Przejdź do zawartości

Aleksandr Uszakow (1920–1992)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Uszakow
Александр Ушаков
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1920
Łomowka, gubernia tulska

Data i miejsce śmierci

30 października 1992
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

1 gwardyjski pułk artylerii samochodowej 6 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Aleksandr Kiriłłowicz Uszakow (ros. Александр Кириллович Ушаков, ur. 24 lutego 1920 we wsi Łomowka obecnie w rejonie bogorodickim w obwodzie tulskim, zm. 30 października 1992 w Moskwie) – radziecki wojskowy, starszy porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1929 do 1938 mieszkał w mieście Kuźnieck Syberyjski (obecnie Nowokuźnieck), a od 1938 w Nowosybirsku, do 1939 skończył 10 klas szkoły. Od listopada 1939 służył w armii jako artylerzysta, skończył szkołę pułkową. Od października 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako dowódca oddziału zwiadowczego 8 pułku artylerii/51 gwardyjskiego pułku artylerii na Froncie Zachodnim, brał udział w bitwie pod Moskwą i operacji rżewsko-wiaziemskiej w 1943. Od lipca 1943 do marca 1945 był celowniczym SU-85 1 gwardyjskiego pułku artylerii samochodowej na Froncie Briańskim i 1 Ukraińskim, brał udział w operacji orłowskiej, proskurowsko-czernowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej, dolnośląskiej i górnośląskiej. Walcząc w składzie 6 Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego 4 Armii Pancernej 1 Frontu Ukraińskiego szczególnie wyróżnił się podczas walk o Prawobrzeżną Ukrainę w marcu 1944. Od 2 do 21 marca 1944 w walce na przedmieściach Skałatu walcząc z ciężkimi czołgami wroga, według oficjalnych danych trafił 9 z nich i zabił ponad stu hitlerowców. Po wojnie służył w Lwowskim Okręgu Wojskowym, w marcu 1946 został zdemobilizowany[1]. Później pracował jako sekretarz organizacji komsomolskiej w Instytucie Naukowo-Badawczym nr 6 w Moskwie, w 1951 ukończył studia w Instytucie Handlu Zagranicznego, później pracował w Ministerstwie Handlu Zagranicznego ZSRR jako starszy ekonomista i później inspektor Działu Kadr. Od 1952 do 1954 był starszym ekonomistą Przedstawicielstwa ZSRR w Austrii, później starszym referentem zjednoczenia Mieżdunarodnaja Kniga, a 1957-1958 ekspertem i starszym ekspertem Wydziału ds. Ekonomiki Słabo Rozwiniętych Państw Kapitalistycznych Państwowego Komitetu ZSRR ds. Zagranicznych Stosunków Gospodarczych. Od 1958 do 1963 pracował jako ekspert aparatu doradcy ds. stosunków ekonomicznych Ambasady ZSRR w Indonezji, później ponownie pracował w Państwowym Komitecie ZSRR ds. Zagranicznych Stosunków Gospodarczych jako ekspert ds. państw Azji Południowo-Wschodniej (1963-1965) i główny specjalista ds. Indonezji, Cejlonu i Singapuru (1965-1967), we wrześniu 1967 został instruktorem w Wydziale KC KPZR ds. pracy z zagranicznymi kadrami i wyjazdów za granicę. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]