Alant

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alant
Ilustracja
Herb Alant
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Alantse, Alantsee

Pierwsza wzmianka

1530 (nadanie)

Alant (Alantse, Alantsee)[1]polski herb szlachecki, pochodzący z nobilitacji[2].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis historyczny[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[3]:

Na tarczy ściętej pole górne złote, w dolnem błękitnem, lub koloru wody, ryba-głowacz (niem. Alant). Nad tarczą hełm.

Opis współczesny[edytuj | edytuj kod]

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:

Na tarczy dwudzielnej w pas w polu dolnym błękitnym ryba głowacz srebrna, pole górne złote[4].

Hełm pozbawiony korony. W klejnocie pół lwa złotego między dwoma rogami, z prawej złotym, z lewej błękitnym, trzymającego tłuczek moździerza aptekarskiego[5] złoty.

Labry herbowe błękitne, podbite złotem.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Jan Alantse, mieszczanin płocki, 1 sierpnia 1530 roku otrzymał szlachectwo wraz z herbem od cesarza SIR, Karola V Habsburga. 17 stycznia 1569 roku, król Zygmunt August potwierdził nadanie herbu i szlachectwa dla synów Jana Alantsea; Mikołaja i Pawła. Słowo „Alant” po niemiecku oznacza głowacza, rybę znajdującą się w herbie Alant[6].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych'"`UNIQ--nowiki-0000001B-QINU`"'b'"`UNIQ--nowiki-0000001C-QINU`"':

Alantse (Alantsee)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
  2. Ten sam ród szlachecki może pieczętować się różnymi wersjami nazwisk, jest to spowodowane różnymi wpływami historycznymi na daną familię.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 7. ISBN 83-7181-217-5.
  2. Alant (Polska Encyklopedia Historyczno-Genealogiczna) [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2021-04-02].
  3. Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 250 [dostęp 2021-04-03].
  4. Według Encyklopedii Orgelbranda ryby są trzy, dwie nad jedną, w lewo
  5. Rodzaj tłuczka sprecyzowany za: Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 7. ISBN 83-7181-217-5.
  6. Barbara Trelińska: Album armorum nobilium Regni Poloniae XV-XVIII saec.. Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, 2001. ISBN 83-227-1715-6. str. 158

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]