do farmy Laurentiusa i znajdują go ciężko chorego na dżumę. Laurentius błaga Amicię, aby dokończyła pracę swojej matki, sekundy przed tym, jak farmę zalewają szczury; rodzeństwo ucieka wraz z uczniem Laurentiusa, Lucasem, w poszukiwaniu zamku Ombrage, który niegdyś należał do rodziny de Rune. Przekraczając pole bitwy patrolowane przez angielskich żołnierzy, Lucas wyjaśnia, że krew Hugo niesie w sobie nadprzyrodzone zło zwane Prima Macula, które pozostawało uśpione w niektórych szlacheckich rodach od czasu dżumy za cesarza Justyniana. Béatrice i Laurentius starają się znaleźć eliksir, który złagodziłby objawy Hugo, podczas gdy Vitalis Benevent, wielki inkwizytor Francji, dąży do wykorzystania mocy Hugo, aby inkwizycja mogła rządzić Francją. Hugo i Amicia zostają chwilowo schwytani przez Anglików, ale uciekają z pomocą rodzeństwa złodziei, Mélie i Arthura; Arthur zostaje pojmany, podczas gdy inni uciekają do zamku Ombrage[7].

Lucas potrzebuje zakazanej księgi zwanej Sanguinis Itinera, aby ukończyć eliksir, który może pomóc Hugo[7]. Amicia przeszukuje uniwersytet, aby odzyskać księgę, podczas gdy Mélie ratuje swojego brata. Amicia odzyskuje księgę i spotyka młodego kowala, Rodrica, który pomaga jej uciec. Powróciwszy do Ombrage, Arthur ujawnia, że Béatrice wciąż żyje, ale została uwięziona. Amicia nalega, by nie mówić tego Hugo, ale on podsłuchuje rozmowę. Złość potęguje jego objawy, więc Amicia i Lucas wracają do majątku de Rune w poszukiwaniu Béatrice. W ukrytym laboratorium oboje kończą eliksir i podają go Hugo, aby złagodzić jego objawy[7]. Mimo to, rozzłoszczony na siostrę za niepowiedzenie mu prawdy, Hugo ucieka i dołącza do inkwizycji, aby odnaleźć Béatrice[7]. Vitalis wstrzykuje sobie krew Hugo, aby posiąść moc Maculi, ale dzięki eliksirowi Lucasa nie jest w stanie w pełni posiąść mocy chłopca[7].

Hugo ucieka i znajduje Béatrice. Zanim zostają oni ponownie schwytani, ona ujawnia, że Macula daje mu moc kontrolowania szczurów. Vitalis grozi śmiercią Béatrice, aby w pełni pobudzić moce Hugo. Zamek Ombrage zostaje zaatakowany przez roje szczurów kierowane przez Hugo, który wciąż nie ufa Amici. Nicholas, który towarzyszy chłopcu, zabija Arthura i nakazuje Hugo unieszkodliwić Amicię. Ta jednak przekonuje brata, aby porzucił inkwizycję. Wspólnie walczą z Nicholasem, aż pochłaniają go szczury. Dzieci decydują się skonfrontować z Vitalisem[7].

W drodze do Bastionu Rodric poświęca się, aby chronić Hugo i Amicię. Vitalis czeka na ich przybycie, hodując tysiące białych szczurów, którymi tylko on może sterować. Ostatecznie Hugo pokonuje Vitalisa, a Amicia go zabija[7]. Trzy dni później zarówno szczury, jak i dżuma znikają, a życie zaczyna wracać do normy; wielu wciąż obawia się Hugo i jego mocy, w tym Mélie, która rozstaje się z grupą. Amicia, Hugo, Lucas i schorowana Béatrice wyruszają w poszukiwaniu nowego domu[7].

