Andrzej Orłowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Andrzej Orłowski (ur. 14 września 1957 w Krakowie) – polski architekt, ilustrator. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1991 prezentował pracę dyplomową na Biennale Architektury w Wenecji
Laureat wyróżnienia w międzynarodowym konkursie ICOMOS oraz czterech nominacji w konkursie „Architektura Zakopanego na przełomie wieków” na najlepszy obiekt architektoniczny wybudowany w latach 1990–2002.
Członek Małopolskiej Izby Architektonicznej; Komisji Planu Zagospodarowania Przestrzennego w Poroninie 1994-1998, Miejskiej Komisji Urbanistyki i Architektury w Zakopanem 1995-1996, Gminnej Komisji Urbanistyki i Architektury w Poroninie 1996-. Inspektor 1991-1996, a następnie naczelnik 1996-1998 Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta Zakopane 1991-1996.
Autor artykułów w „Tygodniku Podhalańskim” i „W kręgu wodzów”.
Członek Związku Harcerstwa Polskiego (komendant kursów zastępowych oraz obozów letnich i zimowych).
Taternik, alpinista, uprawia czynnie narciarstwo ski-tourowe.
Instruktor harcerski, założyciel, pierwszy i obecny komendant Taternickiego Klubu Harcerzy[1]; organizator i komendant harcerskich obozów wspinaczkowych i wypraw w Piryn, Riłę, Dolomity, Alpy Centralne, Góry Skandynawskie, Andy.
W Andach dokonał między innymi wejścia na: Ramada Sur (6200 m), Aconcagua (6955 m), Mercedario (6770 m), a także na inne szczyty 6- i 5-tysięczne w Andach Centralnych i Cordyliera Blanca.
Wytyczył nowe drogi wspinaczkowe w Romsdal (Norwegia) i Pirynie (Bułgaria).
W marcu 2002 w trakcie wycieczki ski-tourowej zasypany w lawinie w Dolinie Staroleśnej w Tatrach Wysokich, spędził pod śniegiem kilkadziesiąt minut.
Mieszka w Murzasichlu, Gmina Poronin.
Ważniejsze osiągnięcia architektoniczne[edytuj | edytuj kod]
(we współpracy z arch. Maciejem Krawczyńskim), m.in.:
- projekt architektoniczny modernizacji ul. Krupówki z otwarciem potoku („oczko wodne”) w Zakopanem
- projekt remontu konserwatorskiego willi „Witkiewiczówka” na Antałówce
- projekt koncepcyjny olimpijskiego ośrodka radiowo-telewizyjnego w Zakopanem
- projekt koncepcyjny rozbudowy Dyrekcji i Muzeum TPN w Zakopanem
- projekt karczmy „Kmicic” przy ul. Grunwaldzkiej w Zakopanem
- projekt karczmy „Przy Młynie” przy ul. Droga na Bystre w Zakopanem
- projekt rezydencji Beniamina Laroux w New Jersey
- projekt koncepcyjny biurowca Vinci Office Center w Krakowie
- projekt koncepcyjny hali wystawienniczo-handlowej B. Controls w Balicach
- projekt architektoniczny wnętrza sali ekspozycyjnej przyrody ożywionej w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem.
Inne[edytuj | edytuj kod]
Ilustrator książki Marka Kudasiewicza Obrzędowy Piec[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ TKH, Taternicki Klub Harcerzy | Facebook, facebook.com, 2016 [dostęp 2016-09-01].
- ↑ Marek Kudasiewicz, Obrzędowy piec: zwyczaje, obrzędy, tradycje harcerskie, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-203-2708-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik Biograficzny „Podhalanie” II tom – Elżbieta Chodurska, Agata i Zbigniew Judyccy, Vaudricourt – Zakopane 2007
- Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000 (hasło Taternicki Klub Harcerzy, autor Janusz Wojtycza).
- „n.p.m.” – Magazyn Turystyki Górskiej, nr 01/2002 – Na szlaku, Wyżej niż kondory – historia TKH (Mariusz Sambor).
- Hufiec ZHP Kraków-Krowodrza – archiwum.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Słownik Biograficzny „Podhalanie”. podhalanie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-12)].
- Encyklopedia Krakowa. krakow.tatko41.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Nagroda Budowa Roku 2010 dla Centrum Biurowe VINCI w Krakowie