Aleksander (Szczukin)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander
Aleksandr Szczukin
Biskup siemipałatyński
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1891
Ryga

Data śmierci

30 października 1937

Biskup siemipałatyński
Okres sprawowania

1936

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

do 1923

Diakonat

do 1919

Prezbiterat

1919

Chirotonia biskupia

23 sierpnia 1923

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 sierpnia 1923

Aleksander, imię świeckie: Aleksandr Iwanowicz Szczukin (ur. 13 maja 1891 w Rydze, zm. 30 października 1937) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem duchownego prawosławnego. W 1915 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata nauk teologicznych. Święcenia kapłańskie przyjął cztery lata później[1].

23 sierpnia 1923 został wyświęcony na biskupa makarjewskiego, wikariusza eparchii niżnonowogrodzkiej[1]. W 1928 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Niżnym Nowogrodzie, a następnie skazany na trzy lata łagru pod zarzutem prowadzenia propagandy antyradzieckiej drogą głoszenia kazań. Karę odbywał w obozie w dawnym Monasterze Sołowieckim, pracując jako stróż, następnie księgowy[2].

W 1931 przeniesiony do eparchii orłowskiej jako jej wikariusz, z tytułem biskupa bołchowskiego. W 1932 został ordynariuszem eparchii orłowskiej, zaś dwa lata później otrzymał godność arcybiskupią[1]. We wrześniu 1935 został przeniesiony na katedrę kurską, nigdy jednak nie udał się do Kurska i nie objął swoich obowiązków. W 1936 mianowany biskupem rżewskim, wikariuszem eparchii kalinińskiej. W czerwcu tego samego roku, po trzech miesiącach od poprzedniej nominacji, przeniesiony na katedrę tulską, zaś we wrześniu – na siemipałatyńską[1]. Aresztowany w tym samym roku, został oskarżony o prowadzenie agitacji kontrrewolucyjnej i szpiegostwo, następnie skazany na śmierć i rozstrzelany[2].

W 2000 kanonizowany jako jeden z Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]