Przejdź do zawartości

Antinous (gwiazdozbiór)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa gwazdozbioru
Nazwa łacińska

Antinous

Dopełniacz łaciński

Antinoi[1]

Skrót nazwy łacińskiej

Atn[1]

Charakterystyka
Najjaśniejsza gwiazda

Theta Aquilae (3,2m)

Gwiazdozbiory sąsiadujące

Ilustracja

Antinoushistoryczny gwiazdozbiór stanowiący południową część obecnej konstelacji Orła. Upamiętniał postać Antinousa, kochanka rzymskiego cesarza Hadriana. Po śmierci młodzieńca cesarz wprowadził jego kult i w 132 r. n.e. umieścił jego postać wśród gwiazd; Almagest Ptolemeusza wspomina asteryzm Antinousa jako część gwiazdozbioru Orła[2][3]. Według Ptolemeusza należały do niego gwiazdy współcześnie oznaczane Eta, Theta, Delta, Jota, Kappa i Lambda Aquilae[2]. Johann Bayer nazwał ten gwiazdozbiór Ganimedesem (od mitologicznej postaci młodzieńca porwanego przez Orła-Zeusa)[1][3]. Antinous został wyróżniony jako osobna konstelacja przez Tychona Brahe w 1602 roku, ale opinie astronomów co do jego odrębności od Orła były podzielone[2][1]. W XIX wieku został ponownie włączony w skład Orła[2][3][4].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d John C. Barentine: The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. Springer, 2015, s. 47. ISBN 978-0-7188-2695-6.
  2. a b c d Antinous. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
  3. a b c Antinoüs. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 41–42. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  4. Shane Horvatin: Antinous. the Youth. Michigan State University. [dostęp 2017-08-24]. (ang.).