Przejdź do zawartości

Antonijs Urbšs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonijs Urbšs
Kraj działania

Łotwa
Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1879
Rakiszki

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1965
Montserrat, Hiszpania

Biskup diecezjalny Lipawy
Okres sprawowania

1938–1965

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 marca 1903

Nominacja biskupia

29 kwietnia 1938

Sakra biskupia

29 czerwca 1938

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1938

Miejscowość

Lipawa

Miejsce

Katedra św. Józefa

Konsekrator

Antonino Arata

Współkonsekratorzy

Jāzeps Rancāns
Boļeslavs Sloskāns

Antonijs Urbšs (ur. 29 listopada 1879 w Rakiszkach, zm. 17 sierpnia 1965 w Montserrat, Hiszpania) – litewski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny Lipawy w latach 1938–1965.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 listopada 1879 w Rakiszki na Litwie. We wczesnym dzieciństwie utracił ojca, chłopiec pod auspicjami stryja Kazimierza Dowgałowicza – dziekana kościoła Świętej Trójcy, który służył w Łatgalii, zajął się edukacją i wychowaniem chłopca. Dlatego część dzieciństwa i lat szkolnych spędził w Varkava, gdzie również otrzymał wykształcenie. W 1898 wstąpił do seminarium duchownego w Petersburgu, które ukończył w marcu 1903. 22 marca 1903 przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa Bolesława Hieronima Kłopotowskiegometropolity mohylewskiego[1].

W latach 1903–1904 był wikariuszem kościoła Wniebowzięcia NMP w Varaklani. W 1904 na krótki czas został wikarym kościoła Świętej Trójcy w Dagdzie. W latach 1904–1911 był wikariuszem kościoła św. Franciszka w Rydze. W 1911 zostaje proboszczem parafii Zgromadzenia NMP w Kaunacie. W latach 1911–1920 jest proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia w Dyneburgu. Natomiast w latach 1920–1938 jest proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i dziekanem Dekanatu Lucyn.

W 1922 został mianowany doradcą biskupa i prosynodalnym sędzią Archidiecezji ryskiej, a w 1937 otrzymał tytuł Prałata.

29 kwietnia 1938 papież Pius XI bullą „Commissum Humilitati Nostrae” ustanowił go biskupem nowo utworzonej diecezji Lipawskiej[2]. Święcenia biskupie otrzymał 29 czerwca 1938 w Katedrze św. Józefa w Lipawawie. Głównym konsekratorem był abp Antonino Aratanuncjusz apostolski na Łotwie, a współkonsekratorami Jāzeps Rancānsbiskup pomocniczy ryski i bp Boļeslavs Sloskānsadministrator miński i mohylewski.

Wywieziony do Niemiec 9 września 1944, gdzie osiadł w klasztorze Loras Capuchin. Pod koniec II wojny światowej odwiedził łotewskie obozy na obszarach amerykańskich i angielski, dzieląc się sakramentami i zapewniając im siłę duchową. Na zaproszenie opata kartuzów wiosną 1949, udał się wraz ze swoim sekretarzem ks. prał. Nowickim do Hiszpanii, gdzie przebywali w klasztorze benedyktynów w Opactwie Matki Bożej w Montserrat.

W Hiszpanii bp Urbšs pomagał lokalnym biskupom, odprawiając Mszę św. i udzielając wszystkich sakramentów oraz wizytując kościoły. 22 marca 1953 w Montserrat bp Antonijs otrzymał od papieża Piusa XII tytuł Pontificio Solio Adstans (Asystenta Tronu) w rocznicę święceń kapłańskich wraz z przywilejami tego tytułu honorowego. Do 1953 bp Antonijs Urbšs udzielił bierzmowania 14 000 wierzącym oraz 240 niższych i wyższych święceń dla kandydatów do kapłaństwa. Bp Antonijs Urbšs – ordynariuszem Lipawy był aż do śmierci. Zmarł 17 sierpnia 1965 w Opactwie Matki Bożej w Montserrat, tam również w krypcie klasztoru został pochowany, a następnie obok niego także spoczął jego osobisty sekretarz ks. prał. Nowicki[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cakuls, J. Latvijas Romas katoļu priesteri. Rīga:Rīgas Metropolijas kūrija, 1996. 320.lpp.
  2. Cakuls, Jānis. Latvijas Romas katoļu Baznīcas vēstures materiāli. 20. gadsimts. Rīga:Rīgas Metropolijas kūrija, 2001. 59.lpp.
  3. Cakuls, Jānis. Latvijas Romas katoļu priesteri. Rīga:Rīgas Metropolijas kūrija, 1996. 320.-321. lpp.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]