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Produkcją gry kierowało Asobo Studio. Był to ich pierwszy oryginalny tytuł od czasu wydania gry wyścigowej Fuel (2009). Wytwórnia chciała stworzyć doznanie oparte na narracji, inspirowane przez The Last of Us oraz Brothers: A Tale of Two Sons. Głównym tematem A Plague Tale: Innocence jest rodzina i to, jak relacje między postaciami są wystawiane na próbę w trudnych okolicznościach[11]. Do innych ważnych motywów gry należy niewinność[12]. Hugo, w szczególności, będzie obserwował zachowania postaci gracza i przemianę z niewinnej istoty w bezwzględną jednostkę[13]. W wersji angielskiej głosów Amicii i Hugo użyczyli Charlotte McBurney i Logan Hannan. Oboje również uczestniczyli w procesie pisania, sugerując zmiany w dialogach i alternatywne podejścia[14]. Na ekranie może jednocześnie pojawić się do 5000 szczurów. Aby zapewnić obsłużenie renderowania wielu wrogów bez obniżenia wydajności, zespół wprowadził cztery warstwy szczegółowości, w których szczury najdalej postaci gracza pojawiają się jako „nieruchoma siatka”, a najbliższe graczowi – animowane szczegółowo[15].

W styczniu 2017 roku wydawnictwo Focus Home Interactive zapowiedziało grę jako The Plague[16]. Pierwszy zwiastun gry pojawił się na targach Electronic Entertainment Expo w 2017 roku[17]. Gra została wydana globalnie 14 maja 2019 roku na PlayStation 4, Windows i Xbox One[18]. Ukazała się też na platformie Amazon Luna 24 listopada 2020 roku[19]. Wersje gry na Nintendo Switch, PlayStation 5 i Xbox Series X/S zostały opublikowane 6 lipca 2021 roku[20]. Wersja na Nintendo Switch była dostępna w chmurze[21].

Dodatkowa zawartość do pobrania[edytuj | edytuj kod]

Zawartość do pobrania pod tytułem Coat of Arms ukazała się równolegle z samą grą. Dodawała trzy alternatywne skórki dla strojów Amicii i Hugo oraz herby. Dodatkowa zawartość ma charakter kosmetyczny[22].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Destructoid 8/10[23]
Game Revolution 3.5/5 gwiazdek[24]
GameSpot 8/10[25]
GamesRadar+ 3.5/5 gwiazdek[26]
IGN 7/10[27]
Jeuxvideo.com 16/20[28]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
Metacritic

PC: 81/100[29]
PS4: 81/100[30]
PS5: 82/100[31]
XONE: 83/100[32]

OpenCritic

81/100[33]

A Plague Tale: Innocence została ogólnie pozytywnie przyjęta przez krytyków[29].

Alice Bell z portalu Rock Paper Shotgun chwaliła równomiernie rozłożoną fabułę gry, szczególną uwagę przywiązując do relacji między rodzeństwem, która „przechodzi od ostrożności do prawdziwego uczucia” i stanowi „jedną z najbardziej wyjątkowych” w historii gier komputerowych[34]. Khee Hoon Chan w recenzji dla GameSpotu kładła nacisk na wiarygodny portret psychologiczny Amicii i Hugo, podkreślając ich psychiczną zdolność do zapominania o traumatycznych wydarzeniach: „Pomimo swojej słabości i naiwności Hugo łatwo polubić. Jego dziecięcy zachwyt przebija się przez nędzę ich położenia, pozwalając mu – i wspierającej go Amicii – docenić piękno nawet w najbardziej ponurych czasach”[25]. Zdaniem Alexa Orony z „Nintendo World Report” twórcy Innocence dostarczyli „intensywnej wyprawy, która rzadko daje wytchnienie od ciągłych prześladowań i niebezpieczeństw”[35].

Jako wadę A Plague Tale: Innocence najczęściej wskazywano etapy polegające na skradaniu się oraz mechanikę wytwarzania przedmiotów. Edwin Evans-Thirlwell w umiarkowanie pozytywnej recenzji gry dla Eurogamera twierdził, że omijanie przeciwników i zabijanie z ukrycia jest monotonne[36]. Zdaniem Stevena Petite’a z IGN wytwarzanie broni dzięki zdolnościom alchemicznym bohaterki jest zbyt łatwe ze względu na wszechobecność dostępnych surowców[27]. Malindy Hetfeld z „PC Gamera” miała wątpliwości co do poziomu przemocy w grze i jej wpływu na główne postaci: „trudno uwierzyć, że Amicia jest naprawdę przerażona tym, co robi, kiedy jednocześnie zrzuca żyrandole na głowy ludzi”[37]. Stąd też różniły się reakcje na dysonans między grą a jej fabułą: Ben Reeves z magazynu „Game Informer” uznawał Innocence za „niezbyt interesującą grę opakowaną w niezapomnianą przygodę”[38], tymczasem Zoe Delahunty-Light w recenzji dla GamesRadar+ była innego zdania, twierdząc iż „gra staje się tym ambitniejsza, im dłużej się w nią gra, a świat jest tak piękny (w swym ponurym tragizmie), że aż prosi się o tryb fotograficzny”[26]. Wskazywano przy tym podobieństwa konstrukcji Innocence do innych przygodowych gier akcji, The Last of Us i Uncharted 3 studia Naughty Dog[39]. Camille Allard ze francuskiego portalu Gameblog.fr podsumowywała, iż Innocence to „średniowieczna oda o wielkiej poezji, łącząca gotycką opowieść i historyczny epos. Artystycznie oszałamiająca, gra jest również bardzo piękna muzycznie i dźwiękowo, w związku z czym to dzieło […] ma wszystko, czego potrzeba, aby zapisać się złotymi zgłoskami w 2019 roku”[40].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

