Aligator chiński

Aligator chiński
Alligator sinensis
Fauvel, 1879
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	Bilateria
(bez rangi)	wtórouste
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Infratyp	żuchwowce
Nadgromada	czworonogi
Gromada	gady
Rząd	krokodyle
Rodzina	aligatorowate
Rodzaj	Alligator
Gatunek	aligator chiński
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
krytycznie zagrożony
Zasięg występowania

Aligator chiński (Alligator sinensis) – gatunek krokodyla z rodziny aligatorowatych (Alligatoridae). Zamieszkuje niewielki obszar nad dolnym biegiem rzeki Jangcy w Chinach. Zimuje na lądzie w wygrzebanych przez siebie norach w pobliżu wody.

Charakterystyka

Jest mniejszy od aligatora amerykańskiego, długość jego ciała z reguły nie przekracza 2 metrów. Grzbiet oliwkowo-brązowy, plamisty. Boki tułowia jasnobrązowe z deseniem ciemnych plam. Młode są czarne z jasnożółtymi paskami, podobnie jak młode aligatora amerykańskiego, które jednak mają więcej pasków. W przeciwieństwie do aligatora amerykańskiego mają kostne płyty powyżej każdej powieki, a koniec pyska jest nieznacznie zadarty i bardziej zwężony. Zęby są lepiej przystosowane do miażdżenia mięczaków. Brzuszne płytki są skostniałe przez co skóra aligatorów chińskich nie miała znaczenia gospodarczego.

Jego podstawowym pokarmem są wodne bezkręgowce: skorupiaki, małże, ślimaki oraz ryby. Niekiedy uda mu się upolować szczura lub kaczkę.

Samice osiągają dojrzałość w wieku od 4 do 5 lat. Okres godowy zaczyna się wraz ze wzrostem letnich temperatur. Pomiędzy lipcem a sierpniem, samica buduje gniazdo z błota i szczątków roślinnych na brzegu rzeki, powyżej poziomu wody. Następnie składa do niego 10–50 jaj. Okres inkubacji trwa ok. 70 dni przy temperaturze około 30 °C.