Przejdź do zawartości

Adolph Wilhelm Hermann Kolbe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hermann Kolbe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 września 1818
Elliehausen

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1884
Lipsk

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Uniwersytet w Getyndze

Doktorat

1843

Profesura

1851

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Marburgu
Uniwersytet w Lipsku

Odznaczenia
Order Królewski Maksymiliana za Naukę i Sztukę

Adolph Wilhelm Hermann Kolbe (ur. 27 września 1818 w Elliehausen, obecnie dzielnica Getyngi, zm. 25 listopada 1884 w Lipsku, cytowany zazwyczaj jako Hermann Kolbe) – niemiecki chemik-organik[1][2][3].

Studiował chemię Uniwersytecie w Getyndze pod kierunkiem Friedricha Wöhlera. W 1843 r. uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Marburgu, jego promotorem był Robert Bunsen. W 1845 r. rozpoczął pracę w Londynie jako asystent Lyona Playfaira. W 1851 r. uzyskał stanowisko profesora na Uniwersytecie w Marburgu, a w 1861 r. przeniósł się na Uniwersytet w Lipsku[1].

Wyznaczył wartościowość wielu pierwiastków. Jako pierwszy dokonał syntezy kwasu octowego z pierwiastków i kwasu salicylowego z fenolu (reakcja Kolbego). Opracował metodę otrzymywania węglowodorów nasyconych przez elektrolizę wodnych roztworów kwasów tłuszczowych oraz metodę przeprowadzania alkoholi w kwasy organiczne[1][2][3]. W 1872 r. odznaczony został Orderem Maksymiliana[4].

Wybrane publikacje książkowe
  • 1854 – Organischen Chemie[5],
  • 1865 – Das chemische Laboratorium, Universität Marburg[6],
  • 1871 – Moden der modernen Chemie[7],
  • 1884 – A Short Text-book of Inorganic Chemistry[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Hermann Kolbe, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-03-26] (ang.).
  2. a b World of Scientific Discovery on Adolf Wilhelm Hermann Kolbe. www.bookrags.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  3. a b Adolph Wilhelm Hermann Kolbe, ChemgaPedia [zarchiwizowane 2013-09-14] (niem.).
  4. Hans Körner, Der Bayerische Maximiliansorden für Wissenschaft und Kunst und seine Mitglieder, „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”, 47, 1984, s. 299–398 (patrz s. 374) [dostęp 2025-02-14] (niem.).
  5. Hermann Kolbe, Lehrbuch der Organischen Chemie, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn, 1854 [dostęp 2025-02-14] (niem.).
  6. Hermann Kolbe, Das chemische Laboratorium, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn, 1865 [dostęp 2025-02-14] (niem.).
  7. Hermann Kolbe, Moden der modernen Chemie, Leipzig: Johann Ambrosius Barth, 1871 [dostęp 2025-02-14] (niem.).
  8. Hermann Kolbe, A Short Text-book of Inorganic Chemistry, New York: John Wiley & Sons, 1884 [dostęp 2025-02-14] (ang.).