W Wielkiej Brytanii, w ciągu tygodnia od swojej premiery, Innocence znalazła się na 9. miejscu na liście najlepiej sprzedających się gier detalicznych[41]. W lipcu 2020 roku Focus Home Interactive ogłosiło, że sprzedało ponad milion egzemplarzy gry[42].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Year Rozdanie nagród Kategoria Wynik Przypisy
2019 2019 Golden Joystick Awards Najlepsze udźwiękowienie Nominacja [43]
Titanium Awards Gra roku Nominacja [44]
Najlepsza grafika Nominacja
Najlepszy projekt gry Nominacja
Najlepszy projekt narracyjny Nominacja
Najlepsza gra przygodowa Nominacja
The Game Awards 2019 Najlepsza narracja Nominacja [45]
Steam Awards Wybitna historia Wygrana [46]
2020 New York Game Awards Najlepsza gra roku Nominacja [47]
Najlepsza gra niezależna Nominacja
Najlepszy scenariusz Nominacja
NAVGTR Awards Artystyczna animacja Nominacja [48]
[49]
Techniczna animacja Nominacja
Reżyseria artystyczna Wygrana
Reżyseria kamery Nominacja
Projekt kierowania postacią w 3D Nominacja
Projekt kostiumów Nominacja
Reżyseria kinematograficzna Nominacja
Najlepszy projekt gry Nominacja
Najlepsza oryginalna gra przygodowa Wygrana
Oświetlenie/teksturowanie Nominacja
Oryginalna ścieżka dźwiekowa Nominacja
Najlepszy główny występ w dramacie (Charlotte McBurney) Wygrana
Najlepszy drugoplanowy występ w dramacie (Edan Hayhurst) Nominacja
Najlepszy drugoplanowy występ w dramacie (Tabitha Rubens) Nominacja
Kinematograficzny montaż dźwięku Nominacja
Efekty dźwiękowe Nominacja
Użycie dźwięku Nominacja
Scenariusz dramatyczny Wygrana
Pégases Awards 2020 Najlepsza gra Wygrana [50]
[51]
Najlepsza reżyseria artystyczna Wygrana
Najlepszy projekt dźwięku Wygrana
Najlepszy projekt narracji Nominacja
Najlepszy projekt gry Wygrana
Najlepsza sceneria Wygrana
Najlepsza postać Wygrana
SXSW Gaming Awards Wybitna narracja Nominacja [52]
16th British Academy Games Awards Osiągnięcie techniczne Nominacja [53]

Kontynuacja[edytuj | edytuj kod]

Kontynuacja pod tytułem A Plague Tale: Requiem została wydana 18 października 2022 roku na Nintendo Switch, PlayStation 5, Windows i Xbox Series X/S[54].

