Antoni Grygierczyk

Antoni Grygierczyk

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1895 Hałcnów
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1965 Warszawa
Okres	od 1913
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica
Okres	od 1919
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”
Okres	od 1925
Przynależność polityczna	Niezależna Partia Chłopska
Okres	od 1927
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Polski
Przynależność polityczna	Polska Partia Robotnicza
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Antoni Grygierczyk (ur. 4 czerwca 1895 w Hałcnowie, zm. 19 lutego 1965 w Warszawie) – polski działacz polskiego ruchu ludowego, członek PSL Lewica, PSL Wyzwolenie, NPCh, KPP, PPR i PZPR.

Życiorys

Urodzony w rodzinie chłopskiej, z zawodu był krawcem. Nie uczęszczał do szkoły, był samoukiem. Działalność polityczną rozpoczął od wstąpienia do PSL Lewicy. Następnie działał w PSL Wyzwolenie i Niezależnej Partii Chłopskiej. Po likwidacji partii w kwietniu 1927 wstąpił do KPP i jej przybudówki PPS-Lewicy. Kilkakrotnie aresztowany przez władze sanacyjne, łącznie spędził w więzieniach około 9 lat; po raz pierwszy został aresztowany 7 IX 1927 i 1 X 1928 skazany w Kielcach na 3 lata więzienia, karę odbywał w Miechowie, Kielcach, Sandomierzu i Wronkach, zwolniony w styczniu 1931. Od 1931 sekretarz Komitetu Okręgowego (KO) KPP w Kielcach, rozbudowywał partię na wsi w Świętokrzyskiem. 4 XII 1931 ponownie aresztowany i 28 X 1932 skazany na 6 lat więzienia z zaliczeniem aresztu śledczego i 8 lat utraty praw. Więziony w Kielcach, Rawiczu i Wronkach, zwolniony po amnestii, ponownie został sekretarzem okręgowym KPP w Kielcach. 6 VIII 1936 aresztowany uwięziony w Nowym Sączu, potem w Kielcach, jednak został uniewinniony i XI 1937 zwolniony. 8 III 1938 wysłany do obozu w Berezie Kartuskiej, gdzie przebywał do 29 I 1939. Podczas okupacji był krawcem w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego wywieziony do wsi Wólka Karwicka. 16 II 1945 wstąpił do PPR i został II sekretarzem Komitetu Powiatowego (KP) PPR w Opocznie. Był delegatem na I Zjazd PPR XII 1945 w Warszawie. Od IV 1946 I sekretarz KP PPR i od VII 1946 przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej (PRN) w Lidzbarku Warmińskim. Od II do IX 1949 I sekretarz KP PZPR w Sieradzu, następnie w Skierniewicach. Krótko pracował w Wydziale Zagranicznym KC PZPR, później od IX 1950 inspektor kadr w Funduszu Wczasów Pracowniczych. W latach 1951–1956 był korespondentem i pracownikiem redakcji Chłopskiej Drogi, a od VI 1952 pracownik Polskiego Komitetu ds. Radiofonizacji Kraju. Od X 1952 zastępca przewodniczącego PRN w Pruszkowie. Od VII 1953 pracownik Ministerstwa PGR, od VI 1954 Ministerstwa Łączności, potem wydziału kadr Dyrekcji Telefonów Miejskich w Warszawie. Od 1956 na rencie dla zasłużonych, pisał wspomnienia, zbierał materiały o historii „ruchu robotniczego” i działał w Stowarzyszeniu Wolnomyślicieli.

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.

Bibliografia

• Praca zbiorowa: Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1989.
• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.