Antoni Daniel (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Daniel
Data i miejsce urodzenia

11 października 1920
Dąb

Data śmierci

1974

Poseł na Sejm PRL IV i V kadencji
Okres

od 1965
do 1972

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Antoni Daniel (ur. 11 października 1920 w Dębie, zm. 1974[1]) – polski inżynier urządzeń sanitarnych i działacz komunistyczny, poseł na Sejm PRL IV i V kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Mateusza i Marii. Przed II wojną światową był tokarzem w hucie Baildon w Katowicach. Podczas okupacji niemieckiej wcielono go przymusowo do armii niemieckiej, z której zdezerterował. Od 1942 był zwiadowcą w Armii Czerwonej, a następnie walczył w 1 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych w Związku Radzieckim, w Batalionie Szturmowym (wojska powietrznodesantowe). Przydzielony został potem do współpracy z ruchem oporu, po czym został oddelegowany do dyspozycji dowództwa sztabu 1 Frontu Białoruskiego. Powrócił potem Batalionu Szturmowego, służąc w nim do zakończenia II wojny światowej, a po jej wcieleniu do Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, do grudnia 1956 służył w tej instytucji, pełniąc szereg funkcji. Jednocześnie od 1946 działał w Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po demobilizacji wrócił do Katowic, ponownie podejmując pracę w hucie Baildon, gdzie był kierownikiem gospodarki narzędziowej, a potem kierownikiem wydziału remontowego. Ukończył także Technikum Mechaniczne w Gliwicach oraz studia zaoczne na Politechnice Śląskiej, uzyskując tytuł inżyniera urządzeń sanitarnych. W latach 1960–1961 był I sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej PZPR oraz sekretarzem ds. organizacyjnych Komitetu Zakładowego partii w hucie Baildon, a od 1961 do 1962 instruktorem Wydziału Rolnego Komitetu Powiatowego PZPR w Bielsku-Białej. Pełnił także funkcję sekretarza, a od 1964 wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Hutników.

W 1965 i 1969 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Zawiercie i Gliwice. Przez dwie kadencje był zastępcą przewodniczącego Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa. Ponadto w trakcie IV kadencji zasiadał w Komisji Oświaty i Nauki, a w trakcie V w Komisji Handlu Zagranicznego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Baza biogramów Biblioteki Jagiellońskiej
  2. Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]