Radoniów
51°00′18″N 15°28′00″E/51,005000 15,466667| wieś | |
.JPG) Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
350–390[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
287[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-623[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0190727 |
Położenie na mapie gminy Lubomierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
| 51°00′18″N 15°28′00″E/51,005000 15,466667[1]
| |
| Strona internetowa | |
Radoniów (niem. Ottendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Radoniów to wieś o długości około 1,2 km, leżąca w środkowo-wschodniej części Pogórza Izerskiego, w centralnej części Wzniesień Radoniowskich, na południowo-zachodnich zboczach Głębca, nad bezimiennym potokiem będącym lewym dopływem Młyńskiej Strugi, na wysokości około 350–390 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia górnictwa[edytuj | edytuj kod]
W latach 1953–1963 na terenie wsi prowadzono wydobycie rudy uranowej[2]. Kopalnia uranu znajdowała się na północny wschód od zabudowań wsi[2]. Obecnie na jej terenie znajdują się szczątki urządzeń kopalnianych oraz hałdy skały płonnej[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- neogotycki kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, z lat 1881–1884,
- mur ogradzający.
Inne zabytki[2]:
- pomnik pamięci ofiar I wojny światowej,
- przydrożna figurka Matki Boskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 114015
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 262–266. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1084 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 117. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
