Antonina Gordon-Górecka
 Antonina Gordon-Górecka w latach 60. | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 czerwca 1993 |
| Zawód |
aktorka |
| Lata aktywności |
1945–1993 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Antonina Gordon-Górecka (ur. 6 czerwca 1914 w Krakowie, zm. 12 czerwca 1993 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i radiowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Andrzeja. W 1938 r. rozpoczęła studia aktorskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Ukończyła je w czasie wojny, w warunkach konspiracyjnych (1941).
Debiutowała po wojnie rolą Kasi w Weselu, reż. Jacka Woszczerowicza na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi.
Była wykładowcą na łódzkiej PWSFTviT i warszawskiej PWST.
Jej mężem był Konstanty Gordon[1]. Oboje spoczywają na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-1-17)[2].
Teatr
[edytuj | edytuj kod]- Teatr Wojska Polskiego w Łodzi: 1945–1946
- Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego: 1946–1947
- Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie: 1947–1948
- Teatr Rozmaitości w Warszawie: 1948–1949
- Teatr Nowy w Łodzi: 1950–1953
- Teatr Ateneum w Warszawie: 1953–1957
- Teatr Współczesny w Warszawie: 1958–1993
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1947: Ostatni etap – Anna
- 1953: Przygoda na Mariensztacie – dyrektor naczelna przedsiębiorstwa
- 1953: Żołnierz zwycięstwa – robotnica, nie została wymieniona w czołówce
- 1954: Autobus odjeżdża 6.20 – Batorska
- 1956: Pożegnanie z diabłem – Gilowa
- 1964: Beata – Rybczyńska
- 1967: Julia, Anna, Genowefa – dyrektor Rutowiczowa
- 1970: Kolumbowie – matka Jerzego
- 1973: Sekret – profesorowa Stefania Lewicka
- 1975: Dyrektorzy – Helena Wanadowa, żona Ludwika (odc. 3, 6)
- 1977: Rytm serca – Izabella, żona Kamila
- 1979: Niewdzięczność – matka Elżbiety
- 1979: Tu zaszła zmiana – matka Elżbiety
- 1980: Nic nie stoi na przeszkodzie – Marta
- 1986: Zaproszenie – Anna
- 1986: Życie wewnętrzne – Mama
- 1987: Sonata marymoncka – matka Kamińskiego
- 1988: Amerykanka – starsza zakonnica
- 1988: Serenite – ciotka Amelia
- 1993: Ładna historia – pani de Trevillac
Spektakle Teatru Tv
[edytuj | edytuj kod]- 1960: Powrót o siódmej
- 1961: Don Alvares albo niesforna w miłości kompanija
- 1961: Hotel Astoria
- 1961: Zatrzaśnij ostatnie drzwi
- 1961: Zegarek – Pani
- 1962: Krosienka – Spokojska
- 1962: Szklanka wody
- 1962: Świętoszek – Elmira
- 1963: Lato w Nohant – George Sand
- 1964: Mąż i żona – Elwira
- 1965: Adwokat i róże - Dama
- 1966: Ostatni
- 1969: Niemcy - Pani Soerensen
- 1969: W małym domku - Sędzina
- 1971: Kwiaty dla matki - Elżbieta
- 1971: Profesja pani Warren - Pani Warren
- 1971: Wesele - Radczyni
- 1972: Otworzyć serce - Docent
- 1972: Złoty sznur - Pani Phelps
- 1973: Akwarium 2 - Janina Ryba
- 1974: Stworzenie świata - Nauczycielka
- 1976: Goście
- 1976: Rozbitki - Szambelanicowa
- 1976: Sidła - Matka Bogdalskiej
- 1976: Weteran i Pani - Teresa
- 1977: Pierwsze ostrzeżenie - Baronowa
- 1977: Zagmatwana sytuacja - Angelika Haczykowa
- 1978: Osobne stoliki - Pani Railton-Bell
- 1979: Tu zaszła zmiana
- 1980: Zegarek - Pani
- 1981: Wesele - Radczyni
- 1993: Ładna historia - Pani de Trevillac
Źródło:[3].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Złoty Krzyż Zasługi (15 lipca 1954)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[5]
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- 1955: Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za rolę Julii Pawłowny w sztuce Ostrowskiego Ostatnia ofiara (1955)[6]
- 1956: Nagroda Polskiego Radia
- 1959: Nagroda Radia i Tv za kreację aktorską w słuchowisku Gwiazdy na nitce
- 1968: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za role w teatrze PR
- 1969: Nagroda Polskiego Radia
- 1977: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w teatrze TV
- 1977: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie
- 1980: Nagroda jury Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie za rolę w filmie Niewdzięczność i za rolę w spektaklu Zegarek
- 1981: Nagroda na XXI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w Weselu w konkursie spektakli Teatru Tv
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ FilmPolski.pl – Konstanty Gordon [online], www.filmpolski.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
- ↑ Antonina Gordon-Górecka w bazie filmpolski.pl
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-08].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Antonina Gordon-Górecka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-12-21].
- Antonina Gordon-Górecka w bazie filmpolski.pl
- Antonina Gordon-Górecka w bazie Filmweb
- Antonina Gordon-Górecka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne:
Kategorie:
- Absolwenci Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie
- Laureaci Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (Polska Ludowa)
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Warszawy”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polskie aktorki filmowe
- Polskie aktorki radiowe
- Polskie aktorki teatralne
- Uczestnicy tajnego nauczania na ziemiach polskich 1939–1945
- Urodzeni w 1914
- Wykładowcy Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Wykładowcy Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Zmarli w 1993