Adam Wysocki (wokalista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Wysocki
Ilustracja
Imię i nazwisko

Adam Józef Wysocki

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1905
Kopyczyńce

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1977
Warszawa

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka rozrywkowa

Zawód

piosenkarz, aktor estradowy

Aktywność

19301971

Wydawnictwo

Odeon
Polskie Nagrania „Muza”

Zespoły
Chór Dana
Chór Szacha

Adam Józef Wysocki (ur. 29 sierpnia 1905 w Kopyczyńcach, zm. 8 stycznia 1977 w Warszawie) – polski piosenkarz, członek Chóru Dana i aktor estradowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 sierpnia 1905 roku w Kopyczyńcach pod Tarnopolem. Był synem Antoniego, urzędnika i Marii z Bieleckich. W 1925 ukończył Państwowe Gimnazjum w Brzeżanach. Do 1927 Studiował na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego Następnie w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w klasie skrzypiec, teorii, dyrygentury i śpiewu solowego. W 1930 odbywał służbę wojskową, po czym został zarekomendowany przez Olgierda Straszyńskiego do Chóru Dana, gdy z zespołu odeszli: Zachariasz Papiernik i Aleksander Kruszewski. Wysocki nagrywał również jako solista dla „Odeonu”. Występował w teatrzykach rewiowych, m.in. w „Bandzie” W czasie wojny był więźniem na Pawiaku, w Oświęcimiu (1940–1942), a następnie w Sachsenhausen. Uczestniczył w programach artystycznych teatrów obozowych. W listopadzie 1946 roku powrócił z Polskiej Misji Wojskowej w Lubece i zamieszkał w Bydgoszczy, a rok później w Warszawie. Nagrywał płyty dla Muzy jako solista oraz w Chórze Szacha. Od października 1949 do 1951 roku był redaktorem działu muzycznego Polskiego Radia. W tym czasie występował w Ludowym Teatrze Muzycznym i Teatrze Nowym. W latach 50. i 60. brał udział w audycjach muzycznych m.in. w „Podwieczorku przy mikrofonie”. W latach 1951–1952 był śpiewakiem i konferansjerem w „ARTOS”-ie. Od sezonu 1954/1955 występował w Operetce Warszawskiej, skąd przeszedł na emeryturę 1 września 1971 roku. Zmarł 8 stycznia 1977 roku w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był mężem śpiewaczki Haliny z domu Ottoczko.

Repertuar (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Lata 1933–1939[edytuj | edytuj kod]

  • Barbara z filmu Parada rezerwistów (W. Dan – E. Schlechter, Jan Brzechwa) – 1933
  • Betty <z opt. Yacht miłości> (Fanny GordonJulian Krzewiński, Leopold Brodziński) – 1937
  • Dlaczego właśnie ja? (W. Dan – A. Jellin) – 1937
  • Dwanaście godzin (Alfred Scher – I. Kranowski)
  • Eurydyka (Władysław DanJulian Tuwim)
  • François (Adam Józef Karasiński – Andrzej Włast) – 1905
  • Fredzio (W. Dan – Aleksander Jellin)
  • Już dziś (R. Henderson – Jerry)
  • Gdy bałałajka gra (Eddie RosnerIgo Kranowski) – 1938
  • Karuzela (J. Wilner – P. i Z. Haar)
  • Kobieta, która wie, czego chce (muz. Leo Fall)
  • Kobieta zawsze jest do wzięcia (muz. Stanisław Ferszko – Jerry)
  • Miłość i morze <z opt. Yacht miłości>(Fanny Gordon – Leopold Brodziński, Julian Krzewiński)
  • Nie bądź taka mocna (Abner Siver, Al Sherman, Al Lewis – E. Schlechter)
  • New York Baby <z opt. Jacht miłości>(F. Gordon – J. Krzewiński/ L. Brodziński) – 1937
  • Niestety ciągle jestem goły (muz. L. Fall)
  • Nadejdzie dzień (Robert Stolz – J. Krzewiński/L. Brodziński) – 1937
  • Niech gra muzyka (muz.Hodson/May)
  • Platynowe blondynki (Zygmunt KarasińskiAndrzej Włast) – 1939
  • Pani Janina Kowalska (Jerzy BoczkowskiEmanuel Schlechter)
  • Przyjaciółka
  • Raz koniaczek, raz buziaczek (Jan Kozłowski/Osadca – Zbigniew Maciejowski) – 1939
  • Śpij moje serce (J. Altschuler/Oskar Strok – A. Włast)
  • Tamara (Zygmunt Lewandowski – Z. Maciejowski) – 1933
  • To była chwila ta (muz. N.H. Brown)
  • Wielkie pranie (J. Boczkowski – Jerzy Jurandot)
  • Znam cię ze snów (muz. Zygmunt Białostocki)

Lata powojenne[edytuj | edytuj kod]

Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Operetka Warszawska[edytuj | edytuj kod]

  • 1955: Noc w Wenecji jako Delaqua (reż. Zbigniew Sawan)
  • 1955: Życieparyskie jako Urban (reż. Barbara Kilkowska)
  • 1957: Księżniczka czardasza jako Ferri (reż. Sławomir Linder)
  • 1958: Fajerwerk jako Fryc (reż. Kazimierz Petecki i Józef Słotwiński)
  • 1959: Bal z Fanfanem jako Arkadiusz Miłowski (reż. Sławomir Linder)
  • 1959: Król włóczęgów jako René (reż. Janusz Warnecki i Elwira Turska)
  • 1960: Mam’zelle Nitouche jako dyrektor teatru (reż. Oldrich Novy)
  • 1961: Student żebrak jako Bogumił Małachowski (reż. Danuta Baduszkowa)
  • 1963: Ptasznik z Tyrolu jako Zwilling (reż. Danuta Knoppówna)
  • 1964: Wesoła wdówka jako Priczicz (reż. Tadeusz Bursztynowicz)
  • 1966: Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale jako Bartłomiej (reż. Jerzy Rakowiecki)
  • 1966: Loża królewska jako marszałek dworu (reż. Józef Słotwiński)
  • 1968: Aniuta jako restaurator (reż. Władimir Kuroczkin)
  • 1969: Rozbójnicy jako ochmistrz (reż. Lech Emfazy Stefański)
  • 1970: Kraina uśmiechu jako Czang (reż. Tadeusz Bursztynowicz)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Lerski: Encyklopedia Kultury Polskiej XX Wieku: Muzyka-Teatr-Film. T. I: Muzyka mechaniczna – pierwsze czterdziestolecie. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowo-Encyklopedyczne, 2008, s. 601–602. ISBN 83-917189-9-9.
  • Stanisław Dąbrowski, Zbigniew Raszewski, Barbara Berger: Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980. T. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1994. ISBN 83-01-11260-3.
  • Kazimierz Andrzej Wysiński: Almanach Sceny Polskiej 1976/77. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978.
  • Stanisław Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny. Polskie życie teatralne w latach II wojny światowej (1939-1945). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]