Przejdź do zawartości

Andrzej Możejko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Możejko
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Aleksander Możejko

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1949
Słupsk

Data i miejsce śmierci

1 maja 2021
Łódź

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1961–1965 ŁKS Łódź
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1969–1971 Flota Gdynia ? (?)
1971–1982 Widzew Łódź 264 (6)
1982–1983 Kokkolan Palloveikot 28 (1)
1983–1985 Rauman Pallo ? (?)
1985–1986 Start Łódź ? (?)
1986–1987 Kolejarz Łódź ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
? Włókniarz Pabianice (młodzież)
2015 UMKS Zgierz (dziewczęta)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrzej Aleksander Możejko (ur. 22 kwietnia 1949 w Słupsku, zm. 1 maja 2021 w Łodzi) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra[1]. Urodził się w Słupsku, natomiast już w młodym wieku wraz z rodziną przeprowadził się do Łodzi. Z wykształcenia był technikiem ekonomistą[2][3].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczynał w Łódzkim Klubie Sportowym. W 1969 rozpoczął zasadniczą służbę wojskową w szeregach Marynarki Wojennej[4]. Dzięki dobrym występom w meczach pomiędzy jednostkami trafił do występującej w trzeciej lidze Floty Gdynia[5].

W 1971 został piłkarzem trzecioligowego wówczas Widzewa Łódź[6]. Pierwszy kontakt z Możejką, trener Leszek Jezierski i kierownik drużyny Widzewa, Stefan Wroński nawiązali po meczu sparingowym łódzkiej drużyny z Flotą Gdynia, który odbywał się w Jeleniej Górze[1]. Mimo tego, że Możejko podpisał już wcześniej kontrakt wstępny z Wisłą Tczew, ostatecznie trafił do Łodzi[1]. Kwota transferu miała wynieść 3000 ówczesnych złotych[5].

Z klubem przeszedł drogę z trzeciej do pierwszej ligi, a także z sukcesami występował w europejskich pucharach, tworząc jedną z najlepszych drużyn w historii Widzewa Łódź, nazywaną ''Wielkim Widzewem'', która eliminowała z rozgrywek europejskich ówczesnych potentatów, m.in. Manchester City, Manchester United czy Juventus. 7 marca 1976 w wygranych przez Widzew 3:0 derbach Łodzi zdobył swoją pierwszą bramkę w I lidze, pokonując w 2' minucie gry Jana Tomaszewskiego[7]. W 1981 i 1982 zdobywał z klubem mistrzostwo Polski, w 1977, 1979 i 1980 sięgał z nim po srebrne medale mistrzostw Polski.

W łódzkiej drużynie spędził 11 sezonów[8]. Wystąpił w ponad 300 oficjalnych meczach Widzewa[9]. Rozegrał 183 spotkania w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelając 6 goli, 81 w drugiej lidze, 17 w Pucharze Polski, 5 (2 gole) w Pucharze Ligi, 2 w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych, 10 w Pucharze UEFA, a także 5 w rozgrywkach Pucharu Intertoto i nieokreśloną w kronikach liczbę meczów w trzeciej lidze[10].

Z dorobkiem 183 występów w I lidze, zajmuje wraz z Krzysztofem Kamińskim 7. miejsce w klasyfikacji wszech czasów Widzewa Łódź[7].

W 1982 wyjechał za granicę podpisując kontrakt z fińskim klubem Kokkolan Palloveikot, skąd w 1983 przeniósł się do innej fińskiej drużyny, Rauman Pallo. Do Polski powrócił w 1985 i na stałe osiadł w Łodzi. W latach 1985–1986 występował w drugoligowym Starcie Łódź. W ligowym meczu Polonią Bytom doznał złamania nogi w sześciu miejscach i rozszczepienia więzadła[7]. Karierę zakończył w 1987 jako zawodnik Kolejarza Łódź[11].

W środowisku piłkarskim był znany pod pseudonimem ''Johnny''[6].

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Występował jako lewy obrońca i przez wielu uważany był za jednego z najlepszych polskich piłkarzy na tej pozycji lat 70. i początku 80. XX wieku[12]. Prasa wymieniała jego nazwisko w kontekście wyjazdu na mundial 1978[4]. Uchodził za szybkiego, przebojowego zawodnika, a przy tym ulubieńca publiczności, cenionego za determinację i zaangażowanie podczas meczów[12]. Największym atutem i cechą, która wyróżniała tego piłkarza była szybkość[10]. Charakterystycznym dla niego zachowaniem było stawanie na piłce w trakcie gry, czym doprowadzał do irytacji rywali[1].

Postać, jakiej możesz nie spotkać oglądając piłkę przez sto lat! W czasie najbardziej gwałtownej walki potrafi stanąć na piłce i w tej pozycji dyskutować ze „swoimi” kibicami! Bo sektor na naszym stadionie, naprzeciwko budynku klubowego, nazwaliśmy „sektorem Możejki”, który miał ogromną grupę przysięgłych sympatyków i potrafił z nimi przegadać pół meczu. Grał i rozmawiał! Odpowiadał na pytania, kpił, żartował, docinał i cały czas gonił za piłką.

Zbigniew Boniek, „Na polu karnym”

Karierę rozpoczynał jako napastnik[10]. Na pozycję lewego obrońcy przemianował go trener Leszek Jezierski[10].