Serial telewizyjny[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2022 roku ogłoszono prace nad adaptacją telewizyjną, która miała zostać wyprodukowana przez Mediawan we współpracy z Asobo i Focus Home[55].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zoe Delahunty-Light, A Plague Tale: Innocence is here to make you realise how much we’ve become used to death in video games [online], GamesRadar, 22 marca 2019 [dostęp 2024-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-17].
  2. ↑ Elise Favis, Watch Eight Minutes Of New Gameplay From A Plague Tale: Innocence [online], Game Informer, 28 kwietnia 2019 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  3. ↑ Agnieszka Adamus, A Plague Tale Innocence: Sneaking [online], Gamepressure.com, 6 października 2022 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  4. ↑ Elijah Beahm, A Plague Tale: Innocence's Plot Is at War with Itself [online], The Escapist, 12 września 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  5. ↑ Peter Tieryas, A Plague Tale Is One Of The Most Disturbing Games I’ve Played [online], Kotaku, 24 sierpnia 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  6. ↑ Angelo Bianco, PlayStation Plus: alla scoperta dei giochi gratuiti di luglio [online], IGN Italia, 5 lipca 2021 [dostęp 2024-03-19] (wł.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k Jeff Haynes, A Plague Tale: Innocence Game Review | Common Sense Media [online], www.commonsensemedia.org, 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  8. ↑ Zoe Delahunty-Light, Imagine The Last of Us in medieval France with man-eating rat swarms [online], GamesRadar, 17 marca 2017 [dostęp 2024-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-13].
  9. ↑ a b Matthew Gault, 'A Plague Tale' Is the Most Gripping, Harrowing Game You'll Play This Year [online], TIME, 21 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  10. ↑ Zachary Boddy, A Plague Tale: Innocence recap — Explaining the story so far to prepare for Requiem [online], Windows Central, 17 października 2022 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  11. ↑ Giancarlo Valdes, How 'A Plague Tale: Innocence’ Makes Diseased Rats So Terrifying [online], Variety, 19 czerwca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2022-06-05].
  12. ↑ Jordan Ramée, Survive The Black Death In A Plague Tale: Innocence, Coming This-03- [online], GameSpot, 25 stycznia 2019 [dostęp 2024-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-05].
  13. ↑ Zoe Delahunty-Light, A Plague Tale: Innocence will have up to 5,000 man-eating rats simultaneously on screen... but you’re the real monster here [online], GamesRadar, 16 lutego 2018 [dostęp 2024-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-06].
  14. ↑ Andy Chalk, A Plague Tale: Innocence video tells a tale of orphans in the time of the Black Death [online], PC Gamer, 15 lipca 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-07-15].
  15. ↑ Aurélie Belzanne, Creating a Sea of Rats in A Plague Tale: Innocence, Out-03-14 on PS4 [online], PlayStation Blog, 9 maja 2019 [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31].
  16. ↑ Sam Foxell, Focus Home Interactive and Asobo Studios collaborate on new adventure game, The Plague [online], PCGamesN, 17 lipca 2019 [zarchiwizowane z adresu 2021-08-08].
  17. ↑ Alice O’Connor, A Plague Tale: Innocence gameplay trailer [online], Rock, Paper, Shotgun, 22 sierpnia 2018 [zarchiwizowane z adresu 2020-02-01].
  18. ↑ Andrew Reiner, A Plague Tale: Innocence Launches This-03- [online], Game Informer, 24 stycznia 2019 [zarchiwizowane z adresu 2021-08-08].
  19. ↑ Bartosz Woldański, Amazon Luna usługą streamingową na wzór Google Stadia i xCloud [online], PurePC.pl, 25 września 2020 [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  20. ↑ Tom Phillips, A Plague Tale: Innocence getting 4K 60FPS Xbox Series X upgrade [online], Eurogamer.net, 14 lipca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-07-14].
  21. ↑ Alex Orona, A Plague Tale: Innocence Review [online], Nintendo World Report, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2024-03-16].
  22. ↑ A Plague Tale: Innocence – Coats of Arms DLC [online], Steam [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  23. ↑ Chris Moyse, Review: A Plague Tale – Innocence [online], Destructoid, 20 marca 2019 [dostęp 2019-03-22].
