Afera reprywatyzacyjna w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
W głębi po prawej działka przy ul. Chmielnej 70. W wyniku jej reprywatyzacji wybuchł skandal nagłaśniający aferę reprywatyzacyjną w Warszawie
Stan tuż po II wojnie światowej. Nieruchomości w okolicy skrzyżowania Chmielnej z Nowym Światem, które następnie zreprywatyzowano w l. 1990–2016

Afera reprywatyzacyjna w Warszawie – nieprawidłowości popełniane przy zwracaniu nieruchomości warszawskich w drodze reprywatyzacji po upadku PRL. O sprawie zrobiło się głośno w mediach za sprawą wybuchłego pod koniec sierpnia 2016 skandalu korupcyjnego, który stał się bezpośrednią przyczyną utworzenia Komisji Weryfikacyjnej[1].

Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Reprywatyzacja w Warszawie.

W 1990, po upadku PRL, rozpoczął się proces reprywatyzacji warszawskich nieruchomości przejętych na podstawie tzw. dekretu Bieruta, w wyniku którego zwrócono ich 4157 (stan na 7 czerwca 2016). Za prezydentury Hanny Gronkiewicz-Waltz częstotliwość zwracania nieruchomości zwiększyła się z ok. 130 do ok. 200 nieruchomości rocznie (w 2008 i 2009 po blisko 300 kamienic)[2]. Na przypadki nadużyć podczas procesu reprywatyzacji (z okresu prezydentury Hanny Gronkiewicz-Waltz i jej poprzedników) uwagę początkowo zwracali niektórzy politycy (np. Piotr Ikonowicz), środowiska lokatorskie (np. Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów czy Komitet Obrony Lokatorów), ruchy miejskie oraz media[3][4]. Oszacowano, że w latach 1990–2016 liczba poszkodowanych osób procesem reprywatyzacji w Warszawie wyniosła od 40 tys.[5] do 55 tys.[6]

Przebieg afery i reakcje[edytuj | edytuj kod]

Hanna Gronkiewicz-Waltz, prezydent Warszawy od 2006 do 2018
Liczba zreprywatyzowanych nieruchomości w poszczególnych latach (1990–2016)

Afera ujawniona została w wyniku serii publikowanych (ze szczególnym nasileniem od kwietnia 2016) w „Gazecie Wyborczej” przez Iwonę Szpalę i Małgorzatę Zubik artykułów, w których opisywano nieprawidłowości warszawskiej reprywatyzacji oraz niejasne związki między urzędnikami Ratusza a następcami prawnymi dawnych właścicieli nieruchomości. Przypadkiem, który zyskał największy rozgłos, były powiązania pomiędzy adwokatem Robertem Nowaczykiem, który przejął około 50 parcel w stolicy oraz wicedyrektorem Biura Gospodarki Nieruchomościami Jakubem Rudnickim, który przygotowywał i podpisywał decyzje zwrotowe. Dziennikarki te opisały, jak miasto w 2012 oddało działkę przy ul. Chmielnej 70 o szacunkowej wartości ok. 160 milionów złotych, której nie należało zwracać, gdyż roszczenia do niej zostały spłacone jeszcze w czasach PRL na podstawie umów indemnizacyjnych[7][8].

Po ujawnieniu tej sprawy część środowisk politycznych i komentatorów domagała się dymisji prezydent Warszawy (z ramienia Platformy Obywatelskiej) Hanny Gronkiewicz-Waltz. W odpowiedzi na aferę reprywatyzacyjną we wrześniu 2016[9] zdymisjonowała swoich wiceprezydentów – Jarosława Jóźwiaka i Jacka Wojciechowicza[7] (również polityków Platformy Obywatelskiej). Rozwiązała także Biuro Gospodarki Nieruchomościami, które było odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o zwrot nieruchomości. Jego dyrektor, Marcin Bajko, został zwolniony. Innymi następstwami sprawy były aresztowania m.in. kilkorga byłych urzędników urzędu miasta (w tym zatrudnionego przed objęciem urzędu przez Hannę Gronkiewicz-Waltz wicedyrektora BGN)[10] i adwokatów (m.in. Roberta Nowaczyka)[11], jak też odwołanie (a później również tymczasowe aresztowanie) dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie[12].

W 2017 powołano tzw. Komisję Weryfikacyjną, której celem miało być wyjaśnienie i usuwanie skutków warszawskich decyzji reprywatyzacyjnych wydanych z naruszeniem prawa[13].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Wykaz literatury uzupełniającej: Afera reprywatyzacyjna w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agaton Koziński: Jak chodziła dzika reprywatyzacja w Warszawie? Studium przypadków – Polskatimes.pl. polskatimes.pl, 2017-12-08. [dostęp 2018-09-19].
  2. Biała Księga reprywatyzacji warszawskich nieruchomości. Wykaz postępowań dekretowych zakończonych w latach 1990–2016 wydaniem decyzji zwrotowej z uwzględnieniem spraw, w których została wydana decyzja indemnizacyjna przez ministra finansów. um.warszawa.pl, 13 lipca 2016. [dostęp 2018-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-05)].
  3. Raport o reprywatyzacji warszawskiej cz. I. hoza27a.pl, 18 listopada 2010. [dostęp 2018-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-09)].
  4. Danuta Frey: Reprywatyzacja: zwrot znanych nieruchomości. rp.pl, 24 marca 2012. [dostęp 2018-05-09].
  5. Ewa Andruszkiewicz: Reprywatyzacja jak wyrok śmierci. 40 tys. osób w Warszawie trafiło na bruk. wiadomosci.dziennik.pl, 4 września 2016. [dostęp 2018-09-06].
  6. Ustaliliśmy liczbę osób poszkodowanych reprywatyzacją. Miasto Jest Nasze, 2017-08-21. [dostęp 2018-09-15].
  7. a b Reprywatyzacja w Warszawie. Co warto wiedzieć?. wiadomosci.wp.pl, 2016-10-19. [dostęp 2019-04-03].
  8. Iwona Szpala, Małgorzata Zubik: Kto zarobi na pl. Defilad? Ujawniamy kulisy reprywatyzacji. wyborcza.pl, 22 kwietnia 2016. [dostęp 2018-05-09].
  9. Kalendarium warszawskiej reprywatyzacji. W: Szpala Iwona, Zubik Małgorzata: Święte prawo. Historie ludzi i kamienic z reprywatyzacją w tle. Warszawa: Agora SA, 2017. ISBN 978-83-268-2544-6.
  10. Wrocław: Jakub R. aresztowany ws. reprywatyzacji w Warszawie. gazetaprawna.pl, 1 lutego 2017. [dostęp 2018-05-09]. Afera reprywatyzacyjna. Pięć osób aresztowanych. tvn24.pl, 14 maja 2017. [dostęp 2018-05-09].
  11. Afera reprywatyzacyjna w Warszawie. Dwoje adwokatów aresztowanych. polskieradio.pl, 13 maja 2017. [dostęp 2018-05-09].
  12. Anna Krzyżanowska: Były dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie Grzegorz M. zostaje w areszcie. rp.pl, 15 listopada 2017. [dostęp 2018-05-09].
  13. Dz.U. z 2021 r. poz. 795.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]