Andrzej Karpiński (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Karpiński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

18 września 1950
Gliwice

Profesor nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1978
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1996
Uniwersytet Warszawski

Profesura

2002

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1978

Andrzej Karpiński (ur. 18 września 1950 w Gliwicach[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych. Pracownik Instytutu Historii PAN i Instytutu Historycznego UW.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1973. Doktorat obronił w 1978, a habilitację uzyskał w 1996. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2002.

Specjalizuje się w historii nowożytnej. Pełni funkcje kierownika Studium Doktoranckiego Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego[2] oraz wiceprezesa Towarzystwa Miłośników Historii.

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Pauperes : o mieszkańcach Warszawy XVI i XVII wieku (1983)
  • Kobieta w mieście polskim w drugiej połowie XVI i w XVII wieku (1995)
  • W walce z niewidzialnym wrogiem : epidemie chorób zakaźnych w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku i ich następstwa demograficzne, społeczno-ekonomiczne i polityczne (2000)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 388
  2. Dziekan i Prodziekani - Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego [online], www.wh.uw.edu.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-07] (pol.).