  24. ↑ Callum Agnew, A Plague Tale: Innocence Review | Oh, cruel world! [online], Game Revolution, 14 marca 2019 [dostęp 2019-03-15].
  25. ↑ a b Khee Hoon Chan, A Plague Tale: Innocence Review – A Sea Of Putrid Rats [online], GameSpot, 13 marca 2019 [dostęp 2019-03-27].
  26. ↑ a b Zoe Delahunty-Light, A Plague Tale: Innocence review: „There are glimmers of something special” [online], GamesRadar+, 13 marca 2019 [dostęp 2019-03-14].
  27. ↑ a b Steven Petite, A Plague Tale: Innocence Review [online], IGN, 13 marca 2019 [dostęp 2019-03-14].
  28. ↑ Carnbee, Test de A Plague Tale: Innocence par jeuxvideo.com [online], Jeuxvideo.com, 14 marca 2019 [dostęp 2019-03-14].
  29. ↑ a b A Plague Tale: Innocence for PC Reviews [online], Metacritic [dostęp 2019-03-16].
  30. ↑ A Plague Tale: Innocence for PlayStation 4 Reviews [online], Metacritic [dostęp 2019-03-16].
  31. ↑ A Plague Tale: Innocence for PlayStation 5 Reviews [online], Metacritic [dostęp 2021-07-29].
  32. ↑ A Plague Tale: Innocence for Xbox One Reviews [online], Metacritic [dostęp 2019-03-14].
  33. ↑ A Plague Tale: Innocence Reviews [online], OpenCritic, 13 maja 2019 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  34. ↑ Alice Bell, Wot I Think - A Plague Tale: Innocence, „Rock, Paper, Shotgun”, 13 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  35. ↑ Alex Orona, A Plague Tale: Innocence Review - Review [online], Nintendo World Report, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2024-03-19].
  36. ↑ Edwin Evans-Thirlwell, A Plague Tale: Innocence review - dull stealth almost spoils a tender and ravishing apocalyptic fable, „Eurogamer.net”, 13 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  37. ↑ Malindy Hetfeld, A Plague Tale: Innocence review [online], PC Gamer, 24 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  38. ↑ Ben Reeves, A Plague Tale: Innocence Review - A Rat-infested Gem [online], Game Informer, 14 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  39. ↑ Jeremy Peel, A Plague Tale: Innocence review - great characters make the Middle Ages worth living through [online], VG247, 14 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  40. ↑ Camille Allard, TEST de A Plague Tale Innocence, un bijou narratif et esthétique d'une grande poésie [online], gameblog, 14 maja 2019 [dostęp 2024-03-19] (fr.).
  41. ↑ UK Charts: Rage 2 is No.1 but fails to match original [online], Gamesindustry.biz, 5 czerwca 2022 [zarchiwizowane z adresu 2022-06-05].
  42. ↑ A Plague Tale: Innocence reaches one million sales [online], GamesIndustry.biz, 5 marca 2021 [dostęp 2024-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-05].
  43. ↑ Stephen Tailby, Days Gone Rides Off with Three Nominations in This Year’s Golden Joystick Awards [online], Push Square, 20 września 2019 [dostęp 2019-11-20].
  44. ↑ Titanium Awards 2019 [online], Fun & Serious Game Festival, 9 marca 2017 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-21].
  45. ↑ Jeremy Winslow, The Game Awards 2019 Nominees Full List [online], GameSpot, 19 listopada 2019 [dostęp 2019-11-20].
  46. ↑ Steve Watts, Steam Awards 2019 Winners Announced [online], GameSpot, 31 grudnia 2019.
  47. ↑ Gavin Sheehan, The New York Game Awards Announces 2020 Nominees [online], Bleeding Cool, 2 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-04].
  48. ↑ 2019 Nominees [online], National Academy of Video Game Trade Reviewers, 13 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-21].
  49. ↑ 2019 Winners [online], National Academy of Video Game Trade Reviewers, 24 lutego 2020 [dostęp 2020-02-25].
  50. ↑ All the categories (2020) [online], Pégases Awards, 7 lutego 2020 [dostęp 2020-03-05].
  51. ↑ Pégases 2020 : La liste des vainqueurs par catégorie [online], Jeuxvideo.com, 10 marca 2020 [dostęp 2020-03-10] (fr.).
  52. ↑ Grayshadow, 2020 SXSW Gaming Awards Nominees Revealed [online], NoobFeed, 17 lutego 2020 [dostęp 2020-02-19].
  53. ↑ Keith Stuart, Death Stranding and Control dominate Bafta games awards nominations, „The Guardian”, 3 marca 2020 [dostęp 2020-03-05].
  54. ↑ Will Tuttle, A Plague Tale: Requiem Releases October 18 on Game Pass [online], Xbox Wire, 23 czerwca 2022 [dostęp 2024-03-17] (ang.).
  55. ↑ Adele Ankers-Range, A Plague Tale TV Show is in the Works [online], IGN, 18 marca 2022 [dostęp 2024-03-17] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=A_Plague_Tale:_Innocence&oldid=73580025”