Adolf Pietrasiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez WTM (dyskusja | edycje) o 00:48, 22 paź 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Adolf Pietrasiak
8 i 1/10 zwycięstw
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1916
Kośmin

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1943
La Manche

Przebieg służby
Siły zbrojne

Siły Powietrzne RP
RAF

Jednostki

122 Eskadra Myśliwska Dywizjon 308 Dywizjon 317

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Distinguished Flying Medal (Wielka Brytania)

Adolf Pietrasiak (ur. 17 listopada 1916 w Kośminie, zm. 29 listopada 1943 nad kanałem La Manche) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, kapitan (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski Polskich Sił Powietrznych na obczyźnie.

Historia

Jego rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo rolne. Uczył się w szkole powszechnej w Rykach, następnie w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, do której wstąpił w roku 1932. Po czterech latach ukończył szkołę i ze stopniem kaprala otrzymał przydział do 122 eskadry myśliwskiej w Krakowie.

W kampanii wrześniowej wykonał kilka lotów bojowych. 6 września jego P-11c został uszkodzony przez własną artylerię przeciwlotniczą. Granicę rumuńską przekroczył nad ranem 18 września rzutem kołowym. Przedostał się do Francji. Przeszkolony na francuskich myśliwcach, otrzymał awans na plutonowego i po ataku Niemiec na Francję został włączony do polskiego klucza „kominowego” (DAT) broniącego fabryki lotniczej w Bourges.

5 czerwca 1940 roku na Curtiss Hawk 75A bronił przyzakładowe lotnisko przed formacją He 111. Zaliczono mu wspólne zniszczenie 3 He-111 i uszkodzenie kolejnych 2 (razem zwycięstwa pewne 3/5 i uszkodzone 2/5).

W Wielkiej Brytanii

27 czerwca 1940 roku przybył do Wielkiej Brytanii. Przeszkolony w 58 OTU w Grangemouth, przydzielony do Dywizjonu 303, następnie do 92 dywizjonu RAF (92 squadron). W lipcu 1941 zniszczył 7 i 1/2 Bf 109. 23 lipca 1941 przeniesiony do Dywizjonu 308. 19 sierpnia 1941 zestrzelony nad Francją, podczas lądowania na spadochronie doznał kontuzji nogi. Przez Hiszpanię i Gibraltar powrócił do Anglii w listopadzie 1941 roku. Od 24 sierpnia 1942 roku latał w Dywizjonie 317 „Wileńskim”. 1 stycznia 1943 roku został awansowany na podporucznika.

29 listopada 1943 roku wystartował na Spitfirze IX nad Francję, prawdopodobnie na skutek uszkodzenia silnika wodował/rozbił się i utonął[1].

Jego ciała nigdy nie odnaleziono. Po wojnie rodzina poległego ufundowała symboliczny nagrobek, który stanął na cmentarzu w Rykach.

Odznaczenia

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana został sklasyfikowany na 19. pozycji. Zaliczono mu zniszczenie 8 i 1/10 samolotu nieprzyjaciela zestrzelonego na pewno i 2/5 uszkodzonego.

  1. Na stronie web.me.com podano, że podczas operacji Ramrod 339 nad Dunkierką, jego Spitifre IX MA584 uległ kolizji z innym samolotem

Bibliografia