Balthasar Bekker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Balthasar Bekker (ur. 20 marca 1634, zm. 11 czerwca 1698) – holenderski duchowny oraz autor prac filozoficznych i teologicznych, przedstawiciel kartezjanizmu[1]. Odegrał kluczową rolę w końcu epoki prześladowań za czary we wczesnonowożytnej Europie, sprzeciwiając się przesądom i zabobonom.

J. Hilarides, Balthasar Bekker (1691)

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bekker urodził się w Metslawier (Dongeradeel) jako syn niemieckiego pastora z Bielefeld. Uczył się w Groningen u profesora Jakuba Altinga oraz w Franeker. Zostając rektorem lokalnej łacińskiej szkoły, w 1657 roku został mianowany pastorem w Oosterlittens (Littenseradiel) i, jako jeden z pierwszych, rozpoczął nauczanie w niedzielne popołudnia. Jako entuzjastyczny uczeń Kartezjusza napisał kilka prac z zakresu filozofii i teologii, które z powodu wolnomyślności spotkały się ze znaczną wrogością. W swojej pracy „De Philosophia Cartesiana” Bekker twierdził, że filozofia i teologia mają własne odrębne dziedziny badań. Uważał także, że natura nie może być dłużej wyjaśniana w oparciu o Pismo Święte, jak i teologiczne prawdy nie mogą być wywodzone z Natury[2]. Od 1679 roku, po przeniesieniu z Fryzji, pracował w Amsterdamie. W 1683 roku odbył podróż do Anglii oraz Francji. W ciągu dwóch miesięcy odwiedził Londyn, Cambridge, Oksford, Paryż oraz Leuven. W trakcie podróży zainteresował się sztuką fortyfikacji[3].

Jego najbardziej znanym dziełem było „Die Betooverde Wereld” (1691), przetłumaczone na język angielski i wydane jako „The world bewitched” w 1695 roku. Krytycznie przebadał w nim zjawiska powszechnie przypisywane duchowej ingerencji. Atakuje wiarę w czary i opętanie przez diabła. Zakwestionował też samo istnienie diabła. Książka wywołała wielkie poruszenie i została jedną z kluczowych i najbardziej kontrowersyjnych prac wczesnego Oświecenia w Europie[4]. Bekker stał się heroiczną postacią w walce z obskurantyzmem[5].

„The world bewitched” jest interesujący jako wczesne studium porównawcze religii. Jednak jego publikacja w 1691 roku doprowadziła do zwolnienia Bekkera z funkcji religijnych[6]. Był sądzony za bluźnierstwo, działanie na szkodę Kościoła oraz rozpowszechniane ateistycznych idei na temat Biblii. W niektórych miastach książka została zakazana, jednak nie w Amsterdamie i Republice Zjednoczonych Prowincji, gdzie w dalszym ciągu wypłacano Bekkerowi wynagrodzenie bez oficjalnego pozbawiania go stanowiska[7]. Zmarł w Amsterdamie.

Okładka De betoverde weereld

W lipcu 1698 roku został wybrany na członka Towarzystwa Królewskiego w Londynie[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • De philosophia Cartesiana admonitio candida & sincera. Bekker, Balth. / Vesaliae / 1668
  • The world bewitch'd; or, An examination of the common opinions concerning spirits: their nature, power, administration, and operations. As also, the effects men are able to produce by their communication. Divided into IV parts; Bekker, Balthasar / Translated from a French copy, approved of and subscribed by the author's own hand / printed for R. Baldwin in Warwick-lane / 1695

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Koen Vermeir: Bio-bibliographical Note: Balthasar Bekker. halshs.archives-ouvertes.fr. [dostęp 2018-06-11]. (ang.).
  2. Jonathan I. Israel (1995) The Dutch Republic. Its Rise, Greatness, and Fall, 1477-1806, p. 895.
  3. Bekker, Balthasar (1998) Beschrijving van de reis door de Verenigde Nederlanden, Engeland en Frankrijk in het jaar 1683. Fryske Akademy.
  4. Jonathan I. Israel (1995) The Dutch Republic. p. 925.
  5. Jonathan I. Israel (1995) The Dutch Republic. p. 928.
  6. Nooijen, Annemarie (2009) „Unserm grossen Bekker ein Denkmal?” Balthasar Bekkers 'Betoverde Weereld' in den deutschen Landen zwischen Orthodoxie und Aufklärung.
  7. Jonathan I. Israel (1995) The Dutch Republic, p. 930
  8. „Library and Archive Catalogue”. Royal Society. Retrieved 12 December 2010.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Evenhuis, R.B. (1971) Ook dat was Amsterdam, deel III. De kerk der hervorming in de tweede helft van de zeventiende eeuw: nabloei en inzinking, p. 258-305.
  • This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed (1911). Encyclopædia Britannica (Eleventh ed.). Cambridge University Press.