Był obrońcą aktywnie uczestniczącym w akcjach ofensywnych Widzewa Łódź. Jego styl gry pozostawał niezmienny pod wodzą kolejnych szkoleniowców: Pawła Kowalskiego, Bronisława Waligóry, Jacka Machcińskiego czy Władysława Żmudy[10]. W sierpniu 1979 popisał się indywidualnym rajdem po czym zdobył efektowną bramkę dającą Widzewowi zwycięstwo 1:0 z Zagłębiem Sosnowiec, co na swoich łamach uwiecznił Dziennik Łódzki[10].

Wreszcie zdenerwowany nieporadnością napastników Możejko decyduje się na rajd, mija dwóch przeciwników i zza linii pola karnego oddaje mocny plasowany strzał w spojenie słupka z poprzeczką. (…) W swoich notesach możemy zanotować: bramka sezonu!

Andrzej Szymański, Dziennik Łódzki, 16 sierpnia 1979

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Widzew Łódź

Dalsza działalność

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery przez pewien czas trenował grupy młodzieżowe Włókniarza Pabianice. W 2011 jako trener drużyny dziewcząt UMKS Zgierz wygrał Orlikową Ligę Mistrzów województwa łódzkiego w kategorii 14–16 lat[7].

Pracował również w strukturach Widzewa Łódź; w 2015 po upadłości likwidacyjnej klubu wszedł w skład trzyosobowego zarządu stowarzyszenia Reaktywacji Tradycji Sportowych Widzew (obok Marcina Ferdzyna i Rafała Krakusa), jako członek zarządu biorąc udział w procesie reaktywacji klubu[5]. Był członkiem Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego[13].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z pierwszego małżeństwa miał córkę Małgorzatę, a z drugiego, syna Michała i córkę Monikę[14]. Zmarł po ciężkiej chorobie[15] w wieku 72 lat[16]. Pochowany został na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczecińskiej w Łodzi[17].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Wizerunek Andrzeja Możejki znalazł się na fladze kibiców Widzewa Łódź z napisem ''Dzięki wam tu jesteśmy''[18]. Dzień po jego śmierci dedykowaną audycję upamiętniającą piłkarza przeprowadziło oficjalne radio klubowe Widzew.fm[19]. 16 maja 2021 przed meczem 30 kolejki I ligi pomiędzy Widzewem Łódź a Termalicą Nieciecza, jego pamięć uczczono minutą ciszy, natomiast zawodnicy gospodarzy wybiegli na to spotkanie z czarnymi opaskami[20].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Wirtualna Polska Media, Andrzej Możejko – „Johnny”. Niegrzeczny chłopak, którego pokochała Łódź – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 2 maja 2021 [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  2. Widzew Łódź – Strona główna [online], widzew.fm [dostęp 2021-05-02].
  3. Możejko: Całe moje życie to był humor, rozrywka i piłka [online], Przegląd Sportowy, 1 maja 2021 [dostęp 2021-05-05] (pol.).
  4. a b Dzięki Nim tu jesteśmy: Andrzej Możejko [online], widzew.com [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  5. a b c Jak Widzew do II ligi wchodził... W 2025 r. Liga Europy? [online], Dziennik Sport, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  6. a b Zmarł Andrzej Możejko [online], widzew.com [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  7. a b c d Bogusław Kukuć, Żegnamy Andrzeja Możejkę, legendarnego widzewiaka [online], 3 maja 2021.
  8. Możejko: Całe moje życie to był humor, rozrywka i piłka [online], Przegląd Sportowy, 1 maja 2021 [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  9. Telewizja Polska S.A, Zmarła legenda Widzewa. Boniek pożegnał mistrza [online], sport.tvp.pl, 1 maja 2021 [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  10. a b c d e f Widzewiak, który miał własny sektor kibiców [online], widzew.com [dostęp 2021-05-07] (pol.).
  11. Jak Widzew do II ligi wchodził... W 2025 r. Liga Europy? [online], Dziennik Sport, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  12. a b Wirtualna Polska Media, Nie żyje Andrzej Możejko, legendarny obrońca łódzkiego Widzewa – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 1 maja 2021 [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  13. Redakcja, Odbyło się wigilijne spotkanie byłych piłkarzy Widzewa [online], Express Ilustrowany, 17 grudnia 2018 [dostęp 2021-05-01] (pol.).
  14. Wirtualna Polska Media, Nie żyje Andrzej Możejko, legendarny obrońca łódzkiego Widzewa – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 1 maja 2021 [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  15. Pogrzeb Andrzeja Możejki odbędzie się w piątek 7 maja [online], widzew.com [dostęp 2021-05-04] (pol.).
  16. Andrzej Możejko nie żyje [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-01].
  17. Pożegnaliśmy Andrzeja Możejkę [online], widzew.com [dostęp 2021-05-07] (pol.).
  18. „Pieniądz to nie wszystko” – wywiad z Mirosławem Szymkowiakiem – WidzewToMy – Oficjalny portal kibiców Widzewa Łódź [online], WidzewToMy, 19 listopada 2012 [dostęp 2021-05-02].
  19. Wspomnienie Andrzeja Możejki w Widzew.FM [online], widzew.com [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  20. 1-1 Widzew – Termalica [online], live.widzewtomy.net [dostęp 2021-05-16].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]