Andrzej Gwadera

Andrzej Gwadera

generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1952 Miedzna Murowana
Przebieg służby
Lata służby	1972–2012
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• WSOWP, 41 pz, WKDO • 41pz, 25pcz • ASG, 20DP • 5 br • 6pz • 2BZ • 8DOW • AON, SG WP • 7BOW • 12DZ
Stanowiska	• dowódca plcz, kcz • szef sztabu bcz • st. oficer operacyjny w DP • dowódca br, pz, BZ • szef szkolenia–z-ca d-cy DOW • szef Oddziału Operacji Specjalnych w SG WP • dowódca 7BOW • zastępca dowódcy DZ
Odznaczenia

Andrzej Gwadera (ur. 20 kwietnia 1952) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej.

Życiorys

Andrzej Gwadera urodził się 20 kwietnia 1952. W 1972 podjął studia jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. Promowany w 1976 na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów, a następnie dowódca kompanii czołgów w 41 pułku zmechanizowanym w Szczecinie z 12 Dywizji Zmechanizowanej. W 1980 ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Centrum Doskonalenia Oficerów w Rembertowie, po ukończeniu którego objął stanowisko szefa sztabu batalionu czołgów 41 pułku zmechanizowanego w Szczecinie, a od września 1982 był dowódcą 4 kcz w 25 pułku czołgów 12 DZ. Od października 1984 do sierpnia 1987 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP (kierunek rozpoznanie) w Rembertowie. W 1987 powierzono mu funkcję starszego oficera operacyjnego w sztabie 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. W latach 1988–1992 pełnił służbę w Kołobrzegu, gdzie był dowódcą 5 batalionu rozpoznawczego. We wrześniu 1992 został skierowany do Wałcza na stanowisko dowódcy 6 pułku zmechanizowanego, a od lipca 1995 objął funkcję dowódcy 2 Brygady Zmechanizowanej. W latach 1996–2001 był szefem szkolenia – zastępcy dowódcy 8 Dywizji Obrony Wybrzeża w Koszalinie. W 2001 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został wyznaczony na stanowisko Szefa Oddziału Operacji Specjalnych w Generalnym Zarządzie Operacyjnym (P-3) Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 9 grudnia 2002 został skierowany do Słupska, gdzie został dowódcą 7 Brygady Obrony Wybrzeża.

15 sierpnia 2004 awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. 18 kwietnia 2005 na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 marca 2005 został wyznaczony do Szczecina na stanowisko zastępcy dowódcy 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. W 2009, od kwietnia do lipca pełnił obowiązki dowódcy 12DZ. Z dniem 31 stycznia 2012 zakończył zawodową służbę wojskową. 26 stycznia 2012 w 12 Brygadzie Zmechanizowanej odbyło się jego pożegnanie. 15 sierpnia 2012 w związku z zakończeniem służby wojskowej został uhonorowany pamiątkowym ryngrafem przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.

Awanse

• podporucznik – 1976

(...)

• generał brygady – 2004

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka pamiątkowa 6 pułku zmechanizowanego – 1992 ex officio
• Odznaka pamiątkowa 2 Brygady Zmechanizowananej – 1995 ex officio
• Odznaka pamiątkowa 7 Brygady Obrony Wybrzeża – 2002 ex officio

i inne.

Bibliografia

• Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2004.